Είναι μόνο μερικές εικόνες, σκόρπιες, από τα θέατρα που δεν υπάρχουν πιά και ανθρώπους που δεν υπάρχουν πιά. Είναι ένα κομμάτι μικρό από τη δεκαετία του 90 και το σαρωτικό της θεατρικό ρεύμα. Είναι το θέατρο που καθόρισε το θέατρο μέχρι σήμερα. Είναι απλώς αναμνήσεις και παραστάσεις αλησμόνητες. Λείπουν πολλά και είναι κλειστές και οι πηγές αλλά υπόσχομαι να το συμπληρώσω. Αυτό για το οποίο δε μπόρεσα να βρω τίποτα στα συρτάρια μου είναι ένα θέατρο που επίσης δε λησμονώ. Ο Τεχνοχώρος του Γιάννη Κακλέα. Και τις παραστάσεις του Μαρμαρινού στο Ιλίσια στούντιο, της τότε εταιρείας Διπλούς Ερως. Αυτές θυμάμαι κάθε χρόνο την Παγκόσμια Ημέρα του Θεάτρου.
ΑΝΑΛΥΤΙΚΑ ΣΤΟ: www.lifo.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου