Κρατώντας σφιχτά στην αγκαλιά της ένα μικρό αγοράκι, η νεαρή μητέρα μπήκε δειλά δειλά στο γραφείο της Εισαγγελίας Ανηλίκων της Αθήνας, χαμήλωσε το βλέμμα της στο πάτωμα και με φωνή που μόλις ακουγόταν είπε: «Kύριε εισαγγελέα, πάρτε το παιδί μου και βάλτε το σε ίδρυμα. Δεν έχω ούτε για το γάλα του»!
Τέτοιες εικόνες απόλυτης εξαθλίωσης διαδραματίζονται συχνά τους τελευταίους μήνες στην Εισαγγελία Ανηλίκων της Αθήνας, όπου γονείς, έχοντας ξεπεράσει προ πολλού τα όρια της φτώχειας και της απόγνωσης, αναγκάζονται να καταφύγουν ακόμη και στον εισαγγελέα, με την ελπίδα να βρει στέγη και φαγητό για τα παιδιά τους, έστω σε ένα ορφανοτροφείο, αφού οι ίδιοι δεν μπορούν πια να τα θρέψουν.
Οι περισσότεροι που φτάνουν στο σημείο να αφήσουν τα παιδιά τους σε ιδρύματα ζητούν από τον εισαγγελέα να φιλοξενηθούν προσωρινά εκεί και να μη δοθούν για υιοθεσία, ώστε μόλις καταφέρουν οι ίδιοι να ξεπεράσουν τη φτώχεια και να σταθούν στα πόδια τους, να μπορέσουν να τα ξαναπάρουν πίσω...
Κάθε φορά που καταλήγει ένας τόσο απελπισμένος άνθρωπος με το ίδιο αίτημα στην Εισαγγελία Ανηλίκων ξεκινάει ένας αγώνας δρόμου από τους εισαγγελείς Ηλία Ζαγοραίο και Ευτυχία Σταθουλοπούλου, πάντα με τον ίδιο στόχο: να βοηθήσουν τους γονείς, για μην αποχωριστούν τα παιδιά τους.
Αυτό συνέβη και στην περίπτωση της 30χρονης μητέρας από την Πετρούπολη, η οποία έκανε ακόμη και τους εισαγγελείς να δακρύσουν, όταν κατέφυγε εκεί σε πραγματικά τραγική κατάσταση και ζήτησε να κρατήσουν στην Εισαγγελία το δυόμισι χρόνων αγοράκι της, γιατί η ίδια δεν μπορούσε να το συντηρήσει.
Η γυναίκα ζήτησε από τον εισαγγελέα να βάλει το μικρό σε ίδρυμα, για μην πεθάνει από την πείνα και το κρύο, όπως είπε, αφού δεν είχε να πληρώσει το ενοίκιο, ενώ της είχαν κόψει και το ηλεκτρικό ρεύμα. Είπε ότι είχε καταφύγει και στον Αρχιεπίσκοπο, ο οποίος έβγαλε και της έδωσε χρήματα από την τσέπη του...
Το χαμόγελο του μικρού αγοριού που κρατούσε στην αγκαλιά της και η απελπιστική κατάσταση στην οποία βρίσκονταν μάνα και γιος ήταν ο λόγος που οι άνθρωποι της Εισαγγελίας πραγματοποίησαν έρανο μεταξύ τους και της έδωσαν χρήματα για να μπορέσει να πληρώσει το ενοίκιο.
Στη συνέχεια ο εισαγγελέας ενημέρωσε φορείς του Δήμου και της Ενορίας της, για να παρέχουν στην ίδια και στο παιδί της τρόφιμα και ρούχα και να τη στηρίξουν με κάθε τρόπο.
Σε αυτήν την περίπτωση οι προσπάθειες της Εισαγγελίας έπιασαν τόπο, αφού το παιδί έμεινε τελικά με τη μητέρα του.
Αλλη ξεχωριστή περίπτωση η κ. Μαρία, χήρα απο τη νότια Αττική, είχε να θρέψει τέσσερα στόματα. Πήγε στην Εισαγγελία Ανηλίκων ένα πρωί. Τη συνόδευε ο 19χρονος γιος της, ένα σοβαρό παιδί, αγέλαστο, πικραμένο.
Μητέρα και γιος κάθισαν ταπεινά στο εισαγγελικό γραφείο και χωρίς πολλά πολλά, παρακάλεσαν τον εισαγγελέα να βάλει σε ίδρυμα ανηλίκων τα δύο μικρότερα παιδιά της οικογένειας, ηλικίας «όπως είπαν» 7 και 9 ετών.
«Είμαι άνεργη πολύ καιρό, είπε η γυναίκα. Ο μεγάλος μου γιος επίσης. Τα έξοδα δεν βγαίνουν, ούτε για φαγητό. Για λίγο διάστημα, μέχρι να βρω δουλειά, αν γίνεται, να βρεθεί ένα ίδρυμα να πάνε τα δύο μικρά. Σας παρακαλώ, κ. εισαγγελέα, να μην τα δώσουν για υιοθεσία. Φροντίστε να παραμείνουν στο ίδρυμα μέχρι να έχουμε τη δυνατότητα να τα ξαναπάρουμε πίσω στο σπίτι».
Και σε αυτή την περίπτωση οι εισαγγελείς κατάφεραν να μην ανοίξει φάκελος για την οικογένεια, όπως γίνεται στις περιπτώσεις που η πολιτεία αφαιρεί τα παιδιά από την οικογένειά τους. Η οικογένεια βοηθήθηκε μέσω των κοινωνικών υπηρεσιών του δήμου, ενώ η ενορία τούς εξασφάλισε φαγητό.
Ακόμη πιο συγκλονιστική ήταν η ιστορία που διαδραματίστηκε στα γραφεία της Εισαγγελίας Πρωτοδικών της Αθήνας με πρωταγωνιστές ένα ζευγάρι που διατηρούσε μικρή εμπορική επιχείρηση σε μια γειτονιά της Αθήνας. Τα χρέη έπνιξαν την επιχείρησή τους και οι επιταγές χωρίς κάλυψη οδήγησαν τους ιδιοκτήτες σε καταδικαστικές αποφάσεις χωρίς επιστροφή. Δύο νέους ανθρώπους με αξιοπρεπή εμφάνιση είχε ένα μεσημέρι απέναντί του ο εισαγγελέας ανηλίκων.
«Πρόκειται να οδηγηθούμε στη φυλακή για χρέη» είπε η γυναίκα στον εισαγγελέα, ο οποίος στην αρχή σκέφτηκε ότι ίσως οι άνθρωποι απευθύνθηκαν σε λάθος γραφείο. Ομως το ζευγάρι ήταν θύμα της οικονομικής κρίσης που αναγκάστηκε να καταφύγει στην Εισαγγελία Ανηλίκων με αίτημα να μπουν σε ίδρυμα τα δύο ανήλικα παιδιά τους.
«Για να επιζήσουν όσο θα βρισκόμαστε στη φυλακή!» είπαν. Σε αυτή την περίπτωση η Δικαιοσύνη έδειξε πραγματικά ανθρωπιά, καθώς η λύση δόθηκε εκ των έσω και σε χρόνο ρεκόρ.
Την ίδια μέρα αναζητήθηκαν μέσω του αρμόδιου γραφείου της Εισαγγελίας Εκτελέσεως Ποινών οι καταδικαστικές αποφάσεις που είχαν εκδοθεί σε βάρος του ζεύγους. Οταν συγκεντρώθηκαν, διαπιστώθηκε ότι ορισμένες από αυτές είχαν παραγραφεί λόγω παρέλευσης χρόνου και δεν προκαλούσαν συνέπειες.
Αντίθετα, για τις άλλες αποφάσεις που επέσυραν φυλάκιση, η Εισαγγελία Ανηλίκων κατάφερε να δοθεί αναβολή στην εκτέλεσή τους, που ήταν ευνοϊκό αποτέλεσμα για τους γονείς, οι οποίοι κέρδισαν χρόνο μαζί με την ελπίδα να το παλέψουν για να σταθούν στα πόδια τους και να σώσουν την οικογένειά τους.
Δυστυχώς, δεν είχαν αίσιο τέλος δύο άλλες περιπτώσεις, με τρία ανήλικα παιδιά αλλοδαπών, που τελικά κατέληξαν σε ορφανοτροφεία. Στη μία μάλιστα από τις δύο ιστορίες, στην οποία ένας 40χρονος Αφρικανός, πατέρας δύο χαριτωμένων κοριτσιών, ζήτησε να βρεθεί στέγη σε ίδρυμα για τις ηλικίας 7 και 9 ετών κόρες του, τα παιδιά έχουν σχεδόν καθημερινή επικοινωνία μαζί του, ενώ τις επισκέπτεται συχνά.
Στη δεύτερη περίπτωση, 17χρονος Πακιστανός, που μεταφέρθηκε στην Εισαγγελία Ανηλίκων από ενήλικα ομοεθνή του, εξακολουθεί να φιλοξενείται στο Νοσοκομείο Παίδων, όπου του έγιναν οι απαραίτητες ιατρικές εξετάσεις για λοιμώδη και μεταδοτικά νοσήματα, μέχρι να βρεθεί ίδρυμα ανηλίκων στο οποίο θα μεταφερθεί.
Στην πόρτα των παιδικών χωριών SOS
Παράλληλα, καθημερινά αυξάνεται ο αριθμός των γονιών που δεν μπορούν να θρέψουν τα παιδιά τους. Η ανθρωπιστική κρίση σαρώνει τις κοινωνικές δομές και τα εφιαλτικά αποτελέσματα αποτυπώνονται στα παιδικά χωριά SOS, όπου απευθύνονται εκατοντάδες οικογένειες ζητώντας βοήθεια.
«Ερχονται και ζητούν να πάρουμε τα παιδιά τους λέγοντάς μας ότι οι ίδιοι αδυνατούν να τα συντηρήσουν. Η κατάσταση αυτή εμφανίστηκε το 2010 και αυξάνεται συνεχώς» λέει ο κ. Στέργιος Σιφνιός, διευθυντής κοινωνικής εργασίας και έρευνας στα «χωριά SOS».
«Φέτος, το πρώτο εξάμηνο του 2011 η αύξηση των περιπτώσεων αυτών ανήλθε σε 65% σε σχέση με το ανάλογο διάστημα πέρυσι. Σε απόλυτους αριθμούς, από τα 1.000 περιστατικά που καλύπτουμε σε όλες τις δράσεις μας, τα 250 υπάγονται στις φροντίδες παραμονής στα παιδικά χωριά, ενώ πάνω από 800 περιπτώσεις χρειάζονται κάποια οικονομική στήριξη».
Από το 2010 άρχισαν να εμφανίζονται γονείς στα γραφεία των «Χωριών SOS» και υπό καθεστώς ανέχειας να ζητούν εάν υπάρχει η δυνατότητα να κρατήσουν εκεί τα παιδιά. Να φιλοξενηθούν μέχρι να βρουν οι γονείς εργασία. Πολλοί εξ αυτών έχασαν τη δουλειά τους και σε αρκετές περιπτώσεις πρόκειται για μονογονεϊκές οικογένειες.
Η συντριπτική πλειοψηφία αφορά Ελληνες (80%) και μόνο το 20% οικονομικούς μετανάστες.
«Προσπαθούμε να στηρίξουμε τις οικογένειες με συμβουλευτική, με υλική βοήθεια, τρόφιμα, ρούχα, κάποιες φορές με οικονομική ενίσχυση, όπως για την πληρωμή ενοικίου. Ομως έχουμε δεχθεί ελάχιστα παιδιά από τις περιπτώσεις με οικονομικά προβλήματα και με την προοπτική να γυρίσουν στην οικογένειά τους. Στόχος μας είναι να βοηθήσουμε τους γονείς και να αποτρέψουμε τον αποχωρισμό του παιδιού» εξηγεί ο κ. Σιφνιός και σημειώνει ότι και τα «Χωριά SOS» αντιμετωπίζουν προβλήματα, καθώς οι δωρεές έχουν μειωθεί και η ανυπαρξία κοινωνικών δομών πολλαπλασιάζει τις ανάγκες των ανθρώπων.
Ως φορέας τα «Χωριά SOS», εκτός από τα «Χωριά» σε Βάρη, Θεσσαλονίκη και Αλεξανδρούπολη, λειτουργούν τρία Κέντρα Στήριξης της Οικογένειας, ενώ ένα νέο κέντρο ετοιμάζεται στο Ηράκλειο της Κρήτης.
Την ίδια στιγμή μεγάλες δυσκολίες αντιμετωπίζουν πολλά ορφανοτροφεία, τα οποία αδυνατούν να καλύψουν τα στοιχειώδη έξοδα λειτουργίας τους και απειλούνται με κλείσιμο. Σήμερα στον ιδιωτικό τομέα υπάρχουν 20 ορφανοτροφεία που φιλοξενούν εκατοντάδες παιδιά και σε αρκετά οι αρμόδιοι έχουν σηκώσει τα χέρια ψηλά, ενώ επιβιώνουν με τη βοήθεια άλλων ιδρυμάτων. Παράλληλα, στον κρατικό τομέα δραστηριοποιούνται 19 ιδρύματα με 950 παιδιά, ενώ άλλα 400 βρίσκονται σε ανάδοχες οικογένειες.
Η κρίση αυξάνει ραγδαία τις αιτήσεις στα ιδρύματα, ενώ την ίδια στιγμή έχουν ελαχιστοποιηθεί οι δωρεές. Μια άλλη όμως αιτία για τη δυσχερή θέση των φορέων αυτών είναι η αδυναμία του κράτους να ρυθμίσει θέματα για την αξιοποίηση της περιουσίας από κληροδοτήματα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου