Ο «Μέγας Ναπολέων» και το 174 ετών καφενείο του στα Τζουμέρκα

Είναι το πιο ωραίο καφενείο που έχω επισκεφθεί (και έχω επισκεφθεί αρκετά). Σε ένα μελοδραματικά όμορφο χωριό, τους Καλαρρύτες στα Τζουμέρκα, που ειδικά το χειμώνα μοιάζει ξεχασμένο σε κάποια άγνωστη τρύπα της Μέσης Γης. 174 χρόνια μετά από την ημέρα που ο προ-πάππους του Ναπολέοντα άνοιξε αυτή την πόρτα για υποδεχθεί τους χωριανούς και είναι σαν να μην έχει αλλάξει τίποτα, ειδικά σε μια χώρα που είναι επιρρεπής στην καταστροφή των “λαϊκών μνημείων” της σύγχρονης ιστορίας της και μετατρέπει με αφοπλιστική ευκολία π.χ. ένα φούρνο 150 ετών σε ένα αδιάφορο κατάστημα φασόν. Αλλά πέρα από το κινηματογραφικό σκηνικό που συνθέτουν τα ράφια γεμάτα εκατοντάδες συσκευασίες προϊόντων, το πεντανόστιμο φαγητό που καταφθάνει με φειδώ (όχι από τσιγκουνιά, αλλά γιατί ο Ναπολέων δεν σε αφήνει να παραγγείλεις περισσότερο από αυτό που χρειάζεσαι) και τα αυτοσχέδια γλέντια που στήνονται εδώ αραιά και που, η ομορφιά αυτού του μέρους είναι οι άνθρωποί του. Οι ντόπιοι-σχεδόν μυθιστορηματικοί ήρωες που πίνουν το τσίπουρό τους ατενίζοντας με το ένα μάτι τα χιονισμένα βουνά έξω από το παράθυρο και με το άλλο ένα ματς μπάσκετ στην τηλεόραση – η κυρία Μόνικα στην κουζίνα και ο Ναπολέων, υπέροχος «παραμυθάς», καλλιεργημένος και συνειδητοποιημένος για τον τρόπο ζωής που επέλεξε και τα αισθητικά κριτήρια που υπερασπίζεται και ο οποίος όταν ανοίξει το στόμα του για να τραγουδήσει ηπειρώτικα και βλάχικα σκίζονται τα βουνά στα δύο

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΣΤΟ  http://popaganda.gr/o-megas-napoleon-ke-174-eton-kafenio-tou-sta-tzoumerka/

dy/>