ΣΕΡΕΤΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ ΑΠΟΨΕΙΣ. leoforos.gr,ΕΞΕΔΡΑ

Zoτς-Μήτσος: two beautiful minds, μια απίστευτη σχέση

09 Μάιος. 2011 | 11:33

• Όταν περνούν τα χρόνια και ασθενεί η μνήμη, οι τηλεθεατές ενός final four ελάχιστα θυμούνται. Αν με ρωτήσει κάποιος για την κούπα με την ΤΣΣΚΑ στο ΟΑΚΑ μπορώ να του διηγηθώ δέκα ιστορίες και να του περιγράψω τριάντα καταγεγραμμένες στον «σκληρό» εικόνες από τα δύο ματς. Όταν είσαι μακριά, κρατάς λιγότερα. Ε, λοιπόν, απ’ αυτή την κούπα δυο εικόνες θα μου μείνουν. Δυο εικόνες που μπορεί να δει ο καθένας, διότι έχουν αποτυπωθεί και σε φωτογραφίες. Του Διαμαντίδη να πανηγυρίζει προς τον όρθιο στον πάγκο Ομπράντοβιτς και του… Διαμαντίδη να πιάνει από το κεφάλι τον προπονητή του, να το ακουμπά στο δικό του κούτελο και να πανηγυρίζουν μαζί αυτά τα δύο τεράστια μπασκετικά μυαλά, τη στιγμή αμέσως μετά την άρση της κούπας, όταν ο Μάικ Μπατίστ τη δίνει στον συγκινημένο Θανάση Γιαννακόπουλο.

• Δεν θυμάμαι στο παρελθόν τέτοια ταύτιση αθλητικών εγκεφάλων μεταξύ παίκτη και προπονητή. Ίσως να υπάρχουν σε άλλα αθλήματα (βόλεϊ επί παραδείγματι), σε άλλες χώρες, όχι όμως στην Ελλάδα. Δεν ξέρω, ίσως ο Ζέλιμιρ βλέπει στον Μήτσο τον ίδιο στα νιάτα του με… τόνους μεγαλύτερο ταλέντο ή τον μπασκετικό γιο του. Σίγουρα βλέπει τον αναμεταδότη του στο τερέν. Μα δεν μπορώ να προβλέψω τι θα γίνει όταν ο Μήτσος κρεμάσει τα… διχτάκια του. Υπάρχουν πολλοί που λένε «πάμε τώρα να περάσουμε τη Ρεάλ, τα επόμενα 2-3 χρόνια που ο Διαμαντίδης θα παίζει ακόμα».

• Από τη μία πλευρά συμφωνώ μαζί τους. Είναι μια μεγάλη ευκαιρία για τον Παναθηναϊκό, ειδικά αν ενισχυθεί με ό,τι ζητήσει ο κόουτς, γιατί το λέμε όλοι, το είπε και ο Μάικ Μπατίστ: «η ομάδα δεν είχε τόσο ταλέντο όσο το 2007 και το 2009, αλλά τα καταφέραμε».

• Από την άλλη, όμως, σκέφτομαι ότι από τον PAO B.C. έχουν αποχωρήσει τεράστιοι παίκτες με κορυφαίο όλων τον Ντέγιαν Μποντιρόγκα (τι να θυμηθώ, τι να ξεχάσω, από τον Στόγιαν μέχρι τονΣάρας, τον Σπανούλη και τον Πέκοβιτς πιο πρόσφατα) μα η ομάδα όχι μόνο δεν έπεσε, αλλά ανέβηκε ακόμη πιο ψηλά (αποδεικνύεται και από τη σταθερότητά της στους εγχώριους τίτλους και από τη συχνότητα κατάκτησης της Ευρωλίγκας συγκριτικά με τα πρώτα χρόνια του Ομπράντοβιτς στον Παναθηναϊκό).

• Γι΄ αυτό και… όσο υπάρχουν Γιαννακόπουλοι και Ομπράντοβιτς, ο φίλος του Παναθηναϊκού δεν πρέπει να ανησυχεί. Όχι για τις κούπες. Η ομάδα θα χάσει και θα κερδίσει κύπελλα, πρωταθλήματα, Ευρωπαϊκά. Αλλά για το επίπεδό της, την ανταγωνιστικότητά της, το μπάσκετ της, την οργάνωσή της, σε τελική ανάλυση την ταυτότητά της.

• Σε κάθε περίπτωση, από τις δύο αυτές εικόνες που «έγραψαν» στη Βαρκελώνη, το ερώτημα που γεννήθηκε για τη σχέση Ομπράντοβιτς-Διαμαντίδη είναι γοητευτικό για το μέλλον τους. Μα μάλλον περνά μόνο από το δικό μας μυαλό. Αυτοί ήδη δουλεύουν νοητικά τον τελικό Κυπέλλου με τον Ολυμπιακό. Όπως δήλωσε, άλλωστε, και ο Δημήτρης Ιτούδης στο gazzetta.gr για τον Μήτσο: «Το βασικό αγωνιστικό του χαρακτηριστικό, πέρα από τα απίστευτα αθλητικά και μπασκετικά του προσόντα, είναι ότι βρίσκεται συνεχώς στην... τσίτα! Έχει συνεχώς άγχος ότι... αύριο δεν θα είναι καλός, θέλει να κάνει συνεχώς προπόνηση, θέλει να είναι ενημερωμένος για όλες τις λεπτομέρειες των αντιπάλων».

Υ.Γ. Τώρα δεν θα είναι εύκολο για την ποδοσφαιρική ομάδα. Τη μεγάλη ευκαιρία να νικήσει τον μετριότατο ΠΑΟΚ και να «καθαρίσει» από την πρώτη αγωνιστική τα πλέι οφ, την έχασε. Την έχασε διότι υστέρησαν οι περισσότεροι (κυρίως στην άμυνα, αλλά και οι μεσοεπιθετικοί Λάζαρος, Νίνης), διότι δεν κράτησε μπάλα στη μεσαία γραμμή, διότι επαληθευτήκαμε όσοι λέγαμε ότι δεν είναι το πιο πιθανό να… γυρίσει ένας διακόπτης και από τη μετριότητα του τελευταίου σκέλους του πρωταθλήματος να παρουσιαστεί μια «άλλη» ομάδα στα πλέι οφ. Δεν έχει τελειώσει τίποτα. Μα ο διακόπτης δύσκολα θα γυρίσει…    

dy/>