8 Ιουνίου 1996. Μια ημερομηνία σταθμός για τον Παναθηναϊκό και το ελληνικό μπάσκετ γενικότερα. ΟΣτόγιαν Βράνκοβιτς ανακοινώνει την αποχώρησή του από τους τότε (και νυν) πρωταθλητές Ευρώπης, για να δοκιμάσει την τύχη του στον μαγικό κόσμο του NBA και συγκεκριμένα στους Μινεσότα Τίμπεργουλφς (ύστερα αγωνίστηκε και τους Λος Άντζελες Κλίπερς). Ο Κροάτης σέντερ αποτέλεσε ένα από τα αγαπημένα «παιδιά» της πράσινης εξέδρας.
Η τάπα στον Μοντέρο στον τελικό της Ευρωλίγκας που διεξήχθη στο Παρίσι (αντίπαλος η Μπαρτσελόνα), έχει μείνει χαραγμένη στους απανταχού Έλληνες φιλάθλους, καθώς έφερε στην χώρα μας το πρώτο πρωτάθλημα Ευρώπης σε συλλογικό επίπεδο. Ποιος είναι όμως ο κύριος Στόγιαν Βράνκοβιτς;
Γεννημένος (22/1/1964) στην πόλη Δρνις της σημερινής Κροατίας, ο άνθρωπος που έβλεπε τον… κόσμο από τα 218 εκατοστά ύψους, ξεκίνησε την επαγγελματική του καριέρα στην Ζαντάρ. Εκεί έκατσε επτά ολόκληρα χρόνια, πριν πάρει την απόφαση ν’ αφήσει την ιδιαίτερη πατρίδα του για τον Άρη, με την φανέλα του οποίου κατέκτησε το νταμπλ συμμετέχοντας και στο φάιναλ φορ της Σαραγόσα (οι «κίτρινοι» κατέλαβαν την τέταρτη θέση καθώς ηττήθηκαν απόΜπαρτσελόνα και Λιμόζ, σε ημιτελικό και μικρό τελικό αντίστοιχα). Έπειτα, ταξίδεψε στο Μπόστον ώστε να αγωνιστεί για δύο χρόνια στους ιστορικούς Σέλτικς (έκατσε μέχρι το καλοκαίρι του 1992), για να επιστρέψει στην Ελλάδα για χάρη του Παναθηναϊκού.
Η περίοδος που φόρεσε την φανέλα του «τριφυλλιού» ήταν ομολογουμένως από τις δύσκολες για τον αθηναϊκό σύλλογο. Παρά τα πολλά χρήματα που έριχνε η διοίκηση του Παναθηναϊκού (φέρνοντας μεγάλους παίκτες, βλέπεΝτομινίκ Ουίλκινς), η ομάδα έμενε μακριά από τον μεγάλο εγχώριο στόχο. Με τον Ολυμπιακό να έχει κατακτήσει και τα τέσσερα πρωταθλήματα από την ημέρα που «πάτησε» το πόδι του ο Στόικο μέχρι και την ημέρα που αποχώρησε, οι φίλοι της ομάδας έκαναν αρκετή υπομονή.
Ήταν τα χρόνια που το άθλημα του μπάσκετ γνώρισε μεγάλη άνθηση αλλά οι «πράσινοι» δεν κατάφερναν στο τέλος να χαμογελάσουν. Αλλά συνήθως στα δύσκολα, χτίζονται οι μεγαλύτερες αγάπες. Το δέσιμο του Στόγιαν Βράνκοβιτς με την ομάδα και τον κόσμο ήταν και παραμένει κάτι το μοναδικό. Και σίγουρα ο Κροάτης δεν ήθελε να φύγει χωρίς ν’ αφήσει την παρακαταθήκη του. Όπως κι έγινε λοιπόν. Στις11 Απριλίου του 1996, ο Παναθηναϊκός κατακτά την Ευρώπη. Μεγάλος πρωταγωνιστής ο «Στόγιαν ο τρελός» που τραγουδούσαν και οι φίλοι της ομάδας («Και αν έφυγε ο Ντομινίκ Θεέ μου, και αν χάσαμε τον Στόγιαν τον τρελό, δεν θα ξεχάσω ότι μου έδωσαν μια ημέρα, το πρώτο ευρωπαϊκό»).
Οι «πράσινοι» σε ένα ματς – θρίλερ επικράτησαν των «μπλαουγκράνα» με 67-66, με τον Στόγιαν Βράνκοβιτς να διανύει ταχύτατα ολόκληρο το παρκέ και μ’ ένα εκπληκτικό κόψιμο πάνω στον Μοντέρο, να χαρίζει στον εξάκις πρωταθλητή Ευρώπης (πλέον), το πρώτο του ευρωπαϊκό. Μετά το παιχνίδι, ακούστηκε πως ο «γίγαντας» (κάποιοι από τους αντιπάλους τον χαρακτήριζαν «σκιάχτρο») λιποθύμησε στα αποδυτήρια από την υπερένταση.
Αυτή η κούπα, ήταν η απόλυτη δικαίωση για τους διοικούντες, τους οπαδούς αλλά και για τον ίδιο. Η κορυφαία στιγμή όχι απλά μιας συνεργασίας, αλλά μιας φιλίας που κρατάει χρόνια. Τι κι αν πέρασαν από τονΠαναθηναϊκό πολλοί μεγάλοι σέντερ (βλ. Ντίνο Ράτζα, Ζέλικο Ρέμπρατσα); Το «δέσιμο» που είχε ο Κροάτης με τους φίλους του «τριφυλλιού» μπορεί να συγκριθεί μόνο, με αυτό των Μποντιρόγκα, Γιασικεβίτσιους και Διαμαντίδη.
Ο χαμός του Πέτροβιτς
Η τάπα στον Μοντέρο στον τελικό της Ευρωλίγκας που διεξήχθη στο Παρίσι (αντίπαλος η Μπαρτσελόνα), έχει μείνει χαραγμένη στους απανταχού Έλληνες φιλάθλους, καθώς έφερε στην χώρα μας το πρώτο πρωτάθλημα Ευρώπης σε συλλογικό επίπεδο. Ποιος είναι όμως ο κύριος Στόγιαν Βράνκοβιτς;Γεννημένος (22/1/1964) στην πόλη Δρνις της σημερινής Κροατίας, ο άνθρωπος που έβλεπε τον… κόσμο από τα 218 εκατοστά ύψους, ξεκίνησε την επαγγελματική του καριέρα στην Ζαντάρ. Εκεί έκατσε επτά ολόκληρα χρόνια, πριν πάρει την απόφαση ν’ αφήσει την ιδιαίτερη πατρίδα του για τον Άρη, με την φανέλα του οποίου κατέκτησε το νταμπλ συμμετέχοντας και στο φάιναλ φορ της Σαραγόσα (οι «κίτρινοι» κατέλαβαν την τέταρτη θέση καθώς ηττήθηκαν απόΜπαρτσελόνα και Λιμόζ, σε ημιτελικό και μικρό τελικό αντίστοιχα). Έπειτα, ταξίδεψε στο Μπόστον ώστε να αγωνιστεί για δύο χρόνια στους ιστορικούς Σέλτικς (έκατσε μέχρι το καλοκαίρι του 1992), για να επιστρέψει στην Ελλάδα για χάρη του Παναθηναϊκού.
Η περίοδος που φόρεσε την φανέλα του «τριφυλλιού» ήταν ομολογουμένως από τις δύσκολες για τον αθηναϊκό σύλλογο. Παρά τα πολλά χρήματα που έριχνε η διοίκηση του Παναθηναϊκού (φέρνοντας μεγάλους παίκτες, βλέπεΝτομινίκ Ουίλκινς), η ομάδα έμενε μακριά από τον μεγάλο εγχώριο στόχο. Με τον Ολυμπιακό να έχει κατακτήσει και τα τέσσερα πρωταθλήματα από την ημέρα που «πάτησε» το πόδι του ο Στόικο μέχρι και την ημέρα που αποχώρησε, οι φίλοι της ομάδας έκαναν αρκετή υπομονή.Ήταν τα χρόνια που το άθλημα του μπάσκετ γνώρισε μεγάλη άνθηση αλλά οι «πράσινοι» δεν κατάφερναν στο τέλος να χαμογελάσουν. Αλλά συνήθως στα δύσκολα, χτίζονται οι μεγαλύτερες αγάπες. Το δέσιμο του Στόγιαν Βράνκοβιτς με την ομάδα και τον κόσμο ήταν και παραμένει κάτι το μοναδικό. Και σίγουρα ο Κροάτης δεν ήθελε να φύγει χωρίς ν’ αφήσει την παρακαταθήκη του. Όπως κι έγινε λοιπόν. Στις11 Απριλίου του 1996, ο Παναθηναϊκός κατακτά την Ευρώπη. Μεγάλος πρωταγωνιστής ο «Στόγιαν ο τρελός» που τραγουδούσαν και οι φίλοι της ομάδας («Και αν έφυγε ο Ντομινίκ Θεέ μου, και αν χάσαμε τον Στόγιαν τον τρελό, δεν θα ξεχάσω ότι μου έδωσαν μια ημέρα, το πρώτο ευρωπαϊκό»).
Οι «πράσινοι» σε ένα ματς – θρίλερ επικράτησαν των «μπλαουγκράνα» με 67-66, με τον Στόγιαν Βράνκοβιτς να διανύει ταχύτατα ολόκληρο το παρκέ και μ’ ένα εκπληκτικό κόψιμο πάνω στον Μοντέρο, να χαρίζει στον εξάκις πρωταθλητή Ευρώπης (πλέον), το πρώτο του ευρωπαϊκό. Μετά το παιχνίδι, ακούστηκε πως ο «γίγαντας» (κάποιοι από τους αντιπάλους τον χαρακτήριζαν «σκιάχτρο») λιποθύμησε στα αποδυτήρια από την υπερένταση.Αυτή η κούπα, ήταν η απόλυτη δικαίωση για τους διοικούντες, τους οπαδούς αλλά και για τον ίδιο. Η κορυφαία στιγμή όχι απλά μιας συνεργασίας, αλλά μιας φιλίας που κρατάει χρόνια. Τι κι αν πέρασαν από τονΠαναθηναϊκό πολλοί μεγάλοι σέντερ (βλ. Ντίνο Ράτζα, Ζέλικο Ρέμπρατσα); Το «δέσιμο» που είχε ο Κροάτης με τους φίλους του «τριφυλλιού» μπορεί να συγκριθεί μόνο, με αυτό των Μποντιρόγκα, Γιασικεβίτσιους και Διαμαντίδη.
Ο χαμός του Πέτροβιτς
Ένα από τα γεγονότα που συγκλόνισαν τον Στόγιαν Βράνκοβιτς (και συνολικά όλο τον χώρο του αθλητισμού), ήταν ο ξαφνικός χαμός του Ντράζεν Πέτροβιτς. Οι δυο τους ήταν στα αδέρφια, ενώ ο Στόικο ήταν και παραμένει φίλος με την οικογένεια του «Μότσαρτ». Συμπαίκτες στην Εθνική Κροατίας, προσέφεραν απλόχερα σκηνές αληθινής μπασκετικής μαγείας, οι οποίες δεν κατάφεραν ποτέ να ολοκληρωθούν, εξαιτίας της μοιραίας κούρσας της 7ης Ιουνίου του 1993. Λίγους μήνες μετά, ο Παναθηναϊκός αντιμετωπίζει την Τσιμπόνα Ζάγκρεμπ για την διοργάνωση της Ευρωλίγκας. Η διοίκηση του «τριφυλλιού» αποφασίζει να αφιερώσει την εν λόγω αναμέτρηση στην μνήμη του «Ντράζεν», καλώντας ταυτόχρονα την οικογένεια του αδικοχαμένου ώστε να της δώσει τιμητική πλακέτα. Ο Γιόλε, η Μπίζερκα και ο Αλεξάντερ Πέτροβιτς ήρθαν στην Αθήνα, με τον Βράνκοβιτς να τους υποδέχεται και να εκτυλίσσονται συγκινητικές στιγμές ανάμεσά τους.
Όταν το παρόν συναντά το παρελθόν
Πλέον, ο Στόγιαν Βράνκοβιτς καταφθάνει πολλές φορές στην χώρα μας ενώ έχει και εξαιρετικές σχέσεις με τονΦραγκίσκο Αλβέρτη (υπήρξαν συμπαίκτες στον θρίαμβο του Παρισιού). Δεν είναι λίγες οι φορές που έχει παρακολουθήσει από κοντά τις προσπάθειες του «τριφυλλιού» και έχει βραβευτεί από την «πράσινη» ΚΑΕ. Πολλοί είναι εκείνοι που λησμονούν εκείνες τις εποχές που ο «γίγαντας» ίδρωνε την πράσινη φανέλα και θα ήθελαν να τις ξαναζήσουν. Ίσως ο 14χρονος γιος του,Αντόνιο (αγωνίζεται σε ακαδημίες), ν’ ακολουθήσει τα βήματα του «μπαμπά» και να διαδεχθεί τον μεγάλοΚροάτη σέντερ. Ίδωμεν…
Όταν το παρόν συναντά το παρελθόν
Πλέον, ο Στόγιαν Βράνκοβιτς καταφθάνει πολλές φορές στην χώρα μας ενώ έχει και εξαιρετικές σχέσεις με τονΦραγκίσκο Αλβέρτη (υπήρξαν συμπαίκτες στον θρίαμβο του Παρισιού). Δεν είναι λίγες οι φορές που έχει παρακολουθήσει από κοντά τις προσπάθειες του «τριφυλλιού» και έχει βραβευτεί από την «πράσινη» ΚΑΕ. Πολλοί είναι εκείνοι που λησμονούν εκείνες τις εποχές που ο «γίγαντας» ίδρωνε την πράσινη φανέλα και θα ήθελαν να τις ξαναζήσουν. Ίσως ο 14χρονος γιος του,Αντόνιο (αγωνίζεται σε ακαδημίες), ν’ ακολουθήσει τα βήματα του «μπαμπά» και να διαδεχθεί τον μεγάλοΚροάτη σέντερ. Ίδωμεν… 
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου