Θα παίξει τελικά ο Αντωνίου
στο ματς της Κυριακής; Ο πρόεδρος ισχυρίζεται ότι «το παιδί βγάζει μάτι», αλλά ο προπονητής υποστηρίζει ότι «δεν βλέπεται».
Κι ενώ ο πρώτος επιμένει ότι ο Αντωνίου «έχει σουτ που σκοτώνει», ο δεύτερος τον παραπέμπει στα... περιστέρια και στις μπεκάτσες! Η κόντρα τους γράφει ιστορία στους τηλεοπτικούς δέκτες και η ατάκα «αγαπούλα» που λέει ο πρόεδρος στον φροντιστή που μεταφέρει τα μηνύματά του ακούγεται πλέον -λόγω και του σκανδάλου με τον Μάκη Ψωμιάδη- πιο επίκαιρη από ποτέ. Το σίγουρο είναι ότι το νέο διαφημιστικό σποτ της Wind πέτυχε διάνα τον παλμό της εποχής. Δικαίως,
λοιπόν, θεωρείται από τα πιο πετυχημένα.
Σε χαλεπούς καιρούς και για την τέχνη της υποκριτικής ο Τάκης Σπυριδάκης και ο Χρήστος Λιακόπουλος, ηθοποιοί με σημαντική πορεία στο σανίδι και τη μεγάλη οθόνη, ενέδωσαν στο «φλερτ» της διαφήμισης, δίνοντας σάρκα και οστά σε δύο τύπους ανθρώπων γνώριμους -λίγο πολύ- στους κύκλους των φαν της μπάλας. «Θετικά πράγματα έχω ακούσει μέχρι στιγμής για το σποτ. Στην αρχή κάποιοι νόμιζαν ότι ήταν τρέιλερ ταινίας» λέει στη «δημοκρατία» ο Τάκης Σπυριδάκης, που υποδύεται τον πρόεδρο. «Μερικοί μου λένε “Γιατί, ρε Σπυριδάκη, έκανες διαφήμιση; Δεν μας είχες συνηθίσει σε τέτοια”. Δεν νομίζω όμως ότι χρειάζεται να απολογηθώ». Το σκάνδαλο με τα στημένα παιχνίδια και η αγαπημένη ατάκα του Μάκη Ψωμιάδη «αγαπούλα» που υπάρχει στο σενάριο συνέβαλαν -κατά τη γνώμη του ηθοποιού- στην αύξηση της δημοτικότητας του σποτ. «Προσωπικά δεν γνώριζα ότι το “αγαπούλα” είναι ατάκα του Ψωμιάδη.
Το έμαθα όταν το ανέφερε κάποιος στα γυρίσματα. Εννοείται ότι δεν υπήρχε πρόθεση να υποδυθώ κανέναν συγκεκριμένο χαρακτήρα. Αλλωστε όσοι ασχολούνται με το ποδόσφαιρο “από μέσα” τις χρησιμοποιούν τέτοιες εκφράσεις, καθώς συνδυάζουν τη χαριτωμενιά με τη μαγκιά». Ο ίδιος, αν και δηλώνει “γαύρος”, έχει να πάει πολλά χρόνια στο γήπεδο. «Μου αρέσει να παρακολουθώ μπάλα, αλλά δεν μου αρέσει η κατάσταση που επικρατεί στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Είναι κι αυτό ένας καθρέφτης της βρομιάς και της σαπίλας, από τους πολλούς που υπάρχουν στην κοινωνία μας. Το ίδιο ισχύει και για πολλούς άλλους τομείς σ' αυτή τη χώρα.
Αυτό που λέγεται κρατικός μηχανισμός είναι κάθετα και οριζόντια διεφθαρμένο. Είναι γνωστό. Το ξέραμε και πριν δηλαδή. Δεν πέσαμε ξαφνικά από τα σύννεφα λόγω της οικονομικής κρίσης. Με το “λάδωμα” προχωρούσαμε πάντοτε και η ευνομούμενη πολιτεία ήταν κάπου στην πάντα» σχολιάζει.
Τον Χρήστο Λιακόπουλο, που υποδύεται τον προπονητή, τον είδαμε φέτος, μεταξύ άλλων, στον «Αδικο κόσμο», φιλμ του Φίλιππου Τσίτου που βραβεύτηκε στο φεστιβάλ του Σαν Σεμπαστιάν. Εχοντας διανύσει κι αυτός πολλά χιλιόμετρα στο σανίδι, συνειδητοποίησε με το εν λόγω σποτ τη μεγάλη δύναμη της διαφήμισης, η οποία προσφέρει γρήγορα μεγάλη αναγνωρισιμότητα. «Με σταματούν στον δρόμο και με ρωτάνε αν θα αφήσω τελικά τον Αντωνίου να παίξει στο ματς» λέει στη «δημοκρατία» και δηλώνει Ολυμπιακός, καθότι και Πειραιώτης. «Δεν ανήκω στους φανατικούς, παρ' όλα αυτά και πάνω απ' όλα στηρίζω την Ελλάδα» επισημαίνει. Εχοντας ασχοληθεί για πάρα πολλά χρόνια με τον αθλητισμό σε διάφορες μορφές του, ο Χρήστος Λιακόπουλος τονίζει τη σημασία του για τους νέους. «Το ποδόσφαιρο και γενικότερα ο αθλητισμός έχει σώσει πολύ κόσμο» αναφέρει χαρακτηριστικά.
Ο art director που παίζει μπάλα στο γήπεδο της διαφήμισης
Την παρέα του σποτ συμπληρώνει ένας «κολλημένος με την μπάλα» art director.
Ο Γαβριήλ Νικολάου, που υποδύεται τον φροντιστή που μεταφέρει αδιαμαρτύρητα τα μηνύματα προέδρου και προπονητή, εργάζεται στη διαφημιστική εταιρία The Newtons που έβαλε την υπογραφή της στο πετυχημένο διαφημιστικό της Wind.
«Πραγματικά την ευχαριστήθηκα αυτή την εμπειρία. Με διάλεξαν γιατί όλοι στο γραφείο ξέρουν πόσο πολύ μου αρέσει το ποδόσφαιρο» λέει ο οπαδός της ΑΕΚ, που είδε ξαφνικά τον εαυτό του στο μεγαλύτερο ελληνικό διαφημιστικό σουξέ της εποχής. «Οι φίλοι μου με φωνάζουν για πλάκα “αγαπούλα”» συνεχίζει γελώντας.
«Πιστεύω ότι η διαφήμιση θα έκανε επιτυχία και πέραν του σκανδάλου, ειδικά στους κύκλους των φιλάθλων, γιατί ο Ελληνας έχει το ποδόσφαιρο στο αίμα του». Οσο για τη μελλοντική πορεία της ομάδας του; «Αν πάρουμε τον Αντωνίου, μπορεί κάτι να γίνει (γέλια)».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου