ΣΠΕΡΧΕΙΑΔΑ: Ενας "δάσκαλος" της τυροκομίας «Ρούμελη»

Αρχικά δίδαξε σε σχολεία, αργότερα όμως αποφάσισε ότι θα ακολουθούσε την οικογενειακή παράδοση. Με άξονα την καινοτομία, ο Δημήτρης Παπακωνσταντίνου έφερε τα προϊόντα «Ρούμελη»  ψηλά στις προτιμήσεις του καταναλωτικού κοινού.

Οταν ο Δημήτρης Παπακωνσταντίνου δίδασκε φιλολογικά μαθήματα σε Γυμνάσια της Κρήτης δεν φανταζόταν ποτέ ότι κάποια στιγμή θα έφτιαχνε τυριά που θα πρωταγωνιστούσαν στο μπουφέ των δεξιώσεων της ελληνικής Προεδρίας, θα εξέπλητταν γευστικά πρωθυπουργούς και πολιτικούς και θα άφηναν άφωνο ακόμη και τον Πούτιν που τα δοκίμασε σε επίσημο δείπνο στην Αθήνα. Μάλλον ακούγεται υπερβολικό, αλλά για όποιον γνωρίζει από κοντά την παραδοσιακή οικογενειακή επιχείρηση γαλακτοκομικών προϊόντων, Ιναχος, του Δημήτρη Παπακωνσταντίνου, ακούγονται μάλλον κοινότοπα.

Φιλόλογος. Καθηγητής και δάσκαλος της τυροκομίας πλέον, ο κ. Παπακωνσταντίνου.

Κι αυτό γιατί η εταιρεία έχει μεγάλη γευστική ιστορία, καθώς από το 1958 προμηθεύει την αγορά της Αθήνας με πρώτης ποιότητας τυροκομικά προϊόντα, το εξαίρετο γάλα «Ρούμελη» και βαρελίσια φέτα. Σήμερα ο συνεχιστής της εταιρείας εκτός από βραβεία ποιότητας, κατέχει δίπλωμα ευρεσιτεχνίας για τον πρωτότυπο τρόπο ωρίμανσης τυρομάζας με διεθνείς διακρίσεις από έγκυρους φορείς.

Εκεί όπου άρχισαν όλα
Ο κ. Παπακωνσταντίνου γεννήθηκε στο Περιβόλι Σπερχειάδας στις 19 Ιουλίου 1965, μία ημέρα που σημάδεψε τη σύγχρονη πολιτική ιστορία, για αυτό και χαρακτηρίζει τον εαυτό του, χαριτολογώντας, ως «αποστάτη»: «Αποστάτησα από δάσκαλος, αποστάτησα από φιλόλογος κι αν θέλετε ακόμη αποστάτησα και από την παραδοσιακή τυροκομία, αφού την εξέλιξα με τον τρόπο που ήθελα», συμπληρώνει. Τυροκόμοι από γενιά σε γενιά στην οικογένεια, γεννήθηκε μέσα στις μυρωδιές και θυμάται την εποχή που κουβαλούσαν ξύλα για να ανάψουν το καζάνι όπου θα έβραζαν το γάλα. Ακόμη κι όταν βρισκόταν στη Κρήτη ως καθηγητής, τον ελεύθερο χρόνο έψαχνε τις στάνες και μάθαινε τα μυστικά της γραβιέρας από τους ντόπιους.

Μονάδα. Η σύγχρονη τυροκομική μονάδα στη Σπερχειάδα.

«Μικρός ήθελα να γίνω πολλά πράγματα, από επιστήμονας ως εφοπλιστής. Πάντα όμως μου άρεσαν οι κλασικές σπουδές. Μπήκα στη Μαράσλειο Παιδαγωγική Ακαδημία και ενώ εργαζόμουν ως δάσκαλος στη Κρήτη, παράλληλα σπούδαζα Αρχαία και Φιλοσοφία στη Φιλοσοφική, αλλά και ?τυροκομική? στα παραδοσιακά τυροκομεία της περιοχής. Δεν σταμάτησα ποτέ να ασχολούμαι με αυτό. Ανοιξη δεν έλειψα ποτέ από το τυροκομείο μας στη Μακρακώμη. Είναι έθος, δευτέρα φύση, δεν μπορώ να διανοηθώ να κάνω κάτι άλλο».

Ο ίδιος ταξιδεύοντας στο εξωτερικό και παρατηρώντας, εντυπωσιάστηκε από το πώς ομοειδείς επιχειρήσεις μετρούσαν ζωή αιώνων, ενώ στην Ελλάδα, στην καλύτερη περίπτωση μόνο λίγες δεκαετίες, παρότι η πρώτη μας ύλη, το γάλα δεν συγκρίνεται σε ποιότητα. Ετσι αποφάσισε το 1995 να μπει δυναμικά στην επιχείρηση και να αναλάβει τα ηνία. «Μπαίνοντας στην εταιρεία διαπίστωσα πως τα γαλακτοκομικά έχουν μεγάλο ανταγωνισμό, αλλά χωρίς καινοτομία δεν έχουν μεγάλη τύχη επιβίωσης. Ετσι άρχισα να σκέφτομαι με τι τρόπους θα μπορούσα να τα εξελίξω για να παραμείνουν στην αγορά και να ξεχωρίσουν, χωρίς να χάσουν την αυθεντικότητα και την ποιότητά τους». Οι επόμενες κινήσεις ήταν οι εξής:

Φέτα. Η βαρελίσια «Ρούμελη», σημα κατατεθέν της επιχείρησης, έχει αποσπάσει βραβείο ποιότητας το 2008.

Η επιχείρηση έφυγε από το Περιβόλι και εγκαταστάθηκε σε εργοστάσιο στη Μακρακώμη, σε μια έκταση 4 στρεμμάτων. Στη συνέχεια κατάφερε να απασχολεί 30 άτομα και να έχει παραγωγή πέντε εκατομμύρια κιλά γάλα το χρόνο που μεταφράζεται σε 1500 τόνους γαλακτοκομικά προϊόντα ετησίως. Η επιχείρηση διαθέτει δική της μονάδα εκτροφής, με αγελάδες που ο ιδιοκτήτης έφερε μόνος του, επιλέγοντας τη γηγενή στο τόπο ράτσα της μικρόσωμης αγελάδας που δίνει λιγότερο γάλα, αλλά καλύτερης ποιότητας. Ωστόσο, τα 119 ζώα δεν καλύπτουν τις ανάγκες σε γάλα κι έτσι η εταιρεία κάποια στιγμή απευθύνεται για γάλα σε ντόπιους παραγωγούς από την Εύβοια, την Καρδίτσα και τη Φθιώτιδα.

Ερχόμενοι στο παρόν, η εταιρεία έχει κρατήσει τα παραδοσιακά προϊόντα «Ρούμελη», αλλά «ανοίχτηκε» και σε άλλους κωδικούς, 62 τον αριθμό και συνεχώς πειραματίζεται και με περισσότερους. Το διαφορετικό της γαλακτοκομικής αυτής επιχείρησης είναι το ?πάντρεμα? διαφορετικών γεύσεων και υλικών. Οταν συνδυάζει κάποιος με τόση επιτυχία το μαλακό κατσικίσιο τυρί με άνηθο, με πιπέρι, με καρύδι, με λιαστή ντομάτα και βασιλικό, με σκόρδο και μαϊντανό, με πέστο, με βότανα, με βερίκοκο, σταφίδα, δαμάσκηνο, κανέλα, σύκο ή μέλι, δεν μπορεί παρά να πάρει βραβείο ευρεσιτεχνίας.

Καλούδια. Στο πρατήριο του εργοστασίου εκτός από τα τυροκομικά προσφέρονται και παραδοσιακά προϊόντα της περιοχής.

Αυτά τα τυριά, εκτός από ολόκληρη την Ελλάδα, ταξιδεύουν σε Γερμανία, Γαλλία, Ιταλία και Κύπρο και γίνονται ανάρπαστα. Μαζί φέρνουν και το όνομα από διάφορες περιοχές της Φθιώτιδας, καθώς η ονομασία τους είναι εμπνευσμένη από το συγκεκριμένο τόπο, όπως «Σέλιανη», «Μούζδροβο» κ.ά. Σεφ από όλο τον κόσμο, σε γκουρμέ εστιατόρια πειραματίζονται με τα γαλακτοκομικά, ενώ πολλές τηλεοπτικές εκπομπές μαγειρικής τα προτιμούν για ένα άριστο αποτέλεσμα.

Ο κ. Παπακωνσταντίνου, όμως δεν εφησυχάζει ποτέ. Στα άμεσα σχέδιά του είναι η κατασκευή ενός συσκευαστηρίου μέσα στην επιχείρηση για να ελέγχει και αυτό το στάδιο παραγωγής, όπως όλα τα υπόλοιπα. Ο ίδιος δίνει μεγάλη σημασία στη συσκευασία και πιστεύει ότι είναι το πρώτο στοιχείο επιτυχίας ενός προϊόντος. Το πρώτο στοιχείο όμως ενός επιχειρηματία είναι να αγαπάει αυτό που κάνει και να περνάει καλά και να δίνει στη λέξη «επιτυχία» ένα ευρύτερο περιεχόμενο. «Να μη φυλακίζεσαι στο πως θα βγάλεις χρήματα, αλλά να βλέπεις τη προσπάθεια σου ως μέσο να δυναμώσεις ο ίδιος. Τότε αυτό το κεφάλαιο που αποκομίζεις, μπορεί να μη μετριέται ή να εξαγοράζεται, αλλά ρευστοποιείται ανά πάσα στιγμή».

Αξιοπιστία. Ολες οι φάσεις παραγωγής ακολουθούν επιστημονικές προδιαγραφές.

Ευη Κωνσταντινίδου

ΦΩTOΓΡAΦIΕΣ: KΩΣΤΑΣ ΛΟΥΚΟΠΟΥΛΟΣ

πηγη  http://www.ethnos.gr
look@pegasus.gr

dy/>