Το σύκο είναι εδώ και 3.000 χρόνια βασικό συστατικό της ανθρώπινης διατροφής. Η συκιά είναι το πρώτο δέντρο του κόσμου. Στη Βίβλο διαβάζουμε ότι ο Αδάμ και η Εύα σκέπασαν τη γύμνια του σώματός τους με φύλλα συκής. Για τους αρχαίους πολιτισμούς της Μεσογείου ήταν είδος πρώτης ανάγκης γιατί το κατανάλωναν ωμό αλλά και αποξηραμένο.
Στην Αθήνα των κλασσικών χρόνων το σύκο ήταν πολύτιμο γιατί οι πολεμιστές το χρησιμοποιούσαν ως ξηρά τροφή .Τα σύκα είχαν τόσο μεγάλη αξία που τα απολάμβαναν μόνον οι κάτοικοί της και η εξαγωγή τους απαγορευόταν διά νόμου. Κάποιοι επιτήδειοι βέβαια είχαν βρει τρόπο να τα πουλούν έξω από την Αττική.
Έτσι η πολιτεία θέσπισε αμοιβή για όσους κατέδιδαν αυτούς που έκαναν παράνομες εξαγωγές. Συκοφάντης λοιπόν , από το σύκο + φημί = λέγω , ήταν αυτός που καταδείκνυε κάποιον που είχε κλέψει ή εξάγει σύκα , οι δε παραβάτες εξορίζονταν από την Αθήνα.
Οι πρόγονοί μας το θεωρούσαν θεϊκή τροφή και είχε πολλούς συμβολισμούς. Οι μικροσκοπικοί σπόροι του συμβόλιζαν τη γονιμότητα και τη ευημερία, την ενότητα και τη γνώση. Το συσχέτιζαν επίσης με τη γονιμότητα και το σεξ και γι' αυτό, μετά το γάμο, όταν η νύφη έμπαινε στο σπίτι του γαμπρού έριχναν στο κεφάλι της ξερά σύκα και καρύδια.
Τα σύκα καταναλώνονταν παλιά όπως και τώρα, φρέσκα αλλά και αποξηραμένα, σε γλυκά και αλμυρά πιάτα. Είναι πλούσια σε κάλιο, ασβέστιο και σίδηρο έχουν διουρητικές ιδιότητες αλλά αποτελούν και ένα φυσικό καθαρτικό. Κυκλοφορούν σε πολλές ποικιλίες. Διατηρούνται στην ψύξη μέσα σε σακούλα για λίγες μέρες, αλλά και στην κατάψυξη. Τον Σεπτέμβριο ξεκινάει σε όλες τις περιοχές παραγωγής, η αποξήρανσή τους. Τα απλώνουν πάνω σε μεγάλες ξύλινες επιφάνειες, τα σκεπάζουν με τούλι για να αερίζονται και τα αφήνουν να στεγνώσουν στον καυτό ήλιο.Σε πολλά μέρη της Ελλάδας τα αποξηραμένα σύκα συνδυάζονται με ξηρούς καρπούς και καταναλώνονται το χειμώνα που χρειαζόμαστε περισσότερες θερμίδες. Ένας τέτοιος συνδυασμός είναι οι παστελαριές της Χίου.
Παίρνουμε γινωμένα σύκα, αν μπορούμε στο ίδιο μέγεθος, και τα βάζουμε σ' ένα ταψί σε φούρνο που τον έχουμε προθερμάνεις τους 150 βαθμούς. Όταν ζεσταθούν καλά τα βγάζουμε. Έχουμε ετοιμάσει ένα μείγμα ξηρών καρπών: αμύγδαλα -καρύδια χοντροκομμένα, σουσάμι, λίγη κανέλα και 1 κουταλάκι γλυκού κοπανισμένη μαστίχα. Ανοίγουμε με ένα μαχαίρι τα σύκα και γεμίζουμε με μια κουταλιά μείγμα ξηρών καρπών. Παίρνουμε δύο – δύο τα σύκα και τα πιέζουμε να ενωθούν. Τα βάζουμε πάλι στο ταψί και τα ξαναζεσταίνουμε αυτή τη φορά στους 180 βαθμούς μέχρι να ροδίσουν. Όταν κρυώσουν τα βάζουμε σε ένα γυάλινο μπωλ σε στρώσεις. Ανάμεσα σε κάθε στρώση βάζουμε και φύλλα δάφνης. Πρέπει να μείνουν τουλάχιστον μια εβδομάδα πριν τα σερβίρουμε. Διατηρούνται σε γυάλα όλο το χειμώνα. Στη Μυτιλήνη τα φτιάχνουν με τον ίδιο ακριβώς τρόπο αφού τα ραντίσουν με ούζο.
Τα σύκα φρέσκα ή ξερά είναι από τους πιο αγαπημένους καρπούς και ένα από τα εξαγώγιμα προϊόντα μας. Πασίγνωστα είναι τα σύκα Καλαμάτας και βέβαια της Κύμης.
Παραγωγή: Φωνή της Ελλάδας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου