Προϊόντος του μεγάλου αήττητου σερί, που κατέληξε στο 80-0, ο Αρης στέφθηκε πρωταθλητής με 26 νίκες σε ισάριθμα ματς, μάλιστα στα 16 από αυτά ξεπέρασε τους 100 πόντους, ενώ σε έξι έβαλε πάνω από 120, με ρεκόρ τους 153 επί της Νήαρ Ηστ. Το “show time” καλά κρατούσε και από ένα σημείο και πέρα η αγωνία περιοριζόταν μονάχα στα ρεκόρ, στα διάφορα επιτεύγματα και ενίοτε σε σκηνές και διαλόγους που έμοιαζαν με το αλατοπίπερο της ιστορίας...
Τρεις σε ζώνη, δυο man to man και ο άγνωστος Λυπηρίδης
Στις 8 Μαρτίου του 1986, στο πλαίσιο της 20ής αγωνιστικής, ο Ολυμπιακός υποδεχόταν τον Αρη στο κλειστό γήπεδο του Πειραιά στη Λεύκα, όπου οκτώ χρόνια νωρίτερα (με τη διακοπή που διέταξε οΓιώργος Προεστός) είχε κριθεί σε έναν μεγάλο βαθμό ο τίτλος. Οι “ερυθρόλευκοι” χάρη στην άμυνα τρεις σε ζώνη και δυο man to man (με τον Τζίμη Μανιάτη στον Νίκο Γκάλη και τον Γιάννη Παραγιόστον Παναγιώτη Γιαννάκη) προηγήθηκαν στο 13ο λεπτό με 35-26, αλλά δεν άντεξαν στη συνέχεια. Στο δεύτερο ημίχρονο πήρε μπροστά ο (μέχρι τότε πολύ άστοχος) Γκάλης και συν τοις άλλοις ο Γιάννης Ιωαννίδης βρήκε μια (απροσδόκητη και εν πολλοίς άγνωστη) λύση στο πρόσωπο του Βασίλη Λυπηρίδη.
Στις αρχές του δευτέρου ημιχρόνου το σκορ ήταν ακόμη ρευστό κι όταν ο Νίκος Φιλίππου χρεώθηκε με το τέταρτο φάουλ, ο “ξανθός” φώναξε από τον πάγκο τον εξ Εδέσσης ορμώμενο φόργουορντ, ο οποίος σε ηλικία 19 ετών διήνυε την πρώτη σεζόν του στο πρωτάθλημα και παρεμπιπτόντως δεν είχε φάει ακόμη την μπουνιά από τον προπονητή του για το χαμένο (από τον Κέβιν Μαγκί) ριμπάουντ που κόστισε την ήττα του Αρη από τη Μακάμπι στο “Γιαντ Ελιάου”...
Το αήττητο και ο “Πίξι”
Όταν άκουσε την εντολή του Ιωαννίδη ο “Μπιλιλί” σηκώθηκε αμέσως, πέταξε τη φόρμα του και μπήκε στο γήπεδο σαν καμικάζι. Έπαιξε στα υπόλοιπα 19 λεπτά, σημείωσε δύο πόντους, αλλά έδωσε στον Αρη το αμυντικό πνεύμα που χρειαζόταν και συνέβαλε αποφασιστικά στη μετατροπή του ντέρμπι σε περίπατο, καθώς πέρα από την αφύπνιση των αντιπάλων του, ο Ολυμπιακός είχε ν' αντιμετωπίσει και τον τραυματισμό του Μανιάτη, με αποτέλεσμα το σκορ μέσα σε πέντε λεπτά να μετατραπεί από 57-62 σε 66-79. Εντέλει ο Αρης πέρασε από τη Λεύκα με 102-88 και όταν ένας δημοσιογράφος ρώτησε τονΙωαννίδη για το ενδεχόμενο του 26-0, απάντησε ότι “μη με λες εμένα για αήττητα, διότι κανείς δεν έχει κάνει συμβόλαιο με τις νίκες”...Κανείς, εκτός από τον Αρη εκείνης της εποχής!
Οι συνθέσεις των δύο ομάδων:
ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ: Σαμπάνης 13, Παραγιός 31 (8/18δ., 2/5τρ., 7/8β.), Μανιάτης 11, Κοζάκης 8, Καμπούρης 16, Κουκής, Παναγιωτόπουλος 2, Χριστοδούλου 4, Ναλπάντης 3, Ντάκουλας.
Προπονητής: Αναστασάτος
ΑΡΗΣ: Γιαννάκης 20, Γκάλης 41 (14/31δ., 1/1τρ., 6/10β.), Ρωμανίδης 22, Φιλίππου 7, Σταμάτης 5, Κοκολάκης 5, Λυπηρίδης 2. Προπονητής: Ιωαννίδης
Στην αποστολή του Αρη για εκείνο τον αγώνα είχε συμπεριληφθεί και μια άγνωστη στο ευρύ κοινό φάτσα, που έμελλε τα επόμενα χρόνια να γίνει ένα απο τα σύμβολα της ομάδας: ο Σλόμπονταν Σούμποτιτς! Ο “Πίξι” δεν είχε ακόμη το δικαίωμα να αγωνισθεί, ωστόσο ακολουθούσε την ομάδα και μάλιστα θυμάμαι ότι του πήρα μια συνέντευξη στον περίβολο του γηπέδου και μου έκανε μεγάλη εντύπωση ότι μιλούσε καλά ελληνικά!
Η προφητεία και το “Αν” του Κίπλινγκ
Τα πιο ενδιαφέροντα (και προφητικά) όμως συνέβησαν μέσα στο γήπεδο. Στην ανάπαυλα του ημιχρόνου κι ενώ ο (μονίμως διαμαρτυρόμενος προς τους διαιτητές) Ιωαννίδης κατευθυνόταν προς τα αποδυτήρια άκουσε κάποιους φιλάθλους του Ολυμπιακού να του βάζουν πόστα, επειδή στη διάρκεια του αγώνα (μιμούμενος τον Μπόμπι Νάιτ) είχε σπάσει μια καρέκλα!“Ιωαννίδη πρόσεχε γιατί εμείς είμαστε Πειραιώτες και δεν σηκώνουμε τέτοια. Επίτηδες έκανες το επεισόδιο γιατί δεν είχες τάιμ άουτ και ήθελες να δώσεις οδηγίες στους παίκτες σου” του είπαν και ο Ιωαννίδης που... ψόφαγε για τέτοιες αντιπαραθέσεις κοντοστάθηκε και τους απάντησε: “Κι εγώ ρε καρντάσια από λιμάνι είμαι”! Στη συνέχεια τους χαμογέλασε και ενώ συνέχισε το δρόμο του, ένας από τους φιλάθλους του φώναξε: “Ξανθέ, είσαι μάγκας και σε γουστάρουμε. Πώς θα γίνει να σε φέρουμε εδώ , μαζί με τον παικταρά τον γείτονας μας, τον Γιαννάκη;”
Ο Ιωαννίδης χαμογέλασε πάλι και καθώς χανόταν στην καταπακτή τους είπε, με το παροιμιώδες ύφος του: “Στη ζωή κανείς δεν ξέρει τι μπορεί να του τύχει. Ισως μια μέρα με δείτε εδώ...”
Βουλωμένο γράμμα (αποδείχτηκε ότι) διάβαζε ο “Ξανθός”, διότι μετά από πέντε χρόνια συνέβη αυτό που για πρώτη φορά συζητήθηκε το βράδυ της 8ης Μαρτίου του '86: ανέλαβε προπονητής του Ολυμπιακού και έβαλε τέλος στα πέτρινα χρόνια, απλώς η ομάδα με δική του επιθυμία η ομάδα έφυγε από το “Παπαστράτειο”, όπου είχε διαμειφθεί ο διάλογος και μετακόμισε στο στάδιο Ειρήνης και Φιλίας...
Ο Ιωαννίδης έκλεψε την παράσταση στο ημίχρονο, αλλά ο επίλογος γράφτηκε από τον Κώστα Αναστασάτο. Στη λήξη του αγώνα ο “φιλόσοφος”, όπως επονομαζόταν ο προπονητής του Ολυμπιακού αντί οποιουδήποτε άλλου σχολίου, προτίμησε να απαγγείλει μερικούς στίχους από το περίφημο ποίημα “Αν” του Ράντγιαρντ Κίπλινγκ!
“Αν μπορείς να μείνεις ίδιος στη χαρά μα και στη λύπη
κι αν η πίστη στο εγώ σου μπρος σε τίποτα δε σβήνει,
ε, παιδί μου, μ' όλα αυτά θα μπορέσεις να τη ζήσεις όπως πρέπει τη ζωή,
θα 'σαι άνθρωπος σπουδαίος και κυρίαρχος στη γη”
κι αν η πίστη στο εγώ σου μπρος σε τίποτα δε σβήνει,
ε, παιδί μου, μ' όλα αυτά θα μπορέσεις να τη ζήσεις όπως πρέπει τη ζωή,
θα 'σαι άνθρωπος σπουδαίος και κυρίαρχος στη γη”
πηγη http://www.esake.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου