Γεωργία Καλαμποκά: Τρεις φόνοι

«…συμβαίνει μερικές φορές ένας μόνο συνομιλητής να κρατάει ταυτόχρονα δύο ή και περισσότερους ρόλους: τον τύραννο, τον ευεργέτη, τον αγγελιοφόρο…»
Ιtalo Calvino, “Αόρατες πόλεις”

Απόψε αναγνωρίζω και τους τρεις.

Τους υποδέχομαι με τη σειρά. Τους υποχρεώνω να βγάλουν τη μάσκα κι επιθεωρώ με τον φακό τα πρόσωπά τους. Μ΄ ένα μου νεύμα τους δείχνω την εξωτερική κρεμάστρα.Τους διατάζω ν΄ αφήσουν το πανωφόρι τους δίπλα στην καρό τραγιάσκα του πατέρα. Υπακούν χωρίς αντίρρηση. Είναι εκπαιδευμένοι. Ο πρώτος αφήνει το φοιτητικό του μοντγκόμερι. Ο δεύτερος το στρατιωτικό τζάκετ. Ο τρίτος μιαν ιατρική ποδιά. Επιτρέπω να πάρουν μόνο μια νύχτα μαζί τους. Ο χώρος μου έγινε μικρός με τα χρόνια και οι συνωστισμοί απαγορεύονται τελευταία.

Δεν έχω κρασί να τους τρατάρω. Εξ άλλου οι ίσκιοι είναι πάντα τρύπιοι από μέσα. Μόνο ένα μπακίρι γιαννιώτικο κρατώ. Να πλύνουν τα χέρια τους πριν εισέλθουν. Κι έν΄ασημένιο τάσι. Να συλλέξω ιδρώτα και δάκρυα. Ίσως και κάτι απ΄ τον παλιό σπασμό. Με την αυγή θα πετάξω τα πτώματά τους, διαμελισμένα, στο δρόμο.
Κι ύστερα, θα σφάξω ένα ποίημα.

Καιρός να τους ξεφορτωθώ. Γιατί κάθε βράδυ επιστρέφουν.
Από πού;

Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΟ https://atexnos.gr/γεωργία-καλαμποκά-τρεις-φόνοι/?utm_campaign=shareaholic&utm_medium=facebook&utm_source=socialnetwork

dy/>