ΛΑΚΩΝΙΑ: Στον κόσμο των στρουθοκάμηλων!!!!

Εγκατέλειψε την Αθήνα και απέκτησε «φτερά» στα πόδια. Ο Δημήτρης Ψαθάς ανοίγει τη φάρμα του, Deli Ostrich Ranch, στις βορειοανατολικές πλαγιές του Ταϋγέτου, και μεταξύ άλλων απαντάει και στο γιατί κρύβουν το κεφάλι τους μέσα στην άμμο.

Και να θέλεις να τις πλησιάσεις είναι αδύνατον. «Τρέχουν με ιλιγγιώδη ταχύτητα», ομολογεί ο Δημήτρης Ψαθάς. «Μπορεί το βάρος των φτερών να τις εμποδίζει να πετάξουν αλλά κινούνται με 70 χιλιόμετρα την ώρα, μεγαλύτερη και από λιοντάρια». Και η αλήθεια είναι ότι την πρώτη φορά που τις βλέπεις καταλαβαίνεις ότι πρόκειται για περήφανα ζώα.

Ευτυχία. Ο Δημήτρης Ψαθάς με τις στρουθοκάμηλους στη φάρμα στην Αγόριανη. Σπάνια μπορείς να τις προσεγγίσεις μέρα αφού το βάζουν γρήγορα στα πόδια.

«Παρά το γεγονός ότι περνούν το μεγαλύτερο μέρος της ζωής τους με τον άνθρωπο, διατηρούν την άγρια φύση τους. Δεν είναι τυχαίο ότι ανήκουν στη λίστα με προστατευόμενα είδη με 10.000 σε ελεύθερα κοπάδια σε όλο τον κόσμο -μετά το ανηλεές κυνήγι τους στη Νότιο Αφρική για το δέρμα τους- ενώ αποτελούν τα μοναδικά που δεν έχουν φυσικούς εχθρούς, αφού ένα χτύπημα με το μεγάλο τους δάχτυλο ισοδυναμεί με εκτόξευση βάρους 200 κιλών!».

Τη δεκαετία του ΄90, μάλιστα, υπήρχε μια φάρμα σχεδόν σε κάθε γωνιά της Ελλάδας, εξαιτίας της ζήτησης. «Λίγοι, όμως, έχουν το πάθος και την αγάπη που χρειάζεται για να συνεχίσεις». Αυτός είναι ο λόγος που ο ίδιος είναι ένας από τους δώδεκα πλέον παραγωγούς σε όλη τη χώρα που καλύπτουν ένα μέρος μόνο της εγχώριας κατανάλωσης.

Τα πουλιά με τα χρυσά αβγά

Προσαρμογή. Με εξαιρετική αντοχή, μπορούν να επιβιώσουν από -10 μέχρι 56 βαθμούς Κελσίου.

Η αλήθεια είναι ότι πριν από μια δεκαετία ούτε ο ίδιος θα πίστευε ότι θα μεγάλωνε νεοσσούς στο ράντσο του στην Αγόριανη του Δήμου Πελλάνας. Με καταγωγή από την περιοχή, ακολούθησε την κλασική διαδρομή ενός παιδιού της δεκαετίας του '70: Γυμνάσιο στο χωριό, στρατός και δουλειά στην Αθήνα. Στην περίπτωσή του, υπάλληλος 25 χρόνια στον ΟΣΕ. Σε ένα ταξίδι, όμως, με την οικογένεια στο Καλπάκι Ιωαννίνων βλέπει στα Ανω Πεδινά την πρώτη φάρμα. «Περήφανα ζώα, εξαιρετικά ευφυή -παρά τις φήμες-, ήρεμα και με απίστευτη προσαρμοστικότητα αφού περπατούν το ίδιο εύκολα στο χιόνι και την καυτή άμμο αντέχοντας σε θερμοκρασίες από -10 °C μέχρι 56 °C». Αυτή ήταν η αφορμή για να μπει η ιδέα. Αποφασίζει, λοιπόν, τα Σαββατοκύριακα να αξιοποιήσει την οικογενειακή περιουσία που έμενε ανεκμετάλλευτη.

«Η γη υπήρχε, χρειαζόταν μόνο η απόφαση». Συγκεντρώνει τα πρώτα ζώα και στήνει το ράντσο στη θέση Μαντέικα. Στην αρχή, παράλληλα με τη δουλειά αλλά στην πορεία, μετακομίζοντας μόνιμα. «Οι στρουθοκάμηλοι χρειάζονται μόνο τροφή (στην περίπτωσή του, καλαμπόκι, πίτουρο και τριφύλλι από τους διπλανούς παραγωγούς) και χώρο για να κινούνται ελεύθερα». Οπερ και εγένετο προσθέτοντας περισσότερα στρέμματα με την πάροδο του χρόνου. «Η μεγαλύτερη φροντίδα είναι οι νεοσσοί μέχρι την ηλικία των 3 μηνών αφού πλήττονται από τη νόσο της νωθρότητας, σταματούν το φαγητό και νερό και τελικά, πεθαίνουν από ένα άγνωστο μέχρι σήμερα μικρόβιο». Το ζεστό κλίμα, όμως, της περιοχής επιτρέπει μεγαλύτερη περίοδο τεκνοποίησης, από μέσα Φεβρουαρίου μέχρι Νοέμβριο.

Αβγά. Κάθε αβγό αντιστοιχεί σε 20 αβγά κότας με βάρος πάνω από ένα κιλό και εξαιρετική θρεπτική αξία, εξ ου κι η μεγάλη ζήτηση.

«Κάθε αρσενικό -που διακρίνεται από το μαύρο τρίχωμα- οργανώνει μια οικογένεια που ζει ανεξάρτητα από την υπόλοιπη ομάδα. Οταν γεννούν, λοιπόν, οι μητέρες (η καθεμία κάνει 70 - 120 αβγά από τα οποία προκύπτουν 40 - 50 νεοσσοί) τα μικρά επωάζονται 42 μέρες στους 36 βαθμούς Κελσίου μέχρι να σταθούν στα πόδια τους».

Από εκεί βγήκε και η παρεξήγηση για το κεφάλι τους στη γη. «Στην άγρια ζωή το θηλυκό σκάβει μια φωλιά που ξεπερνάει σε βάθος τα 30 εκατοστά για να προστατεύσει τα μωρά. Οταν σκύβει, λοιπόν, να τα ταΐσει χώνεται σχεδόν ολόκληρη στη γη με αποτέλεσμα να φαίνεται μόνο η ουρά της». Υπάρχει, όμως, και η άλλη εκδοχή που δικαιολογεί και την ευφυΐα αφού χαμηλώνουν το κεφάλι για να αφουγκράζονται τους ήχους από μακριά.

Οικογένεια. Τα αρσενικά -με το μαύρο τρίχωμα-οργανώνουν μια ομάδα με δύο θηλυκά, αυτόνομη από τις υπόλοιπες. Το καθένα ζυγίζει 100-200 κιλά και ξεπερνά τα 2,5 μέτρα ύψος.

«Η αλήθεια είναι ότι είχα πάντα ιδιαίτερη σχέση με τα ζώα αλλά οι στρουθοκάμηλοι είναι άλλη περίπτωση. Δεν σε αφήνουν να τις αγγίξεις παρά νωρίς το πρωί ή αργά το απόγευμα όταν ξεκουράζονται».

Στο εξωτερικό, μάλιστα, η ζήτηση είναι τόσο μεγάλη που ξεπερνάει 80.000 - 100.000 τόνους το χρόνο που καλύπτονται κυρίως από Νότια Αφρική και Ισραήλ. «Και αυτό γιατί το κρέας περιέχει περισσότερο σίδηρο και λιγότερο λίπος από το μοσχαρίσιο, αλλά και λιγότερη χοληστερόλη». Στη συγκεκριμένη περίπτωση, το μεγαλύτερο μέρος κρέατος και αυγών απορροφάται από την ελληνική εταιρεία Gold Ostrich που ειδικεύεται αποκλειστικά στο είδος με παραγωγή επίσης αλλαντικών. «Υπάρχει, όμως, μεγάλο ενδιαφέρον για το δέρμα από Ιαπωνία -λειτουργούν μόλις τέσσερα βυρσοδεψία στην Ευρώπη λόγω εξειδικευμένης τεχνικής- και τα φτερά από οίκους του εξωτερικού». Για να καταλήξει: «Οσο περισσότερο ανακαλύπτω την ομορφιά του είδους τόσο μετανιώνω που δεν εγκατέλειψα την Αθήνα νωρίτερα...»

POZA ΚΡΑΜΕΡΗ

ΦΩTOΓΡAΦIΕΣ: ΠΕΡΙΚΛΗΣ ΜΕΡΑΚΟΣ
http://www.periklesmerakos.com/

πηγη  http://www.ethnos.gr

dy/>