Ο Sherrard πέρασε τα χρόνια 1951-52 και 1957-62 στην Αθήνα ως υποδιευθυντής της Αγγλικής Αρχαιολογικής Σχολής. Εκείνα τα χρόνια έγραψε τη διδακτορική του διατριβή, μια μελέτη της ποίησης των Σολωμού, Παλαμά, Καβάφη, Σικελιανού και Σεφέρη, η οποία εκδόθηκε το 1956 με τίτλο The Marble Threshing Floor (Το μαρμαρένιο αλώνι). Το βιβλίο αυτό, εμποτισμένο από τις πνευματικές αξίες της Ορθόδοξης Εκκλησίας, αποτέλεσε μια εισαγωγή στη νεοελληνική ποίηση για γενεές ολόκληρες από αγγλόφωνους αναγνώστες. Στη συνέχεια, σε συνεργασία με τον Edmud Keeley, μετέφρασε στα αγγλικά τα ποιήματα του Σεφέρη (1966) και του Καβάφη (1975), καθώς και επιλογές από τα ποιήματα του Σικελιανού (1979) και του Ελύτη (1981). Οι μεταφράσεις των Keeley και Sherrard έφεραν για πρώτη φορά τη νεοελληνική ποίηση στο αγγλόφωνο κοινό. Επίσης ο Sherrard μετέφρασε τα μυθιστορήματα «Η δασκάλα με τα χρυσά μάτια» του Μυριβήλη και «Ο ήλιος του θανάτου» του Πρεβελάκη. Γύρω στα 1960 ο Sherrard είχε την προνοητικότητα να αγοράσει ένα κτήμα κοντά στη Λίμνη Ευβοίας, στα Κατούνια.
Για πολλά χρόνια περνούσε εκεί τις διακοπές του και, αφού παραιτήθηκε από το King's College του Λονδίνου, όπου εργάσθηκε ως Λέκτορας στην Ιστορία της Ορθόδοξης Εκκλησίας από το 1970 μέχρι το 1977, εγκαταστάθηκε μόνιμα στα Κατούνια, όπου αφοσιώθηκε στη μελέτη, το διάβασμα και το γράψιμο. Μετά την εγκατάσταση του εκεί, παντρεύτηκε, σε δεύτερο γάμο, την εκδότρια Denise Harvey.
Εκτός από τις μελέτες του για τη νεοελληνική λογοτεχνία, ο Sherrard έγραψε βιβλία για το Αγιον Ορος και την Κωνσταντινούπολη και δύο βιβλία για την ιστορία του σχίσματος μεταξύ Ανατολικής και Δυτικής Εκκλησίας. Σ' αυτά ο Sherrard, όπως είναι φυσικό, υποστήριξε τα δίκαια της Ορθοδοξίας. Τα τελευταία χρόνια της ζωής του τα αφιέρωσε στη φιλοσοφία και τη θεολογία.
Το 1976 εξέδωσε το «Ερως και Χριστιανισμός», ενώ το 1979 βγήκε ο πρώτος τόμος της «Φιλοκαλλίας» σε μετάφραση του ίδιου σε συνεργασία με τον επίσκοπο Διοκλείας κ. Κάλλιστο Ware (ο πέμπτος και τελευταίος τόμος είναι σχεδόν έτοιμος για τύπωμα). Πριν πεθάνει, όμως, πρόλαβε και εξέδωσε έναν τόμο με επιλογή από τα δικά του ποιήματα, με τίτλο In the Sign of the Rainbow (1994).
Μέσα από την παραδοσιακή ζωή της Ελλάδας και την Ελληνική ποίηση, ο Sherrard συνειδητοποίησε πόσο ο δυτικός πολιτισμός είχε παραστρατήσει. Στα Κατούνια απαλλαγμένος από τις παρωπίδες του πανεπιστημίου και ελεύθερος σχεδόν τελείως από τους οικονομικούς και πολιτικούς περιορισμούς του σύγχρονου βιομηχανικού κόσμου, ο Sherrard αφιερώθηκε στη ζωή του πνεύματος. Στα τελευταία βιβλία του κατακεραύνωσε τη σημερινή τεχνολογική αντίληψη για τον κόσμο.
Πίστευε ότι η παγκόσμια οικολογική κρίση που απειλεί την ανθρωπότητα με ολοκληρωτική καταστροφή δεν αποτελεί παρά το πιο απτό σύμπτωμα μιας ψυχικής κρίσης, η οποία εκδηλώνεται με την αδιαφορία της σύγχρονης Δύσης μπροστά στην ψυχική διάσταση της ζωής. Αντί να έχουμε επίγνωση της θεϊκής διάστασης του εαυτού μας και του φυσικού κόσμου, υποστηρίζει ο Sherrard, έχουμε την αθεϊστική - εξού και απάνθρωπη - αντίληψη ότι η φύση αποτελείται αποκλειστικά από υλικό προς εκμετάλλευση.
Ως άνθρωπος ο Sherrard ήταν ταπεινόφρων, πράος, φιλόξενος και γεμάτος χιούμορ. Στη δική του ζωή εφάρμοζε την πεποίθησή του ότι η ανθρώπινη ύπαρξη μπορεί και πρέπει να είναι πιο πλούσια, πιο όμορφη και ψυχικά πιο ικανοποιητική απ' ότι είναι για τον σημερινό άνθρωπο των μεγαλουπόλεων. Πλούτισε και τη ζωή όλων όσοι τον γνώρισαν.
ΠΗΓΗ http://www.centralgreece.gr/el/views/119-o-ellinistis-philip-sherrard-mia-megali-prosopikotita-sti-limni-evvoias.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου