O Ζέλικο Ομπράντοβιτς πέρασε 13 χρόνια στον Παναθηναϊκό και δεν συνδέθηκε μόνο με την ομάδα και τους οπαδούς της... Δέθηκε με την Αθήνα, τους κατοίκους και τις γειτονιές της... Λάτρεψε τη χώρα μας και πλέον την αισθάνεται δεύτερη πατρίδα του και κατ' ομολογία του, δύσκολα θα βιώσει οπουδήποτε αλλού όσα έζησε στην Ελλάδα...
Η εφημερίδα "Έθνος" και ο συνάδερφος Άρης Λαούδης έκαναν ένα διαφορετικό αφιέρωμα στον "Άρχοντα των Δαχτυλιδιών", ένα ρεπορτάζ μακριά από τα γήπεδα και τους πάγκους, που τον γνωρίσαμε όλοι!
Αποκαλύπτεται στα μάτια μας ο άλλος Ομπράντοβιτς, αυτός ο οποίος γνωρίζει να απολαμβάνει τη ζωή του, είναι απλός, προσιτός και ανθρώπινος!
Αναλυτικά το δημοσίευμα:
"Ο Παναθηναϊκός προσπαθεί να μάθει να ζει χωρίς τον Ομπράντοβιτς και ο Ομπράντοβιτς είναι υποχρεωμένος να μάθει να ζει χωρίς την αγαπημένη του Αθήνα... Δεκατρία χρόνια μετά τον πιο επιτυχημένο «γάμο» στην ιστορία του ελληνικού αθλητισμού, οι δύο πλευρές είναι υποχρεωμένες να τραβήξουν διαφορετικό δρόμο, προσπαθώντας να επουλώσουν τις πληγές τους.
Ο αγαπημένος «Ζοτς» της πράσινης εξέδρας, ο άνθρωπος που έχει συνδέσει όσο κανείς άλλος το όνομά του μ' έναν σύλλογο, υποχρεώνεται να αφήσει πίσω του καλές αναμνήσεις, εμπειρίες, τα καλύτερά του χρόνια και να τραβήξει προς άλλες κατευθύνσεις. Το «Εθνος της Κυριακής» σκιαγραφεί τον «Ομπράντοβιτς της Αθήνας», τον άνθρωπο έξω από το γήπεδο, την προσωπικότητα που κέρδιζε τους πάντες, τον τύπο που πάνω απ' όλα ζούσε κάθε στιγμή της ζωής του...
Ο Ομπράντοβιτς ήταν ανέκαθεν μπον βιβέρ, ένας άνθρωπος που ζει τα περισσότερα πράγματα στο όριο, που τον εκφράζει η φιλοσοφία «μια ζωή την έχουμε», που δεν θα έκανε τίποτα, αν δεν το έλεγε η καρδιά του. Ενας Σέρβος με μεσογειακό ταμπεραμέντο που πάνω από τα χρήματα και τη δόξα βάζει την καλή ζωή, την καλή παρέα, πράγματα που δεν τα διαπραγματεύτηκε ποτέ. Η Αθήνα έγινε μέρος της ζωής του, από νωρίς το στέκι του, του ταίριαζε εξ αρχής και δεν άργησε να το καταλάβει...
Το... στρατηγείο
Ηταν ένα βράδυ του Ιουνίου του 1999, πρώτες μέρες στην Ελλάδα για λογαριασμό του ΠΑΟ, όταν αποφάσισε να κάνει έναν περίπατο από το Χίλτον που διέμενε προσωρινά μέχρι το Κολωνάκι για να πάρει γεύση από Αθήνα... Κι έμελλε αυτή η βόλτα να τον σημαδέψει για τα επόμενα 13 χρόνια της ζωής του.
Ο δρόμος τον έβγαλε τυχαία στο καφέ - μπαρ «Daily», το οποίο τα χρόνια που ακολούθησαν μετατράπηκε σε δεύτερο σπίτι του «Ζοτς» και ο ιδιοκτήτης του, ο Γιώργος Ρεγγίνας, έμελλε να γίνει ο πιο πιστός του φίλος. Αν οι τοίχοι του «Daily» είχαν αυτιά, τώρα θα μπορούσαν να γράψουν με το «νι και με το σι» όλες τις λεπτομέρειες για την πιο επιτυχημένη ομάδα στην ιστορία του ελληνικού αθλητισμού. Το καφέ μπαρ αυτό μετατράπηκε σε... στρατηγείο του «Ζοτς», έγινε η χαλάρωσή του, η διασκέδασή του, πήρε τα κλειδιά του μαγαζιού, το `κανε δικό του.
Το «Nightly by Zoc» (κάθε βράδυ από τον Ζοτς) που γράφτηκε στα φώτα πάνω από τη μπάρα ήταν λογοπαίγνιο εις απάντηση του «Daily» (κάθε μέρα), ενώ οι μινιατούρες των ευρωπαϊκών τροπαίων που βρίσκονται στο εσωτερικό του μαγαζιού δίνουν ξεκάθαρα στίγμα... Παναθηναϊκού. Ολες οι καλές, οι (λίγες) κακές στιγμές του Σέρβου στην 13χρονη θητεία του στην Ελλάδα, είχαν ως τελικό σταθμό το «Daily». Εκεί ανέλυσε την ήττα στον 5ο τελικό από τον Ολυμπιακό μέχρι τις 6 το πρωί, εκεί πέρασε την τελευταία του βραδιά μέχρι που ξημέρωσε έως ότου πάρει την τελεσίδικη απόφαση να αποχωρήσει από την αγαπημένη του ομάδα...
Η ατάκα
«Στα καλύτερά μας, όταν διασκεδάζαμε συνηθίζαμε να λέμε μεταξύ μας ''φίλε, life is difficult, not for us but for the others'' (σ.σ. η ζωή είναι δύσκολη, αλλά όχι για μας, για τους άλλους). Ηταν η ατάκα της στιγμής που ζούσαμε, μια χαρακτηριστική κουβέντα που τη λέγαμε πάνω στη διασκέδασή μας και δεν είχε σχέση με τις δυσκολίες της καθημερινότητάς μας», θυμάται ο Γ. Ρεγγίνας που βεβαίως δεν θα ξεχάσει ούτε στιγμή απ' αυτή τη γνωριμία ζωής...
Η μοιραία συνάντηση με το «Daily» έγινε η αρχή για να ανακαλύψει ο «Ζοτς» την Αθήνα, την «πόλη, φίλε, με το περισσότερο φως στον κόσμο», όπως έλεγε χαρακτηριστικά. Μια απλή καθημερινή ημέρα του Ομπράντοβιτς περιελάμβανε 4-5 χιλιόμετρα τρέξιμο, χαλαρωτικό καφέ στο κέντρο με τους λίγους, αλλά εκλεκτούς φίλους, ξεκούραση πριν από την απογευματινή προπόνηση και ένα καλό γεύμα κάπου μεταξύ Καισαριανής και Ψυχικού...
Ο Ομπράντοβιτς ήταν ένας άνθρωπος που δεν άλλαζε εύκολα συνήθειες, δεν δοκίμαζε καινούργια στέκια. Το Κολωνάκι ήταν πάντα η αρχή και συνήθως το τέλος της ημέρας. Τον χειμώνα στο περιβόητο «Rock `n' Roll», το καλοκαίρι στο αγαπημένο του «Balthazar» πίσω από το γήπεδο της Λ. Αλεξάνδρας, παλιότερα στις «Πόρτες» στο Ψυχικό και για φαγητό στην περιβόητη «Μπόμπενα» στην Καισαριανή, εκεί όπου συνήθιζε να οργανώνει τα «τραπεζώματα»-ντόπες με... αστακομακαρονάδες πριν από τις μεγάλες μάχες στο... παρκέ.
Είχε αδυναμία στα μπουζούκια - Διασκέδαζε μακριά από τα φλας...
Ο «Ζοτς» ήταν μακριά από το life style που θα διάλεγαν άλλοι στη θέση του. Οι παρέες του αποτελούνταν από ανθρώπους της διπλανής πόρτας, δεν είχαν καμία σχέση με πρόσωπα που εμφανίζονται σε κοσμικά περιοδικά. Με εξαίρεση την αδυναμία που έχει κάθε Σέρβος στα μπουζούκια, οι υπόλοιπες επιλογές του ήταν πολύ μακριά από τα φλας των φωτογράφων... Ο Φώτης, δικηγόρος στο επάγγελμα, ο Πάνος, ιδιοκτήτης ταξιδιωτικού γραφείου, και ο Σπύρος, ιδιοκτήτης εστιατορίου, συγκαταλέγονταν στο περιβάλλον του, με τους δύο τελευταίους μάλιστα να είναι φίλαθλοι του Ολυμπιακού και οι μεταξύ τους πλάκες να δίνουν και να παίρνουν!
Μάλιστα ο ένας εξ αυτών του δώρισε και τη γούρικη πράσινη γραβάτα που φορέθηκε στο φάιναλ φορ του Βερολίνου (2009) και με την οποία ο ΠΑΟ πανηγύρισε το πέμπτο ευρωπαϊκό της ιστορίας του. Ο τρόπος διασκέδασης των Ελλήνων είναι πολύ κοντά στο δικό του ταμπεραμέντο. Το ελληνικό τραγούδι και αρκετοί από τους ερμηνευτές τους ήταν μόνιμα στο CD του αυτοκινήτου και συχνά - πυκνά, μαζί με τον κουμπάρο του, Ντούσαν Ιβκοβιτς, και όχι μόνο, έκαναν τις γνωστές... επελάσεις τους στον Αντώνη Ρέμο. Η Μαρινέλλα, ο Πάριος, ο Δημήτρης Μητροπάνος είναι οι αγαπημένοι ερμηνευτές του Ομπράντοβιτς - όχι μόνο ήξερε τα λόγια των τραγουδιών, αλλά ρωτούσε να μάθει τι ακριβώς σημαίνουν οι στίχοι που του άρεσαν...
Μετά τα μεγάλα ντέρμπι το καθιερωμένο ποτό και τα πειράγματα στο «Daily»
Ο «Ζοτς» είχε λατρεία στη νυχτερινή διασκέδαση, αλλά... αλλεργία στο... κόκκινο. Στα μπουζούκια αγνοούσε πάντα τα κόκκινα γαρίφαλα, προτιμούσε μόνο τα λευκά, στο καζίνο δεν έπαιρνε ποτέ κόκκινες μάρκες, ενώ οι πλάκες με φίλους του Ολυμπιακούς που τον λάτρευαν και τον θαύμαζαν δεν έχουν προηγούμενο.
Τα στοιχήματα που έβαζε πριν από ντέρμπι με τον Ολυμπιακό και η περηφάνια που ένιωθε, όταν τα βράδια μετά τον αγώνα πήγαινε για το καθιερωμένο ποτό στα στέκια του, μετατράπηκε σε... εφιάλτη για τους «ερυθρόλευκους» φίλους του... Το 2009, το βράδυ της κατάκτησης του Κυπέλλου Ελλάδας, σύσσωμος ο Παναθηναϊκός διασκέδασε στο «Rock `n' Roll» του Κολωνακίου και οι στιγμές που έζησαν οι... αντίπαλοι φίλοι του που βρίσκονταν εκεί αποτελούν ακόμη αντικείμενο συζήτησής τους. Τον Ομπράντοβιτς να προσπαθεί να πείσει μεταξύ σοβαρού κι αστείου, τον Διαμαντίδη να βάλει αλκοόλ στο στόμα του, τον Γιασικεβίτσιους να έχει πάρει τη θέση του μπάρμαν, τον Πέκοβιτς να... τρυπάει το ταβάνι του μαγαζιού με μια γροθιά αλά Σούπερμαν...
Οικογενειακό κλίμα
Το «κλου» της βραδιάς; Νωρίς το πρωί, όταν το πάρτι σχολούσε, ο Ζοτς απευθυνόμενος στους φίλους του Ολυμπιακούς, έλεγε: «κοιτάξτε τι μπ...ο είμαστε! Αλλά στο τέλος γι' αυτό θα τα πάρουμε όλα», και δύο μήνες αργότερα ο ΠΑΟ πανηγύριζε το «τριπλ κράουν» με τους αντιπάλους του να παραδέχονται πως το οικογενειακό κλίμα ήταν το συστατικό της επιτυχίας.
Το 2011, λίγα λεπτά πριν από το τζάμπολ του πρώτου τελικού με τον Ολυμπιακό στο ΣΕΦ, ο Ομπράντοβιτς συναντάται στα πέριξ του γηπέδου μ' έναν γνωστό του Ολυμπιακό... «Φιλαράκι, κακώς ήρθες σήμερα» του λέει μόλις αυτός τον πλησιάζει για να τον χαιρετήσει. «Γιατί ρε κόουτς, θα νικήσεις;», απαντά εκείνος με τη σειρά του, σίγουρος πως η ομάδα του θα κάνει το 1-0. «Εγώ σου λέω να πας σπίτι να το δεις από την τηλεόραση, θα χάσεις σήμερα» συνεχίζει ο «Ζοτς».
Μιάμιση ώρα μετά πανηγύριζε, καθώς ο Παναθηναϊκός «έσπαγε» την έδρα και στη συνέχεια κατακτούσε το πρωτάθλημα. Η συνάντηση των δύο, λίγες ώρες αργότερα σε νυχτερινό μαγαζί, ήταν κάτι παραπάνω από απόλαυση για τον Ομπράντοβιτς αλλά και για τον φίλο του που δεν κρατούσε κακία...
Τελειομανής
Ο Ομπράντοβιτς είναι ένας τελειομανής άνθρωπος, ένας προπονητής που έχει μάθει να δουλεύουν όλα στην εντέλεια, που δεν θα μιλούσε ελληνικά αν δεν ήταν 100% σίγουρος πως αυτό που θα πει θα είχε ρήμα, υποκείμενο και αντικείμενο. Τα τελευταία χρόνια καταλάβαινε σχεδόν τα πάντα, με δικούς του ανθρώπους προσπαθούσε να συνεννοηθεί στα ελληνικά, ενώ η κόρη του μιλάει τη γλώσσα μας σαν να είναι Ελληνίδα και είχαν ενδιαφέρον οι διάλογοί τους με την Ανια να του απευθύνεται στα ελληνικά και τον Ζοτς να απαντάει σέρβικα!
Η σχέση του με την Ελλάδα δεν ήταν μια σχέση επαγγελματική. Ο Ομπράντοβιτς δεν πίστευε ποτέ πως θα έφευγε από τη χώρα μας. Η επιθυμία του να αγοράσει σπίτι στο κέντρο της Αθήνας, στην καρδιά του Κολωνακίου, αποτελεί την καλύτερη απόδειξη. Κατά καιρούς έκανε σκέψεις και για αγορά ακινήτου σε κάποιο ελληνικό νησί, ωστόσο, το καλοκαίρι ήταν πάντα αφιερωμένο στην πατρίδα του.
Με εξαίρεση κάποια μικρά διαστήματα που την έβγαζε σε κάποια ελληνική παραλία, το μεγαλύτερο μέρος των διακοπών του το περνούσε στη Σερβία ή το Μαυροβούνιο με φίλους σε γλέντια που ξεκινούσαν Παρασκευή και τελείωναν Κυριακή!".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου