Ο Μπέζος, η Μπέζου και η Αντιγόνη

Ηρώ και Γιάννης Μπέζος, η Αντιγόνη και ο Κρέων της κατά Ανούιγ «Αντιγόνης». «Στη δουλειά μας τίποτα δεν γίνετε στο όνομα του πατρός ή της μητρός. Η ανησυχία μας είναι μία: η πραγμάτωση της παράστασης» λέει ο ηθοποιός... και πατέρας

Καθισμένοι στα καμαρίνια του Νέου Ελληνικού Θεάτρου, στα Εξάρχεια, ο Γιάννης Μπέζος και η κόρη του Ηρώ Μπέζου μιλούν για την πρώτη κοινή τους παράσταση. Θα μοιραστούν τους ρόλους του Κρέοντος και της Αντιγόνης στην κατά Ζαν Ανούιγ «Αντιγόνη» την οποία και θα σκηνοθετήσει ο πρωταγωνιστής. Και όλα αυτά ενώ το όνομά του συζητείται για τη διεύθυνση του Εθνικού Θεάτρου (ο Γιάννης Μπέζος αναφέρεται στο θέμα του Εθνικού στο ΒΗΜΑonline).

Οσο μιλάμε ούτε η κόρη κρύβει την αμηχανία της ούτε ο πατέρας την άνεσή του. Πολλές φορές οι εκφράσεις και τα βλέμματά τους λένε πολύ περισσότερα απ' ό,τι τα λόγια τους.

Κύριε Μπέζο, πότε σκεφτήκατε τη συνεργασία με την κόρη σας;

Γιάννης Μπέζος: «Η ιδέα ήταν δική μου και αφορούσε αυτό το έργο, που ήθελα εδώ και καιρό να ανεβάσω, με ή χωρίς την Ηρώ. Κάποια στιγμή μιλώντας και με τη μητέρα της, τη Ναταλία Τσαλίκη, μου ήρθε η ιδέα και της το πρότεινα. Είχα και έχω μια σαφή άποψη για τον ρόλο, που πρέπει να συνδυάζει τόσο το νεαρό της ηλικίας όσο και μια δύναμη και μια παιδικότητα. Κατά τη γνώμη μου τα έχει όλα αυτά η Ηρώ και γι' αυτό ήθελα να δοκιμαστεί, να δοκιμαστούμε μαζί. Το διάβασε, της άρεσε. Είχε κάποιες επιφυλάξεις στην αρχή, αλλά μετά συμφώνησε».

Τι είδους επιφυλάξεις; Για το έργο, τον ρόλο ή τη συνεργασία;

Ηρώ Μπέζου: «Για όλα. Είναι και τα τρία δύσκολα. Η αυθόρμητη αντίδρασή μου ήταν "όχι". Εκείνος επέμεινε, οπότε αναρωτήθηκα τους λόγους τού "όχι". Ο προφανής ήταν ότι δεν θέλω να δουλέψω με τον πατέρα μου, ότι θέλω να κάνω άλλα πράγματα, να γνωρίσω καινούργιους ανθρώπους. Στη συνέχεια, όταν είδα πόσο απαιτητικό είναι και πόσο ιδιαίτερη είναι η σχέση των δύο ηρώων, Αντιγόνης και Κρέοντος, φοβήθηκα επιπλέον την εγγύτητα σε προσωπικό επίπεδο. Αυτόν τον φόβο έπρεπε κυρίως να ξεπεράσω. Τελικά διαψεύστηκα. Δεν νιώθω την αμηχανία που πίστευα ότι θα ένιωθα βλέποντας ένα τόσο κοντινό μου πρόσωπο αλλιώς».

Γ. Μπ.: «Η σχέση μας βέβαια παραμένει. Αλλά στη δουλειά μας τίποτε δεν γίνεται στο όνομα του πατρός ή της μητρός. Ο καθένας πρέπει να αποδείξει... ή καλύτερα να αποδείξει ο χρόνος για εκείνον. Προσωπικά πιστεύω στο ταλέντο και στις δυνατότητές της στο θέατρο αλλά και γενικότερα στις σκέψεις της. Η ανησυχία μας είναι μία: η πραγμάτωση της παράστασης».

Πόσο σας απασχόλησε το τι θα πουν οι άλλοι;

Γ. Μπ.: «Δεν πήρα πολύ στα σοβαρά το τι θα πουν οι άλλοι. Εμάς μας ενδιαφέρει το αποτέλεσμα. Και στο τέλος το αποτέλεσμα θα κριθεί. Ομολογώ ότι το έχω λίγο στο πίσω μέρος του μυαλού μου: όλο και κάποιος κάτι θα πει».

Ηρώ Μπ.: «Με απασχόλησε, αλλά είναι τόσο αυτονόητο. Και τίποτε να μην κάνεις, πάλι κάτι θα ακούσεις. Απλά τώρα θα είναι πιο έντονο, γιατί είναι πολύ μεγαλύτερη η έκθεση. Σκέφτηκα ότι κάποιοι άνθρωποι που μπορεί να με εκτιμούν λίγο ίσως το δουν όλο αυτό πιο καχύποπτα. Πάντως ούτε εύκολη λύση είναι ούτε κάτι το μεμπτό. Πάνω απ' όλα είναι η προσωπική σχέση».

Πόσο κοντά σας είναι το θέατρο που σας προτείνει ο Μπέζος;

Ηρώ Μπ.: «Δεν μπορώ να το κατατάξω σε ένα είδος. Είναι πολύ ανοιχτός και μας έχει πετάξει το μπαλάκι. Προφανώς υπάρχουν πράγματα με τα οποία δεν ταυτίζομαι, αλλά δεν είμαι εδώ γι' αυτό. Από την άλλη, το να διαχειριστείς τις διαφωνίες σου είναι πολύ σημαντικό. Λόγω της προσωπικής σχέσης, όταν βλέπω ότι δεν ταυτίζομαι με κάτι από αυτά που μου λέει, πληγώνομαι λίγο παραπάνω».

Γ. Μπ.: «Προσωπικά πιστεύω ότι το θέατρο πρέπει να υπάρχει με διαφωνίες, με εντάσεις, αρκεί να είναι δημιουργικές, να λειτουργούν συνθετικά και όχι διαλυτικά. Ομολογώ ότι τώρα με την Ηρώ δεν θα μπορούσα να δημιουργήσω εντάσεις. Και δέχομαι ότι είναι ένα ελάττωμα. Αν χρειαστεί όμως θα το κάνω».

Φαντάζομαι ότι είναι πιο δύσκολο να εκτεθεί ένας πατέρας στα μάτια της κόρης του παρά το αντίθετο...

Γ. Μπ.: «Οντως ισχύει αυτό, αλλά δεν με απασχόλησε ιδιαίτερα. Ζητούμενο είναι να ενσαρκωθούν οι ρόλοι και να πάρει διαστάσεις το έργο. Να προκαλέσει, πέρα από συγκίνηση, και σκέψη. Είναι έργα που σε ξεπλένουν. Αν πετύχει η παράσταση, βγαίνεις από την αίθουσα και αντιλαμβάνεσαι τα πράγματα πιο βαθιά. Ολοι μέσα μας κρύβουμε μια μικρή Αντιγόνη».

Μαζί με την ελπίδα ότι μπορεί μια φορά να κερδίσει η Αντιγόνη...

Γ. Μπ.: «Πάνω σε αυτό ο Οσκαρ Γουάιλντ έλεγε ότι η κοινωνία συγχωρεί τον εγκληματία αλλά ποτέ τον ονειροπόλο. Γιατί δεν τον ελέγχει. Τον φοβάται».

Ηρώ, παίζοντας με τον πατέρα σου νιώθεις ότι κάνεις ένα μεγάλο βήμα;

Ηρώ Μπ.: «Ναι, ένα μεγάλο προσωπικό βήμα, πιο ειλικρινές. Σε αυτή την παράσταση ήθελε να έχει κοντά του ανθρώπους με τους οποίους έχει προσωπική σχέση. Ειδικά στην Αντιγόνη, που είναι οικογένεια του Κρέοντος. Χαίρομαι που, παρά τις δυσκολίες, αντιμετωπίζω και την προσωπική σχέση - χωρίς να σημαίνει ότι δεν με ενδιαφέρει η δουλειά, αλίμονο».

Μέσα από τις πρόβες έμαθε καλύτερα ο ένας τον άλλον; Δεθήκατε περισσότερο;

Ηρώ Μπ.: «Ναι, ναι, φυσικά. Αλλά δεν θα σας πω και τι έμαθα».

Γ. Μπ.: «Δεν το είχα κατά νουν όταν προετοίμαζα την παράσταση, αλλά έχεις δίκιο, δένεσαι διαφορετικά. Κέρδισα πολλά από την Ηρώ ως ηθοποιό, αλλά ίσως περισσότερα από την κόρη μου».

Πόσο το «εγώ» του ηθοποιού υποχωρεί μπροστά στον πατέρα;

Γ. Μπ.: «Εννοείται ότι θα κάνω το καλύτερό μου, αλλά αν μου πουν ότι "η κόρη σου σε έκανε με τα κρεμμυδάκια" θα τρελαθώ από τη χαρά μου. Θα με κάνεις με τα κρεμμυδάκια;».

Ηρώ Μπ.: «Οχι».

Σκέφτεστε να συνεχίσετε τη συνεργασία σας;

Γ. Μπ.: «Εγώ θα θεωρούσα καλό να μη δουλέψουμε μαζί. Τις συνεργασίες τις φέρνει η στιγμή, δεν προγραμματίζονται».

Η οικογενειοκρατία πάντως καλά κρατεί και στο θέατρο...

Γ. Μπ.: «Το θέμα είναι το παιδί να έχει μια αυτόφωτη πορεία. Αν το καταφέρει, είναι πολύ καλό. Αν δεν μπορέσει, είναι σαράκι. Και για τους γονείς, αλλά κυρίως για το παιδί. Εχουμε τέτοια παραδείγματα».

Πόσο «βαρύ» είναι τελικά το επώνυμό σας;

Ηρώ Μπ.: «Η αλήθεια είναι ότι ο κόσμος είναι πιο καλοπροαίρετος. Και στη σχολή αλλά και σε ό,τι έχω κάνει ως τώρα, δεν με έχει κανείς αντιμετωπίσει με τρόπο που να με φέρει σε δύσκολη θέση. Υπάρχει μια αμηχανία ωστόσο με όποιον δεν σε γνωρίζει ή με νέους συναδέλφους που δεν έχουν δουλειά».   


Αντιπαράθεση και ουτοπία

«Η Αντιγόνη είναι ένας νέος άνθρωπος που δεν τον χωρά η γη. Ο Κρέων, το αντίπαλον δέος, δεν είναι κακός, αλλά έχει πει το μεγάλο "ναι". Αυτό το αδιέξοδο δημιουργεί τον σπινθήρα, την τραγωδία. Μέσα στο έργο υπάρχει διάσπαρτη η επιστροφή των ηρώων στην παιδική τους ηλικία. Και αυτό μου θύμισε τη φράση του Νίτσε. Οτι ο άνθρωπος ωριμάζει όταν βρίσκει τη σοβαρότητα που έχει όταν, ως παιδί, παίζει με ένα παιχνίδι. Η Αντιγόνη πάει κόντρα στον νόμο του κράτους αλλά υπερασπίζεται τον νόμο της φύσης. Αυτό είναι βαθύ και μεγαλόπνοο. Μόνο  κυνηγώντας την ουτοπία περιμένεις την ανατροπή διατηρείς την ελπίδα. Ο Κρέων προσπαθεί να τη σώσει, αλλά συνειδητοποιεί ότι ήταν ταγμένη γι' αυτό» λέει ο Γιάννης Μπέζος και η Ηρώ Μπέζου συμπληρώνει: «Δεν ξέρω ποια είναι η δική μου Αντιγόνη. Ξέρω ότι αγαπά τη ζωή τόσο βαθιά που αναγκάζεται να την αφήσει. Θέλει τα πάντα σε υπερθετικό βαθμό. Αγαπάει τη φύση, τα ζώα, αγαπάει απόλυτα και θέλει να ζήσει χωρίς καμία έκπτωση. Δεν θέλει ούτε καν να μεγαλώσει. Προσπαθώ να βρω τον εαυτό μου μέσα σ' αυτό. Δεν είναι κάτι που είμαι ούτε που θα έκανα - φαντάζομαι. Ομως ούτε στην εποχή της την καταλάβαιναν. Είναι εξαίρεση. Δεν ξέρω αν υπάρχουν σήμερα Αντιγόνες. Δεν έχω γνωρίσει καμία. Ισως να μην τις παίρνουμε στα σοβαρά, να τις θεωρούμε γραφικές. Οσο για τον έρωτα, τον βλέπει τόσο απόλυτα. Θα ήθελε να είναι ίδιος για πάντα. Κυνηγάει δυστυχώς μια ουτοπία».

πότε & πού:
 
«Αντιγόνη» του Ζαν Ανούιγ. Μετάφραση Μάριος Πλωρίτης. Σκηνοθεσία Γιάννης Μπέζος. Παίζουν: Γιάννης Μπέζος, Ηρώ Μπέζου, Γιάννης Στόλλας, Δημήτρης Κανέλλος κ.ά. Νέο Ελληνικό Θέατρο Γιώργου Αρμένη (Σπ. Τρικούπη & Κουντουριώτου, Εξάρχεια, τηλ. 210 8253.489) . Πρεμιέρα στις 30/1, στις 21.00. Εισιτήρια: 18, 12 ευρώ




πηγη   http://www.tovima.gr

dy/>