Η περιοχή του Γαλατσίου και συγκεκριμένα τα Τουρκοβούνια κατοικούνται από τα προϊστορικά χρόνια. Συγκεκριμένα, από την 4η χιλιετηρίδα π.Χ. και μετά οι προϊστορικοί συνοικισμοί της Αθήνας επεκτάθηκαν προς τα Τουρκοβούνια (στο βόρειο άκρο), το Χαλάνδρι, τη Ραφήνα και προς άλλες κατευθύνσεις. Κατά την περίοδο των ιστορικών χρόνων, οι προϊστορικοί οικισμοί μεταβάλλονται σε οργανωμένες κοινωνίες και έτσι δημιουργούνται οι κώμες και οι (αρχαίοι) δήμοι. Τα Τουρκοβούνια υπάγονται στον αρχαίο δήμο Βατή όπου κατοικούσε η Αιγηίδα Φυλή και είχε προστάτη τον Ηρακλή.
Επειδή η περιοχή γύρω από τα Τουρκοβούνια ήταν πολύ εύφορη με άφθονα νερά, τόσο οι αρχαίοι Αθηναίοι, όσο και οι μεταγενέστεροι, είχαν εκεί τα κτήματά τους και τα κοπάδια τους. Τα Τουρκοβούνια αναφέρονται πρώτη φορά με το όνομα Αγχεσμός από τον Παυσανία στα Αττικά, τονίζοντας ότι το ξόανο του θεού Δία (Διός άγαλμα Αγχεσμίου) βρίσκεται εκεί. Λέγεται ότι από εκεί ο Δίας έριχνε τους κεραυνούς. Το όνομα «Αγχεσμός» είναι σύνθετη λέξη και προέρχεται από τις λέξεις άγχη που σημαίνει πλησίον και εσμός που σημαίνει αυτός που εξορμά δυνατά. Ο Παυσανίας αναφέρει ότι το βουνό ήταν γεμάτο φυσικούς κινδύνους (κακός καιρός, άγρια ζώα κτλ), και ότι ήταν επίσης κρησφύγετο ληστών οι οποίοι κρύβονταν στις σπηλιές και κατέβαιναν και λήστευαν την πόλη.
Ιστορία
Το 1932 ανακαλύφθηκαν στο βόρειο άκρο του βουνού ίχνη αρχαίου βωμού. Στην "Ιστορία των Αθηνών" του Διονυσίου Σουρμελή αναφέρεται ότι στο βουνό βρισκόταν το Άλσος των Ευμενίδων, το μέρος δηλαδή όπου οδηγήθηκε ο Οιδίποδας από την κόρη του Αντιγόνη για να ξεπλυθεί από τα αμαρτήματα της οικογένειας των Λαβδακιδών και να δικαστεί. Το βουνό διατήρησε το αρχαίο όνομά μέχρι τον 3ο - 5ο αιώνα μ.Χ. οπότε ο λόφος μετονομάστηκε σε Λυκοβούνια προφανώς από τους λύκους που υπήρχαν εκεί ή από το φως που έλουζε το βουνό (λύκος=φως). Μια άλλη εκδοχή αναφέρει ότι το όνομα το πήρε από τον Λύκο, γιο του βασιλιά της Αττικής, Ερεχθέα, στον οποίο ο πατέρας του άφησε κληρονομιά τον λόφο. Την σημερινή ονομασία Τουρκοβούνια, την πήρε τον 15ο αιώνα επειδή αποτελούσε οχυρό των Τούρκων το 1456.
Κατά τα ρωμαϊκά χρόνια στην περιοχή των Τουρκοβουνίων, χτίζουν τις οικίες τους Ρωμαίοι αξιωματικοί και αξιωματούχοι, αλλά δεν υπάρχουν οργανωμένα χωριά στην περιοχή. Κατά τα βυζαντινά χρόνια η γη συγκεντρώνεται στους λίγους. Εκείνη την εποχή ο Αλέξιος ο Κομνηνός στέλνει 12 άρχοντες/αρχοντικές οικογένειες στην Αττική. Μία από αυτές τις οικογένειες ήταν και οι Μπενιζέλοι στους οποίους περιήλθε η ιδιοκτησία της περιοχής των Τουρκοβουνίων και της Ομορφοκλησιάς. Μεταξύ του 1382 και του 1402 οι Φράγκοι δίνουν την άδεια σε Αρβανίτες να εγκατασταθούν βορειοανατολικά των Τουρκοβουνίων. Οι Αρβανίτες εγκαταστάθηκαν στην περιοχή υπό την αρχηγία του Καλογρέζα, όνομα το οποίο φέρει η ομώνυμη περιοχή μέχρι και σήμερα. Κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας στην περιοχή της Ομορφοκλησιάς και του Αγχεσμού, μένουν μόνο βοσκοί, και κατά την διάρκεια της Επανάστασης τα Τουρκοβούνια γίνονται λημέρι Αρματολών και Κλεφτών.
Το 1840, έρχονται οι πρώτοι έποικοι στην περιοχή της Ομορφοκκλησιάς, οι οποίοι ήταν Ρουμελιώτες τσοπάνηδες από την περιοχή της Φωκίδας και ζούσαν σε καλύβες και στάνες, χωρίς να είναι οργανωμένοι σε κοινότητα. Κατά το τέλος του 19ου αιώνα ανοίγουν τα πρώτα νταμάρια και το 1910 δημιουργείται το πρώτο ασβεστοκάμινο στο Γαλάτσι, τα οποία ήταν η αιτία να φτιαχτεί ο πρώτος οργανωμένος οικισμός εργατών στην περιοχή του Γαλατσίου. Τα πρώτα σπίτια χτίζονται κοντά στην σημερινή περιοχή "Λιναρά". Η περιοχή αρχίζει ν' αναπτύσσεται με πιο γρήγορους ρυθμούς. δεν έχει μπει ακόμα στο σχέδιο και αυτό διευκολύνει αρκετούς να χτίσουν αυθαίρετα. Το 1927 δημοσιεύεται διάταγμα με το σκοπό αυτό, αλλά ανακαλείται 2 μήνες αργότερα, αφού οι περισσότεροι κάτοικοι δεν είναι δημότες Αθηνών.
Μέχρι το 1925 περίπου, η περιοχή αποτελεί τόπο εξοχής για πολλούς Αθηναίους. Στη συνέχεια, η πόλη αρχίζει ν΄ αναπτύσσεται με γρηγορότερους ρυθμούς. δεν κατοικείται πια μόνο από Ναξιώτες και Στερεοελλαδίτες αλλά αρχίζουν να καταφθάνουν κάτοικοι από όλα τα μέρη της Ελλάδας. Έχουν δημιουργηθεί τα πρώτα καταστήματα που εξυπηρετούν τους κατοίκους. Το 1932 δημιουργείται και ο πρώτος σύλλογος ο οποίος ονομάζεται
«Αναγέννηση» και λειτουργεί αρχικά ως αθλητικό σωματείο. Στα σκληρά χρόνια της Κατοχής πολλοί Γαλατσιώτες θα δοκιμαστούν από την πείνα και την βαριά δουλειά στα Καμίνια. Τα πεύκα των Τουρκοβουνίων διατηρούν μέχρι το 1941 την πυκνή τους βλάστηση οπότε και μεγάλο μέρος του δάσους γίνεται καυσόξυλα για να ζεσταθούν όχι μόνο οι Γαλατσιώτες αλλά και πολλοί Αθηναίοι. Τα Τουρκοβούνια φιλοξενούν μέλη αντιστασιακών οργανώσεων στον αγώνα κατά των Γερμανών.
Μεταπολεμικά, ο δήμος Γαλατσίου διευρύνεται ακόμα περισσότερο. Η εσωτερική μετανάστευση φέρνει όλο και περισσότερους καινούριους κατοίκους στην περιοχή που αναπτύσσεται με ραγδαίους ρυθμούς. Το 1952 γίνεται δεύτερη απόπειρα να γίνει Κοινότητα. Η απόφαση παίρνεται τελικά το 1954. Έτσι αποσπάστηκε από το δήμο Αθηνών στις 4/2/1954 με το Β.δ - ΦΕΚ 23/4-2-1954 τ.Α' και αναγνωρίστηκε ως κοινότητα Γαλατσίου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου