Στα 10 του έφυγε από την Ελλάδα ο Κώστας Λάμπρου, για να δοκιμάσει
την τύχη του στο εξωτερικό, κυνηγώντας το όνειρο του να γίνει
επαγγελματίας ποδοσφαιριστής.
Φαίνεται ότι “άξιζε ο κόπος” για τον 21χρονο, σήμερα, Έλληνα τερματοφύλακα, ο οποίος έκανε, μάλιστα, το ντεμπούτο του στο ολλανδικό πρωτάθλημα με τη Φέγενορντ, με αντίπαλο την Τσβόλε στο Ρότερνταμ, στη νίκη της ομάδας του με 2-0.
Ο Λάμπρου…περιπλανήθηκε πρώτα στο Λονδίνο και στη συνέχεια στο Άμστερνταμ, όπου πήγε, αντίστοιχα, στις Ακαδημίες της Τσέλσι και του Άγιαξ.
Σε ηλικία 13 ετών, έπαιξε σε ένα τουρνουά στην Ολλανδία, όπου τον είδε σκάουτερ ο οποίος έγινε ο μάνατζερ του και στη συνέχεια τον οδήγησε στη Φέγενορντ, όπου υπέγραψε δελτίο και αργότερα, συμβόλαιο συνεργασίας.
Ο Λάμπρου, που είναι μέλος της Εθνικής μας ομάδας των Ελπίδων, δεν έχει το, κλασικό, στυλ του τερματοφύλακα, δηλαδή, δεν είναι ψηλός και ογκώδης, αλλά, περιορίζεται σε ύψος 1.76 μ.
“Κοντούλης” για γκολκήπερ, αλλά, παράλληλα, καλά γυμνασμένος, με εκρηκτικότητα κι εξαιρετικό άλμα στην έξοδο του.
Η καταγωγή του είναι από τη Χαλκίδα. Για την ακρίβεια, από ένα χωριό σε απόσταση 30 χιλιομέτρων από την πρωτεύουσα της Εύβοιας.
Πηγαινοερχόταν, καθημερινά, στη Χαλκίδα, ώστε να προπονείται στην Ακαδημία Ποδοσφαίρου όπου είχε ενταχθεί.
Η οικογένεια του είχε βλέψεις για εκείνον, καθώς, διέκρινε ταλέντο στον Κώστα κι έτσι αποφασίσθηκε να φύγει ο μικρός στο εξωτερικό, έστω κι αν ήταν, εύλογα, δύσκολο να συνδυάσει, κάτω από αυτές τις συνθήκες, την εκπαίδευση του με το ποδόσφαιρο.
Το ρίσκο απέδωσε κι ο Λάμπρου είναι πια ο βασικός γκολκήπερ της Φέγενορντ, μίας από τις πιο ιστορικές και μεγάλες ολλανδικές ομάδες.
Ο προπονητής τερματοφυλάκων της Φέγενορντ, ο Λοντεβάικς, λέει τα καλύτερα για τον Κώστα.
Έστω κι αν ο ίδιος θεωρείται ότι είναι από εκείνους που δυσκολεύονται να πουν “μεγάλες κουβέντες’’.
Ο Κώστας Λάμπρου έχει γενέθλια στις 18 Σεπτεμβρίου. Θα κλείσει τα 21, γιορτάζοντας αυτό το “σκαλοπάτι’’ στην κλίμακα της ζωής του, με τον καλύτερο τρόπο.
Στην Ακαδημία ποδοσφαίρου όπου είχε ενταχθεί στη Χαλκίδα, ήταν από τα 7 του χρόνια. Πάντα του άρεσε να παίζει με μεγαλύτερους κι αυτό συνέβαινε, όταν η ομάδα του έπαιζε σε τουρνουά.
Αγάπησε το ποδόσφαιρο χάρη στον πατέρα του, Σταύρο, ο οποίος ήταν επίσης ποδοσφαιριστής, επιθετικός σε ομάδες της Χαλκίδας.
Σε αυτές τις περιπτώσεις, φυσικά, λειτουργεί το γονεϊκό πρότυπο, αλλά και ο πατέρας, πάντα, προσπαθεί να στείλει τον γιο του στο ποδόσφαιρο.
Ε, κι όταν βλέπει ότι τα καταφέρνει το βλαστάρι του, τότε, δεν κρύβει τον ενθουσιασμό του και προσπαθεί να το ενθαρρύνει και να το προωθήσει ή, τέλος πάντων, να του δώσει πιο πολλές ευκαιρίες, ώστε να προχωρήσει.
Η Φέγενορντ δεν έχει, σε αντίθεση με άλλες ολλανδικές ομάδες, παράδοση σε Έλληνες ποδοσφαιριστές.
Στον Άγιαξ ήταν οι Αναστασίου, Μαχλάς, Χαριστέας, στη Χέερενφεν ο Σαμαράς, στη Φίτεσε επίσης ο Μαχλάς, από τη Ρόντα είχε περάσει ο Αναστασίου, ο Νικλιτσιώτης ήταν στην Χέλμοντ Σπορ, σποραδικές και δίχως διάρκεια ήταν οι υπόλοιπες παρουσίες Ελλήνων ποδοσφαιριστών στα ολλανδικά γήπεδα.
Φαίνεται ότι “άξιζε ο κόπος” για τον 21χρονο, σήμερα, Έλληνα τερματοφύλακα, ο οποίος έκανε, μάλιστα, το ντεμπούτο του στο ολλανδικό πρωτάθλημα με τη Φέγενορντ, με αντίπαλο την Τσβόλε στο Ρότερνταμ, στη νίκη της ομάδας του με 2-0.
Ο Λάμπρου…περιπλανήθηκε πρώτα στο Λονδίνο και στη συνέχεια στο Άμστερνταμ, όπου πήγε, αντίστοιχα, στις Ακαδημίες της Τσέλσι και του Άγιαξ.
Σε ηλικία 13 ετών, έπαιξε σε ένα τουρνουά στην Ολλανδία, όπου τον είδε σκάουτερ ο οποίος έγινε ο μάνατζερ του και στη συνέχεια τον οδήγησε στη Φέγενορντ, όπου υπέγραψε δελτίο και αργότερα, συμβόλαιο συνεργασίας.
Ο Λάμπρου, που είναι μέλος της Εθνικής μας ομάδας των Ελπίδων, δεν έχει το, κλασικό, στυλ του τερματοφύλακα, δηλαδή, δεν είναι ψηλός και ογκώδης, αλλά, περιορίζεται σε ύψος 1.76 μ.
“Κοντούλης” για γκολκήπερ, αλλά, παράλληλα, καλά γυμνασμένος, με εκρηκτικότητα κι εξαιρετικό άλμα στην έξοδο του.
Η καταγωγή του είναι από τη Χαλκίδα. Για την ακρίβεια, από ένα χωριό σε απόσταση 30 χιλιομέτρων από την πρωτεύουσα της Εύβοιας.
Πηγαινοερχόταν, καθημερινά, στη Χαλκίδα, ώστε να προπονείται στην Ακαδημία Ποδοσφαίρου όπου είχε ενταχθεί.
Η οικογένεια του είχε βλέψεις για εκείνον, καθώς, διέκρινε ταλέντο στον Κώστα κι έτσι αποφασίσθηκε να φύγει ο μικρός στο εξωτερικό, έστω κι αν ήταν, εύλογα, δύσκολο να συνδυάσει, κάτω από αυτές τις συνθήκες, την εκπαίδευση του με το ποδόσφαιρο.
Το ρίσκο απέδωσε κι ο Λάμπρου είναι πια ο βασικός γκολκήπερ της Φέγενορντ, μίας από τις πιο ιστορικές και μεγάλες ολλανδικές ομάδες.
Ο προπονητής τερματοφυλάκων της Φέγενορντ, ο Λοντεβάικς, λέει τα καλύτερα για τον Κώστα.
Έστω κι αν ο ίδιος θεωρείται ότι είναι από εκείνους που δυσκολεύονται να πουν “μεγάλες κουβέντες’’.
Ο Κώστας Λάμπρου έχει γενέθλια στις 18 Σεπτεμβρίου. Θα κλείσει τα 21, γιορτάζοντας αυτό το “σκαλοπάτι’’ στην κλίμακα της ζωής του, με τον καλύτερο τρόπο.
Στην Ακαδημία ποδοσφαίρου όπου είχε ενταχθεί στη Χαλκίδα, ήταν από τα 7 του χρόνια. Πάντα του άρεσε να παίζει με μεγαλύτερους κι αυτό συνέβαινε, όταν η ομάδα του έπαιζε σε τουρνουά.
Αγάπησε το ποδόσφαιρο χάρη στον πατέρα του, Σταύρο, ο οποίος ήταν επίσης ποδοσφαιριστής, επιθετικός σε ομάδες της Χαλκίδας.
Σε αυτές τις περιπτώσεις, φυσικά, λειτουργεί το γονεϊκό πρότυπο, αλλά και ο πατέρας, πάντα, προσπαθεί να στείλει τον γιο του στο ποδόσφαιρο.
Ε, κι όταν βλέπει ότι τα καταφέρνει το βλαστάρι του, τότε, δεν κρύβει τον ενθουσιασμό του και προσπαθεί να το ενθαρρύνει και να το προωθήσει ή, τέλος πάντων, να του δώσει πιο πολλές ευκαιρίες, ώστε να προχωρήσει.
Η Φέγενορντ δεν έχει, σε αντίθεση με άλλες ολλανδικές ομάδες, παράδοση σε Έλληνες ποδοσφαιριστές.
Στον Άγιαξ ήταν οι Αναστασίου, Μαχλάς, Χαριστέας, στη Χέερενφεν ο Σαμαράς, στη Φίτεσε επίσης ο Μαχλάς, από τη Ρόντα είχε περάσει ο Αναστασίου, ο Νικλιτσιώτης ήταν στην Χέλμοντ Σπορ, σποραδικές και δίχως διάρκεια ήταν οι υπόλοιπες παρουσίες Ελλήνων ποδοσφαιριστών στα ολλανδικά γήπεδα.
Περίπτωση ανάλογη με αυτή του Λάμπρου, είναι εκείνη του Γιώργου
Σαμαρά που πήγε από μικρός στην Ολλανδία κι εντάχθηκε στην Ακαδημία της
Χέερενφεν. Ο Λάμπρου, πάντως, μοιάζει να έχει περισσότερη υπομονή. Του
έλεγαν ότι “δεν κάνει” κι εκείνος συνέχιζε. Και τώρα δικαιώνεται για
τους κόπους του.
ΠΗΓΗ http://www.balleto.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου