Το κτήμα στην Παιανία δεν ήταν προφανής επιλογή για την Μπέτυ Λιβανού, αλλά ήρθε στη ζωής της ως ένα κάλεσμα σε έναν διαφορετικό τρόπο ζωής. Εκεί ήρθε σε επαφή με τη φύση και όσα γνήσια αυτή εκφράζει, χωρίς όμως να ξεχάσει τη μεγάλη της αγάπη, το θέατρο. Γι' αυτό και πρωτοστάτησε στη δημιουργία μιας ερασιτεχνικής θεατρικής ομάδας στην περιοχή, η οποία ξεπέρασε τις προσδοκίες της.
Αν της στερήσεις την επαφή με τη γη είναι σαν να της στερείς το οξυγόνο. Από τη γη ξεκινούν τα πάντα, η ζωή, η αγάπη, η έμπνευση, η δημιουργία. «Είμαι βέρα Αθηναία, γεννήθηκα στην Ακαδημία Πλάτωνος. Θα έλεγα πως αγάπησα τη γη από ένστικτο. Δεν είχα χωριό κι αποφάσισα να κάνω το δικό μου. Μου έλειπε. Βλέπω ανθρώπους που έχουν μεγαλώσει σε επαρχία κι απαρνούνται τη γη τους και τρελαίνομαι. Είναι απίστευτο. Η γη σε ηρεμεί. Πότε επιτέλους θα καταλάβουμε σε αυτό τον τόπο πως ο πλούτος μας θα έρθει από τη γη;».
Πορτρέτο. H Mπέτυ Λιβανού στο κτήμα της στην Παιανία.
Ετσι μας περιγράφει η Μπέτυ Λιβανού τη σχέση της με τη φύση και τη ζωή της στο κτήμα της στην Παιανία, ένα χειμωνιάτικο μεσημέρι πλάι στο τζάκι της κουζίνας. «Το τζάκι καίει από Οκτώβρη μέχρι Απρίλη συνεχώς και αυτή είναι η πιο ζεστή γωνιά του σπιτιού. Εδώ μαζευόμαστε. Το κτήμα κάθε εποχή έχει τις δικές του χαρές κι ασχολίες. Αυτή την εποχή φυτεύουμε και κλαδεύουμε. Είναι κυρίως η εποχή που ασχολούμαστε με τις ελιές» συμπληρώνει.
Το θέμα της φυγής από την πρωτεύουσα απασχολούσε πάντα τη δημοφιλή ηθοποιό. Ηταν γύρω στο '80, όταν με το σύζυγό της σκηνοθέτη Γιώργο Πανουσόπουλο, αποφάσισαν να εγκαταλείψουν την Αθήνα και να εγκατασταθούν στην Αίγινα. Εκεί, δηλώνει, πως έζησε τα πιο ευτυχισμένα χρόνια της ζωής της, γέννησε την πρωτότοκη κόρη της και βρήκε την ευτυχία και την ισορροπία της. Οι επαγγελματικές υποχρεώσεις επανέφεραν την οικογένεια στο «κλεινόν άστυ», αλλά δεν έσβησαν την τάση φυγής. «Γυρίσαμε το 1986 και με ενδιάμεσο σταθμό το Ψυχικό για τρία χρόνια αναζητούσαμε την επόμενή μας επιλογή που θα ήταν στην εξοχή, αλλά κοντά στην Αθήνα.
Ετσι ανακαλύψαμε αυτό εδώ το κτήμα στην Παιανία που μας άρεσε πάρα πολύ διότι είχε κάτι το αυθεντικό κι ανέπαφο. Δεν είχε αλλοιωθεί η περιοχή. Να φανταστείτε ότι ακόμη βρίσκεται εκτός σχεδίου. Μου θυμίζει χωριό, πολλές φορές περνάει ο βοσκός με το κοπάδι του ή παίρνουμε φρέσκα αβγά από τις γειτόνισσες». Καθώς μας ξεναγεί στα τέσσερα στρέμματα του κτήματος θαυμάζουμε τις πορτοκαλιές όλων των ποικιλιών και τις μανταρινιές που είναι γεμάτες καρπό. Πιο δίπλα αχλαδιές, συκιές, βερικοκιές, ροδιές. «Η κύρια καλλιέργεια είναι η ελιά. Οταν ήρθαμε τα ελαιόδεντρα υπήρχαν γι' αυτό, όπως βλέπετε, έχουν μεγάλους κορμούς. Οταν έχουμε συγκομιδή μπορούμε να βγάλουμε μέχρι και 180 κιλά λάδι».
Εποχιακά. Λαχανόκηπος με μαρούλια και άλλα χειμωνιάτικα λαχανικά.
Πολιτιστική αυλή
Αυτό που είναι εκπληκτικό με την Μπέτυ Λιβανού, είναι το γεγονός της «μη απουσίας» της. Μπορεί να κάνει χρόνια να εμφανιστεί μέσω της δουλειάς της, αλλά δεν απέχει καθόλου, καθώς είναι σίγουρο πως κάπου εκεί έξω κάνει πράγματα, «καλλιεργεί» καταστάσεις για να κάνει τη ζωή της, αλλά και τη ζωή μας καλύτερη. Η τελευταία της θεατρική εμφάνιση ήταν στη «Διονυσιακή Νύχτα» στο θέατρο «Αθήναιον» πριν από δύο χρόνια, αλλά το ενδιαφέρον της μονοπωλεί πλέον η ερασιτεχνική θεατρική ομάδα Παιανίας - Γλυκών Νερών, που φέρει το όνομα «Εν Λευκώ» και είναι δικό της δημιούργημα.
Αυτό που είναι εκπληκτικό με την Μπέτυ Λιβανού, είναι το γεγονός της «μη απουσίας» της. Μπορεί να κάνει χρόνια να εμφανιστεί μέσω της δουλειάς της, αλλά δεν απέχει καθόλου, καθώς είναι σίγουρο πως κάπου εκεί έξω κάνει πράγματα, «καλλιεργεί» καταστάσεις για να κάνει τη ζωή της, αλλά και τη ζωή μας καλύτερη. Η τελευταία της θεατρική εμφάνιση ήταν στη «Διονυσιακή Νύχτα» στο θέατρο «Αθήναιον» πριν από δύο χρόνια, αλλά το ενδιαφέρον της μονοπωλεί πλέον η ερασιτεχνική θεατρική ομάδα Παιανίας - Γλυκών Νερών, που φέρει το όνομα «Εν Λευκώ» και είναι δικό της δημιούργημα.
Φύλακας. Ο «Φάτσας» στον κήπο. Είναι το σημείο όπου τα καλοκαίρια η οικογένεια μαζεύεται με φίλους.
«Πέρυσι τέτοια εποχή έθεσε υποψηφιότητα για δήμαρχος ένα πρόσωπο που ήθελα πολύ να υποστηρίξω στο κομμάτι των πολιτιστικών γιατί είχα διαπιστώσει πως αυτός εδώ ο τόπος είχε έλλειψη σε πολιτιστική δραστηριότητα. Επειδή ζω εδώ, αισθάνθηκα την ανάγκη να κάνω κάτι. Ο υποψήφιος δήμαρχος τελικά δεν εξελέγη, αλλά εγώ κράτησα την υπόσχεσή μου να δημιουργήσω μια θεατρική ομάδα. Η συμμετοχή ήταν τόσο μεγάλη που μας ανάγκασε να βρούμε ένα έργο πολυπρόσωπο και να κάνουμε και διπλές διανομές. Τελικά καταλήξαμε σε μια ομάδα 25 ατόμων, ηλικίας από 16 έως 70 ετών, διαφορετικού μορφωτικού και κοινωνικού επιπέδου, σε μια απίθανη και μοναδική "βεντάλια" ανθρώπων, που μέσα από το έργο -η "Αυλή των Θαυμάτων"-, μάθανε πώς να συνυπάρχουν», περιγράφει η ίδια.
Η διαδρομή ήταν συναρπαστική. Οι ερασιτέχνες ηθοποιοί υπό την καθοδήγηση της κ. Λιβανού, έμαθαν πώς να υπερβαίνουν τους εαυτούς τους, πώς να ψάχνουν το εγώ και τους ρόλους τους, πώς να τσακίζουν τον εγωισμό τους, να ανακαλύπτουν την αλήθεια και να βιώνουν βήμα βήμα το έργο. Ανθρωποι που πλησίασαν το θέατρο για πρώτη φορά και παραδέχτηκαν πόσο δύσκολη δουλειά είναι η υποκριτική. «Εχουν τρομερό ενδιαφέρον οι ερασιτέχνες ηθοποιοί, έχουν άλλη αξία.
Πορτρέτο. H Mπέτυ Λιβανού στο κτήμα της στην Παιανία.
Δεν περίμενα να βρω τόση αλήθεια σε κανονικούς ανθρώπους, το πώς αντιλαμβάνονται τα πράγματα, το πώς παραδέχονται τις αδυναμίες τους. Ανάμεσά τους βρήκα και πραγματικά ταλέντα, πρόσωπα γνήσια, άφθαρτα». Η πρώτη σκηνοθετική απόπειρα της Μπέτυς Λιβανού σε ένα θαυμάσιο και επίκαιρο έργο αναγνωρίστηκε και επιβραβεύτηκε από όλους αφού σε τίποτε δεν θυμίζει ερασιτεχνική δουλειά. Από το διώροφο σκηνικό μέχρι το πρόγραμμα.
Η ομάδα, που ξεκίνησε τον Οκτώβρη, έχει δώσει δύο παραστάσεις στην Παιανία και προγραμματίζει άλλες τέσσερις στην Αθήνα, οι οποίες δίνονται για φιλανθρωπικό σκοπό και τα έσοδα προορίζονται για να καλύψουν τις ανάγκες διαφόρων κοινωνικών ομάδων. Η δημιουργός σε αυτή της την προσπάθεια επιστράτευσε όλη την οικογένεια της, την κόρη της, ηθοποιό Μαργαρίτα Πανουσοπούλου που έκανε το «φινίρισμα» της παράστασης, τον σύζυγό της που ασχολήθηκε με τον φωτισμό, καθώς και τη μικρή της κόρη, Δέσποινα, που τη στήριξε σε κάθε στάδιο.
Εσπεριδοειδή. Πορτοκαλιές και μανταρινιές όλων των ποικιλιών δεσπόζουν αυτή την εποχή στο κτημα.
πηγη http://www.ethnos.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου