Τον Σεπτέμβρη του 1972 "μπήκαμε" στο λεωφορείο, από τα χωριά μας, για να πάμε στην πρώτη
τάξη του γυμνασίου Δομοκού,με ανάμικτα συναισθήματα και ένα σφίξιμο στο στήθος,
για το τι πρόκειται να συναντήσουμε....
Περάσαμε την πύλη και "χαθήκαμε σε μια θάλασσα απο παιδιά", μαζί και η Γεωργία.
Εκατόν πενήντα ήμασταν στην πρώτη ταξη ,"σπουργίτια αφτέρωτα", εκεί μάθαμε να πετάμε,
σ'αυτή τη "θάλασσα" κολυμπήσαμε, εκεί μάθαμε ΓΡΑΜΜΑΤΑ, εκεί νιώσαμε την συντροφικότητα,
εκεί φιλιώσαμε, εκεί αγαπήσαμε ο ένας τον άλλο, λίγοι πολύ λίγοι όμως φτάσαμε μαζί στο τέρμα,
εκεί και η Γεωργία.
Τον Ιούνιο του 1978 η πόρτα άνοιξε διάπλατα, ήταν το τελευταίο μας
και οριστικό "Σκασιαρχείο", εκεί και η Γεωργία.
Και "φτερωμένα τώρα πουλιά πετάξαμε από τη φωλιά",κι'"αποδημήσαμε" απο τα ανέμελα χρόνια
και σκορπίσαμε, μαζί και η Γεωργία...
ΣΣ.
" Στην συμμαθήτρια μου και συνοδοιπόρο σε αυτά τα ανέμελα μα και δύσκολα χρόνια
Γεωργία και της εύχομαι καλή συνέχεια στον "συγγραφικό της βίο"και σ'όλους -ες συμμαθητές-τριες
που εξακολουθούν να "πετάνε" και σ'αυτούς δυστυχώς που χουν"φύγει"...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου