Γράφει η Αλεξάνδρα Τσόλκα
Ήμουν έφηβη τηλεθεάτρια εφήβων παρουσιαστών στο Comfusio της ΕΤ3.Χρόνια μετά συνέχισα να βλέπω τους ΑΜΑΝ και ύστερα τους Ράδιο Αρβύλα, με την αίσθηση ότι πια ήταν η παρέα μου από τα χρόνια της μεγάλης ορμής, του κεφιού, της αθωότητας, της βεβαιότητας πως ο κόσμος μας ανήκει και θα τον αλλάξουμε, όπως θα βάλουμε κάτω τη ζωή και θα τη φιλάμε παθιασμένα και δεν θα μας βάλει εκείνη με παντοδύναμο στραγγαλισμό. Διαψευστήκαμε και συνθηκολογήσαμε εις το όνομα μιας θλιβερής επιβίωσης. Πάει ο Παράρας, νωρίς. Έσπασαν και αλυσίδες με αποχωρισμούς άλλων για σόλο καριέρες. Και ο Αντώνης Κανάκης; Συνεπής στην νεότητα ενός μυαλού που επιμένει να φυλά τις δίκες του αρχές, απαράκλητα και με κάθε κόστος. Κάθε χρόνο τον βλέπω στον πρωτοκλασάτο ΑΝΤ1 και λέω, δε μπορεί, «φέτος θα σπάσει, θα υποκύψει, θα υποχωρήσει στο σύστημα, θα κουραστεί να πολεμά με ανεμόμυλους, μόνος εναντίον όλων, θα αρχίσει τους συμβιβασμούς». Και κάθε χρόνο με διαψεύδει!
Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ: http://kourdistoportocali.com/read-this/kp-414/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου