Πριν από τρία χρόνια, όταν ήταν σε εξέλιξη οι διαδικασίες αδειοδότησης και εγκατάστασης των εξεδρών που θα έκαναν τις ερευνητικές και τις επιβεβαιωτικές γεωτρήσεις στα οικόπεδα της κυπριακής ΑΟΖ ενεργειακές εταιρείες των ΗΠΑ/Ισραήλ, Ιταλίας και Γαλλίας, η Τουρκία ακολούθησε μια πολιτική εκφοβισμού και αποτροπής. Ο στόχος της ήταν από τη μια πλευρά να εκφοβίσει την Κύπρο για να σταματήσει τις διαδικασίες και από την άλλη να πείσει τη διεθνή κοινότητα ότι η Κύπρος δεν διαθέτει ΑΟΖ πέραν των 12 ν.μ. και άρα οποιαδήποτε έρευνα στα οικόπεδα που παραχώρησε η Λευκωσία, θα είναι παράνομη. Για όσους δε αμφισβητούσαν τη θέση της αυτή, ακολούθησε μια ειδική στρατηγική, η οποία κινήθηκε στους εξής άξονες:
- Η κυβέρνηση ή για την ακρίβεια το δίδυμο Ερντογάν-Νταβούτογλου, έκανε ενέργειες προς την κυβέρνηση του ομοϊδεάτη Μόρσι, της Μουσουλμανικής Αδελφότητας, για να ακυρώσει την συμφωνία οριοθέτησης της ΑΟΖ που υπέγραψε η Αίγυπτος με την Κύπρο.
- Ίδιες ενέργειες έγιναν προς το Ισραήλ και όταν δεν τελεσφόρησαν ακολούθησε η απόπειρα σπασίματος του εμπάργκο στη λωρίδα της Γάζας (υπόθεση Μαβί Μαρμαρά), αφενός μεν για να τιμωρηθεί το Ισραήλ για τη στάση του και αφετέρου για να αποκτήσει ναυτική δραστηριότητα και να διεκδικήσει τη δική της ΑΟΖ, ελπίζοντας ότι έτσι θα παγώσουν οι διαδικασίες έρευνας και εξόρυξης, μέχρι να βρεθεί λύση στο Παλαιστινιακό.
- Το δίδυμο Ερντογάν-Νταβούτογλου επιδόθηκε σε έναν διπλωματικό μαραθώνιο για να μεταπείσει τις εταιρείες που είχαν δείξει ενδιαφέρον για τα οικόπεδα της κυπριακής ΑΟΖ. Η Άγκυρα στο ένα χέρι κρατούσε καρότο και στο άλλο μαστίγιο. Δηλαδή, από τη μια μεριά έταζε στις εταιρείες «λαγούς με πετραχείλια», για να αποσύρουν το ενδιαφέρον τους από τα κυπριακά οικόπεδα και από την άλλη τις απειλούσε με κυρώσεις και αντίποινα. Και όταν δεν τελεσφορούσαν οι πιέσεις της, άρχιζε τα… παζάρια με τις χώρες από τις οποίες προέρχονταν οι εταιρείες.
- Τελευταία απονενοημένη πράξη της Τουρκίας, όταν είδε ότι δεν πείθει κανέναν, ήταν να αγοράσει το ερευνητικό σκάφος Polarcus από την Νορβηγία, έναντι του ποσού των 160 εκ. δολαρίων, μαζί με το προσωπικό του, και να το μετονομάσει σε RV Barbaros Hayreddin Paşa, για να το στείλει να κάνει παράνομες έρευνες στην κυπριακή ΑΟΖ, με την ελπίδα ότι έτσι θα δημιουργήσει τετελεσμένα και θα σταματήσει τις διαδικασίες των άλλων εταιρειών που είχαν άδεια από την Κυπριακή Δημοκρατία.
Για να γίνει αντιληπτό το μέγεθος του προβλήματος που αντιμετώπιζε η Τουρκία και ο βαθμός του επείγοντος, το νορβηγικό σκάφος το αγόρασε και το έστειλε εσπευσμένα στην κυπριακή ΑΟΖ, ενώ ήδη ήταν υπό ναυπήγηση σε τουρκικά ναυπηγεία άλλο ερευνητικό σκάφος, που κόστισε κι αυτό περίπου το ίδιο ποσό. Απλά αργούσε να ριχτεί στη θάλασσα και έσπευσαν να προλάβουν με το Polarcus.
Όμως, μ’ αυτά και μ’ αυτά, η τουρκική πολιτική των απειλών κατέρρευσε σαν χάρτινος πύργος και η Κύπρος ολοκλήρωσε τον τρίτο γύρο των αδειοδοτήσεων, στον οποίο κατέθεσαν προσφορές γίγαντες της ενέργειας, όπως η αμερικανική EXXONMOBIL, η αραβική QATAR PETROLEUM, το ιταλογαλλικό σχήμα ENI-TOTAL, η νορβηγική STATOIL, και το βρετανοϊσραηλινό σχήμα CAIRN-DELEK-AVNER.
Το θέμα είναι τεράστιο και δεν θα υπεισέλθουμε στις οικονομικές πτυχές του. Θα παραμείνουμε στις γεωπολιτικές. Και αυτές είναι οι εξής:
Μια μικρή και πληγωμένη χώρα, όπως είναι η Κύπρος, χωρίς Πολεμική Αεροπορία και με μηδαμινής δύναμης Πολεμικό Ναυτικό, με μόνο «όπλο» την πολιτική, κατόρθωσε και κατανίκησε την Τουρκία των 80 εκατομμυρίων με τα εκατοντάδες F-16 και τις δεκάδες φρεγάτες.
Και το κατόρθωσε γιατί, μέχρι στιγμής τουλάχιστον, κατάφερε να διαχειριστεί το ενεργειακό με τέτοιο τρόπο που εξασφάλισε την πολιτική στήριξη των εταιρειών οι οποίες πήραν άδεια στα κυπριακά οικόπεδα, αλλά και των χωρών από τις οποίες προέρχονται οι εταιρείες αυτές!
Κατά την άποψή μας, πρόκειται για ένα θέμα που θα πρέπει να διδάσκεται στις σχολές Πολιτικής Επιστήμης όλου του κόσμου, ως ένας νέος τρόπος άσκησης πολιτικής των κρατών, μέσα από συμφωνίες εμπορικού και οικονομικού χαρακτήρα με ιδιωτικές εταιρείες.
Τέλος, να σημειώσουμε ότι τα όσα συμβαίνουν στην κυπριακή ΑΟΖ, δημιουργούν προηγούμενο και για την ελληνική, όταν την… ανακαλύψουμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου