«Δεν μπορούσα να σκεφτώ και να διανοηθώ ποτέ ότι υπάρχουν τέτοια μέρη τέρατα, όπου φυλακίζουν ανθρώπινες ψυχές», θα σχολιάσει ο αείμνηστος ηθοποιός Σταύρος Παράβας, για τα χρόνια της εξορίας του στο κολαστήριο της Γυάρου.
Η Γυάρος ή Γιούρα βρίσκεται μεταξύ Άνδρου, Σύρου και Κέας και πρόκειται για ένα πραγματικό ξερονήσι με πολλά βράχια κι ελάχιστη βλάστηση, που χρησιμοποιήθηκε ως τόπος εξορίας κυρίως τα διαστήματα 1947-1952, 1955-1961 και 1967-1974. Μεταξύ 1947-1952 θα φιλοξενήσει πάνω από 18.500 πολιτικούς κρατούμενους, οι οποίοι θα αναλάβουν με καταναγκαστική εργασία και το κτίσιμο των ίδιων των φυλακών τους στο νησί, ενώ παράλληλα θα υποφέρουν από τις κακές συνθήκες διαβίωσης, την έλλειψη υποδομών, νερού και συσσιτίου. Μετά το 1961, η Γυάρος θα παραδοθεί στο Γενικό Επιτελείο Ναυτικού σαν αποθήκη και η περιοχή γύρω από το νησί χαρακτηρίζεται απαγορευμένη.
Με την εγκαθίδρυση της χούντας το ‘67, η Γυάρος μετατρέπεται ξανά σε έναν από τους πιο σκληρούς τόπους εξορίας, όπου μεταφέρονται οι «επικίνδυνοι» σύμφωνα με το καθεστώς αγωνιστές της Αριστεράς, δημοκράτες, αντιστασιακοί, κομμουνιστές κι αντιφρονούντες, οι οποίοι θα ζήσουν κάτω από βάρβαρες συνθήκες.
Η διεθνής κατακραυγή θα συντελέσει στην απόλυση των κρατουμένων το καλοκαίρι του 1973. Όμως, με την ανατροπή του Παπαδόπουλου από τον Ιωαννίδη, 44 πολιτικοί κρατούμενοι θα παραμείνουν στη Γυάρο από τον Φεβρουάριο του 1974 έως και τη στιγμή που θα απελευθερωθούν με την πτώση της χούντας. Οι κρατούμενοι ζουν απομονωμένοι, δεν έχουν επαφή με τον έξω κόσμο, η αλληλογραφία τους ελέγχεται, σπάνια βρίσκει παραλήπτη, οι ίδιοι κακοποιούνται, βασανίζονται και μετρούν ανθρώπινες απώλειες.
Το 2001, το νησί χαρακτηρίζεται ιστορικός τόπος, μετά από πολύχρονη διεκδίκηση των πολιτικών εξορίστων. Παράλληλα με το νησί, ιστορικά διατηρητέα μνημεία χαρακτηρίζονται το κτίριο των φυλακών και όλα τα κτίρια, εγκαταστάσεις και κατασκευές που βρίσκονται στις περιοχές των πέντε όρμων του νησιού. Ο Κώστας Σημίτης θα επισκεφτεί τη Γυάρο και θα τοποθετήσει αναμνηστική πλάκα με την επιγραφή «Η Γυάρος μάς θυμίζει ότι η Αντίσταση είναι η αξιοπρέπεια της ανθρώπινης ύπαρξης».
Λίγα χρόνια αργότερα, το 2011 ο Σύλλογος «Γυάρος - Ιστορική μνήμη» και ο Σύνδεσμος Φυλακισθέντων και Εξορισθέντων Αγωνιστών - ΣΦΕΑ 1967-1974 έρχονται σε ρήξη με την κυβέρνηση που αποχαρακτηρίζει από τόπο ιστορικής μνήμης το μεγαλύτερο μέρος του νησιού με σκοπό την εγκατάσταση αιολικού πάρκου, που δεν έχει πραγματοποιηθεί ακόμα, και διεκδικούν να μην αλλοιωθεί ο χαρακτήρας του νησιού, ως τόπου μαρτυρίου και συμβόλου για την ελευθερία, τη δημοκρατία και την κοινωνική δικαιοσύνη.
Η Γυάρος πλέον είναι ακατοίκητη, όμως οι εικόνες ακόμα και σήμερα αποτελούν ένα μικρό δείγμα της βαρβαρότητας που επικρατούσε στο νησί...
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΣΤΟ http://www.vice.com/gr/read/episkepsi-gyaros
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου