Ακτινίδιο, φρούτο με... βιταμίνες για τον παραγωγό!!!!

Η Πιερία έχει την πρωτοκαθεδρία στην καλλιέργεια, παράγοντας περίπου το 40% της παραγωγής

Τα ακτινίδια συγκομίζονται από τα τέλη του Οκτωβρίου έως και τον Δεκέμβριο, έως ότου δηλαδή οι καρποί αποκτήσουν τα απαραίτητα σάκχαρα

Στα ύψη έχει εκτοξευθεί τα τελευταία χρόνια η αξία του ελληνικού ακτινίδιου στο? διεθνές χρηματιστήριο τιμών των αγροτικών προϊόντων, κερδίζοντας διαρκώς έδαφος στις ξένες αγορές.

Είναι χαρακτηριστικό ότι, ενώ το 2000 η τιμή παραγωγού για το ακτινίδιο δεν υπερέβαινε τα 0,05-0,07 λεπτά ανά κιλό, τα τελευταία δύο χρόνια η τιμή για τους Ελληνες παραγωγούς φθάνει έως και 0,50 λεπτά ανά κιλό.

Πρόκειται για μια πολλά υποσχόμενη καλλιέργεια που βρίσκεται σε διαρκή ανάπτυξη με την εγχώρια παραγωγή να έχει διαρκώς αυξητικές τάσεις. Εκτιμάται ότι τα επόμενα χρόνια η παραγωγή θα φτάσει τους 150.000 τόνους και η Ελλάδα θα καταστεί μία εκ των σημαντικότερων χωρών παραγωγών στην Ευρώπη.

Το ακτινίδιο είναι καθαρά εξαγώγιμο προϊόν σε ποσοστό του 95% της παραγωγής του. Η Πιερία έχει την πρωτοκαθεδρία στην καλλιέργεια ακτινίδιου παράγοντας περίπου το 40% της εθνικής παραγωγής, ενώ σημαντικές καλλιεργητικές εκτάσεις διαθέτουν οι νομοί Ημαθίας, Πέλλας, Αρτας, Φθιώτιδας και Λάρισας. Σήμερα, η ετήσια ελληνική παραγωγή ανέρχεται γύρω στους 100.000 τόνους.

Οι εξαγωγές ξεκίνησαν προ 7-8 ετών και σήμερα το ελληνικό ακτινίδιο έχει κερδίσει έδαφος σε χώρες της Ε.Ε., όπως είναι η Ισπανία, η Γαλλία, η Γερμανία, αλλά και σε Ρωσία, Μέση Ανατολή, Καναδά, ΗΠΑ, Χονγκ Κονγκ και Σιγκαπούρη

Ενα από τα μεγάλα πλεονεκτήματα του ακτινίδιου σε σχέση με άλλα προϊόντα -όπως επισημαίνει στις Επαγγελματικές Ευκαιρίες ο πρόεδρος της Ενωσης Αγροτικών Συνεταιρισμών Καβάλας, Κώστας Λεπίδας- είναι ότι διατηρείται σε κατάλληλους ψυκτικούς χώρους και έτσι μπορεί να διατεθεί στην αγορά ακόμα και ένα εξάμηνο από την συγκομιδή του. Δίνει έτσι τη δυνατότητα να το εμπορευτεί ακόμα και ένας παραγωγός.

Οι εξαγωγές ξεκίνησαν προ 7-8 ετών και σήμερα το ελληνικό ακτινίδιο έχει κερδίσει έδαφος σε χώρες της ΕΕ, όπως είναι η Ισπανία, η Γαλλία, η Γερμανία, αλλά και σε Ρωσία, Μέση Ανατολή, Καναδά, ΗΠΑ, Χονγκ Κονγκ και Σιγκαπούρη

«Σημείο κλειδί βέβαια για την επιτυχή ανάπτυξη της καλλιέργειας του ακτινίδιου και της σταθεροποίησης των τιμών σε κερδοφόρα επίπεδα είναι -συνεχίζει ο πρόεδρος της ΕΑΣ Καβάλας- η αύξηση της εγχώριας παραγωγής. Εκτός από ποιότητα και συνέπεια, χρειάζονται και μεγάλες ποσότητες προϊόντος για να εισχωρήσουμε σε πολλές χώρες του εξωτερικού. Ο ίδιος θυμάται πως όταν προ ετών η παραγωγή της Ελλάδας ήταν μικρή, οι περισσότερες ποσότητες πήγαιναν Ιταλία σε σχεδόν εξευτελιστικές τιμές και όποτε οι Ιταλοί είχαν ανάγκη.

Σε υψηλά επίπεδα
Το ελληνικό ακτινίδιο απέκτησε δύναμη όταν άρχισε η παραγωγή να αυξάνεται και η ποιότητα να παραμένει σε πολύ υψηλά επίπεδα. Τα ακτινίδια αν και είναι αυτοφυής καλλιέργεια στην Κίνα, οι πρώτοι που την αξιοποίησαν εμπορικά ήταν οι Νεοζηλανδοί, όντας οι πρώτοι που κατάλαβαν τη διατροφική τους αξία.

Οι Νεοζηλανδοί το καλλιέργησαν συστηματικά ενώ ο φυτοκόμος Hayward Wright πειραματίστηκε με τα φυτά και δημιούργησε τη διάσημη ποικιλία που φέρει το όνομά του. Στην Ευρώπη, η εντατική του καλλιέργεια ξεκίνησε μόλις τη δεκαετία του '70, ενώ στην Ελλάδα οι πρώτες φυτείες δημιουργήθηκαν το 1975.

Τα ακτινίδια συγκομίζονται από τα τέλη του Οκτωβρίου έως και τον Δεκέμβριο, έως ότου δηλαδή οι καρποί αποκτήσουν τα απαραίτητα σάκχαρα. Λόγω όμως της σχετικά εύκολης συντήρησης τους στα επαγγελματικά ψυγεία, διατίθενται στην αγορά σχεδόν όλο το χρόνο.

Πέρα από τη Hayward, που καλλιεργείται περισσότερο στη χώρα μας, αξιοσημείωτη είναι επίσης η ελληνική ποικιλία «Τσεχελίδης», που δημιουργήθηκε τα τελευταία χρόνια: δίνει μεγαλύτερους καρπούς, πιο ομοιόμορφους και πλούσιους σε θρεπτικά συστατικά, ιδίως σε βιταμίνη C. Το ακτινίδιο εξαιτίας του γεγονότος ότι είναι φυτό δίχως πολλούς εχθρούς και ασθένειες, δεν επιβαρύνεται με ψεκασμούς.

«Σοδειά» 3.200 ευρώ ανά στρέμμα

Εως 3.200 ευρώ μπορούν να φθάσουν τα έσοδα ανά στρέμμα στην καλλιέργεια ακτινιδίου, ανάλογα με την ποικιλία του προϊόντος και με βάση τις τρέχουσες τιμές της αγοράς.

Οι πλέον διαδεδομένες ποικιλίες ακτινιδίου που χρησιμοποιούν κατά κόρον οι Ελληνες παραγωγοί είναι η «Τσεχελίδης» και η «Hayward».

Οπως αναφέρει στις «Επαγγελματικές Ευκαιρίες» ο εδικός γραμματέας της Πανελλήνιας Ενωσης Νέων Αγροτών, Βασίλης Κόλλιας, η ελληνική ποικιλία «Τσεχελίδης» αποδίδει από 6 έως 8 τόνους ακτινιδίου. Με την ποικιλία «Hayward» τύπου 7 κάθε στρέμμα παράγει από 2,5 έως 4,5 τόνους ακτινίδιου.

Με τις τρέχουσες τιμές να κινούνται στα επίπεδα των 0,42 λεπτών το κιλό, η οικονομική απόδοση ανά στρέμμα με την ποικιλία «Τσεχελίδης» κυμαίνεται μεταξύ 2.400 και 3.200 ευρώ, ενώ με την ποικιλία «Hayward» η απόδοση φθάνει έως 1.600 ευρώ.

Το κόστος εγκατάστασης κινείται στα 1.500 ευρώ ανά στρέμμα περίπου και το ετήσιο κόστος παραγωγής στο οποίο περιλαμβάνονται λιπάσματα, αρδεύσεις, κλάδεμα και συγκομιδή ανέρχεται σε ετήσια βάση από 500 έως 800 ευρώ.

Το πρώτο σημαντικό που πρέπει να προσέξει κάποιος στην καλλιέργεια του ακτινίδιου όπως επισημαίνει στις «Επαγγελματικές Ευκαιρίες», ο Βασίλης Κόλλιας, αγρότης - παραγωγός και ειδικός γραμματέας της Πανελλήνιας Ενωσης Νέων Αγροτών είναι οι θερμοκρασίες που επικρατούν στην περιοχή.

Το ακτινίδιο παθαίνει ζημιές από τις χαμηλές θερμοκρασίες την περίοδο της ανθοφορίας, δηλαδή τέλη Απρίλιου με μέσα Μαΐου. Αν είναι από 2 έως 0 καίγονται οι στήμονες, ενώ αν πέσει κάτω από -4 ξεραίνονται και οι νέοι βλαστοί, οπότε οι θερμοκρασίες αυτής της περιόδου είναι που ενδιαφέρουν περισσότερο. Τον χειμώνα αντέχει μέχρι και τους -17 με -20. Ειδικότερα, όμως μπορεί ο καθένας να ενημερωθεί για τις ακραίες θερμοκρασίες από τα γραφεία γεωργικής ανάπτυξης του συγκεκριμένου νομού.

Το δεύτερο και πιο σημαντικό από το κρύο, είναι το έδαφος. Πρέπει το ph να είναι μεταξύ 6 και 7, χωρίς δηλαδή ενεργό ασβέστιο. Το ακτινίδιο καλλιεργείται και σε εδάφη με ph έως 7,5 ή και 8, αλλά θα χρειάζονται αρκετά εδαφοβελτιωτικά. Το έδαφος πρέπει να έχει σύσταση αμμοπηλώδες, βαθύ, όχι πολύ επικλινές και δροσερό. Ως προς το νερό, να μην έχει υψηλή αλατότητα και να μην περιέχει χλώριο. Κατάλληλες εποχές φύτευσης είναι τρεις. Καλύτερη τα τέλη Αυγούστου με αρχές Σεπτεμβρίου, με φυτά σε σακουλάκι, γιατί ο καλλιεργητής μπαίνει στην παράγωγη έναν χρόνο νωρίτερα. Η δεύτερη είναι αρχές με μέσα Μαρτίου με γυμνόριζα φυτά και η τρίτη στις αρχές Μαΐου με φυτά σε σακούλα.

Φυτώρια υπάρχουν πολλά: Μπορεί κάποιος να καλλιεργήσει ακτινίδια hayward, ή να επιλέξει τα φυτώρια Καριπίδης-Τσεχελίδης με τις δικές τους ποικιλίες και για summer-kiwi την εταιρεία Κυριακίδη.

Ως προς την καλλιέργεια, αφού επιλεγεί ο τρόπος διαμόρφωσης, δηλαδή κρεβατίνα, ταφ ή παλμέτα, χρειάζονται να ληφθούν υπόψη τα εξής:

Θέλει τακτικό πότισμα, κάθε δύο με τρεις μέρες, ανάλογα τη θερμοκρασία που επικρατεί.

Τα χόρτα που φυτρώνουν κόβονται με χορτοκόπτη και δεν ραντίζονται με ζιζανιοκτόνα γιατί από λάθος χειρισμό μπορεί να γίνει ζημία στο φυτό.

Γίνονται προληπτικά 4 ριζοποτίσματα με χαλκούχα σκευάσματα ένα για κάθε μήνα από Μάιο μέχρι Αύγουστο

Αμεσο κλάδεμα μόλις πέσουν τα φύλλα τον χειμώνα και ποτέ μετά τις 15 με 20 Φεβρουαρίου, γιατί αν «δακρύσουν» οι βλαστοί, το δέντρο δεν καρπίζει και μένει ατροφικό γι' αυτή τη χρονιά.

Λιπάσματα βασικά π.χ. 11-15-15 αρχές Φεβρουαρίου και νιτρικά αρχές Μαΐου, αρχές Ιουνίου και λίγα αρχές Αυγούστου.

Οδηγίες για τη φροντίδα της καλλιέργειας

Η καλλιέργεια του ακτινιδίου είναι εύκολη, σε σχέση με άλλους καρπούς και συνάμα χρειάζεται πολλή προσοχή και φροντίδα. Αναπτύσσεται σε δέντρα τα οποία έχουν τις ιδιότητες του κλίματος να απλώνουν τα κλαδιά τους. Ετσι δίπλα από κάθε δέντρο υπάρχει και ένα δοκάρι, το οποίο κρατάει μια μακριά σιδερένια βέργα κατά μήκος του περιβολιού. Πάνω σε αυτές τις βέργες στηρίζονται δυνατά σύρματα, που χρησιμεύουν για να απλώσουν, επάνω τους, τα κλαδιά των δέντρων.

Το πότισμα των ακτινιδίων γίνεται αυτόματα από μια εγκατάσταση από μπεκ που διαθέτει το περιβόλι. Στη βάση κάθε δέντρου βρίσκεται ένα μικρό μπεκ, που τροφοδοτείται με νερό, μέσω πλαστικών σωλήνων που βρίσκονται δεμένοι κατά μήκος του περιβολιού, επάνω στις σιδερένιες βέργες. Αυτοί οι σωλήνες με την σειρά τους, τροφοδοτούνται από ένα σύστημα άρδευσης.

Ενα όπλο για τον οργανισμό

O καρπός του ακτινιδίου είναι πλούσιος σε κάλιο, μαγνήσιο, φώσφορο, φυτικές ίνες και ιχνοστοιχεία. Εκατό γραμμάρια καρπού δίνουν μόλις 44 θερμίδες, ενώ η περιεκτικότητά τους σε βιταμίνη C καλύπτει την ημερήσια ανάγκη του οργανισμού. Με ικανοποιητικές ποσότητες σε κάλιο, μαγνήσιο, φώσφορο, φυτικές ίνες, ιχνοστοιχεία και βιταμίνη Ε, τα ακτινίδια βοηθούν στην καλύτερη άμυνα του οργανισμού, στη θωράκιση του κυκλοφορικού συστήματός μας, στην πέψη και στην εύρυθμη λειτουργία του εντέρου κ.λπ.

Πρόσφατες, μάλιστα, επιστημονικές έρευνες δείχνουν ότι άτομα που καταναλώνουν δύο με τρία ακτινίδια ημερησίως έχουν βελτιωμένη ικανότητα διόρθωσης του DNA των κυττάρων μετά από πρόκληση κάποιας βλάβης. Η ύπαρξη πολλών βιταμινών καθιστά το ακτινίδιο ως το καλύτερο μέσο για την άμυνα κατά των μικροβίων. Απομακρύνει τον κίνδυνο θρομβώσεων στο κυκλοφορικό σύστημα. Η κατανάλωση ακτινιδίων μπορεί να μειώσει σημαντικά τον κίνδυνο θρομβώσεων του κυκλοφορικού και να ελαττώσει τα λιπαρά στο αίμα. Επίσης, είναι πλούσιο σε λουτεΐνη, μια ισχυρή αντιοξειδωτική ουσία που συντελεί στη βελτίωση της όρασης

ΚΩΣΤΑΣ ΝΑΝΟΣ

πηγη  http://www.ethnos.gr

dy/>