Εδώ που η Ελλάδα ξέχασε...
 |
Η Τένεδος [ή Τεν(ν)ούεδος], είναι ένα μικρό νησάκι του ανατολικού Αιγαίου, που ανήκει κι αυτό στο σύμπλεγμα των Θρακικών Σποράδων, 12 μίλια από το στόμιο του Ελλήσποντου και 3 από τα παράλια της Μικρασίας. Κείται δε εν μέσω τριών πελάγων (Αιγαίου, Ελλησπόντου και Μέλανος κόλπου) γι' αυτό αναφέρεται ενίοτε και ως Τρίοδος.
 |
Το νησί πήρε το όνομά του από τον οικιστή και βασιλιά του,Τέννητα, γιο του ήρωα Κύκνου (γιου του Ποσειδώνα) από τους Κολωνούς της Τρωάδος και της Πρόκλειας, κόρης τουΛαομέδοντα.
Εκεί λατρεύτηκε και έπαιξε τον ίδιο ρόλο, που έπαιξε κι ο Θησέαςγια τους Αθηναίους. Εδώ λατρεύτηκε ο Απόλλωνας, σύμβολο του οποίου εδώ ήταν ο πέλεκυς. Γι' αυτό και στα νομίσματά της η Τένεδος είχε από τη μια μεριά τον πέλεκυ, από την άλλη δυο κεφάλια από ένα αυχένα. Εξ ου και "τέννος" ο στέφανος του κεφαλιού από ελιά, κλπ. Η δε φράση "Τενέδιος ξυνήγορος", σήμαινε απότομος και σκληρός.
 |
Αναφέρεται επί της νήσου και ομώνυμη πόλη (Τένεδος) και τοποθεσία Ασσερίνα, όπου και μικρός ποταμίσκος, με καρκίνους και χελώνες.
Οι Τενεάτες μαζί με τους Κορίνθιους αποίκησαν αργότερα τις Συρακούσες.
Η Τένεδος στους Περσικούς πολέμους καταλήφθηκε από τους Πέρσες. Γρήγορα την πήραν οι Αθηναίοι, και αποτέλεσε μέρος της Αθηναϊκής Συμμαχίας. Αλλά με την Ανταλκίδεια ειρήνη παραχωρήθηκε και πάλι στους Πέρσες. Από τους Πέρσες την λευτέρωσε ο Μέγας Αλέξανδρος. Έμεινε μακεδονική έως τη νέα κατάκτησή της από τους Ρωμαίους, οι οποίοι με τη σειρά τους την παρέδωσαν στους Βυζαντινούς. Μετά ήρθαν οι Ενετοί και τέλος οι Τούρκοι.
Το 1912 απελευθερώθηκε από τους Έλληνες. αλλά η Συνθήκη της Λωζάνης (1923) την επαναπαραχώρησε στους Τούρκους.
 |
Το 1999 μια ομάδα – φίλων της Τενέδου (35 όλοι κι όλοι, όσοι και οι Έλληνες κάτοικοί της (36), έφτασε στο νησί, με σκοπό να λειτουργήσει και να ξαναπανηγυρίσει το ξωκλήσι της Αγίας Παρασκευής, που τον παλιό καιρό πανηγύριζε επί 4ήμερο και Έλληνες και Τούρκοι γίνονταν ένα. Έδωσε μια υπόσχεση να το ξανακάμει και το 2000. Και το έκαμε. Μαζί με τον ηγούμενο της Ι. Μ. Κουτλουμουσίου Αγ. Όρους, αρχιμανδρίτη Χριστόδουλο και με έξι πατέρες της μονής, μέλη της χορωδίας του Μαξιμείου Πνευματικού Κέντρου Σερρών, τον διευθυντή τους, κ. Γιάννη Παπαχρόνη κ.ά. μουσικούς από τις Σέρρες. Έγινε, το λοιπόν, Θεία Λειτουργία, πανηγυρικός Εσπερινός το απόγευμα, και Θεία Λειτουργία ανήμερα της γιορτής της αγίας, παρουσία των Μητροπολιτών Ίμβρου και Τενέδου, Φωτίου και Μύρων,Χρυσοστόμου. Και μετά στο γλέντι, Τούρκοι πανηγυριστές και οργανοπαίκτες έσμιξαν με τους Έλληνες και το ξωκλησιό ξανάζησε…
 |
Υπάρχουν άλλες δυο πόλεις στην ιστορία μ' αυτό το όνομα: ΗΤένεδος, η οχυρή παραλιακή πόλη της Παμφυλίας στην Αττάλεια, με κατοίκους τους Τενεδείς, και η Νέα Τένεδος, στη Χαλκιδική.
 |
Αλλά να λέμε και να ξαναλέμε ότι τo νησί αυτό είναι από καταβολής κόσμου ελληνικό και με ελληνική συνείδηση οι κάτοικοί τους, δεν λέει τίποτε. "Κανείς δεν είναι κανενός" στα λόγια. Στην πράξη φαίνεται η αγάπη, η σχέση, η κτήση. Εκεί δοκιμάζεται. Και το νησί αυτό, άλλο από την συναυλία του Γιώργου Νταλάρα, δεν έχει άλλο τι ελληνικό να θυμηθεί. Μόνο, ερειπωμένο. Χωρίς καν γιατρούς, χωρίς φάρμακα. Οι κυρίως ηλικιωμένοι κάτοικοί του πεθαίνουν από κρυολόγημα το χειμώνα. Οι Τούρκοι γιατροί ζητάνε υψηλές αμοιβές από τους Έλληνες ασθενείς. Τα φάρμακα είναι πανάκριβα. Κι οι Έλληνες ακρίτες παίρνουν μόνο 25.000 δρχ. Ντροπής πράματα δηλαδή στον 21ο αιώνα...
 |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου