Θάνος Αλεξανδρής! Είναι ο άνθρωπος που θέλω να μιλάω τις νύχτες στα τηλέφωνα, μες στα σκοτάδια της συνενοχής και της εξομολόγησης και όταν γεράσουμε να καθόμαστε στον ήλιο αμίλητοι κάτω από κόκκινες καρό κουβερτούλες. Μπορεί να μη χαίρει της αποθέωσης της πρόσκαιρης διασημότητας των σπουδαίων κατασκευασμένων μαζικά τίποτα, τα μαδάτε προβεβλημένα πρότυπα της διανόησης, αλλά, όπως και να χει, είναι ένας και μοναδικός, απ αυτούς τους αναντικατάστατους αντικομφορμιστές, αθέλητα, τύπους που και όμως υπάρχουν. Με μεγάλη χαρά μόλις έμαθα πως η Κίρκη Κάραλη (πάλι Κάραλη, ρε συ Θάνο;), αυτό το βαθύ, πολυεπίπεδο μυαλό και ψυχή του ελληνικού θεάτρου, ετοιμάζει σε κείμενο του την θεατρική εκδοχή του εμβληματικού πλέον, βιβλίου του «Αυτή η νύχτα μένει». Έχει οριστεί θέατρο και παραγωγός. Και με το που μαθεύτηκε πως το «Αυτή η νύχτα» ετοιμάζεται για τη σκηνή, με μια προσέγγιση απ αυτές τις εικαστικές της Κίρκης, μια σειρά από πρωταγωνίστριες άρχισαν να στέλνουν βιογραφικά, να θυμίζουν την παρουσία τους, να κάνουν σαφή τη θέληση τους για συμμέτοχη. Ψάχνω μια συνέντευξη μας αρκετά παλιά. Μιλεί ισοπεδωτικά χιουμοριστικά, με αγρία τρυφερότητα, με ορμή και πάθος στην άκρη της σιωπής και θέλω να τη δείτε, ξανά. Λίγα πράγματα έχουν αλλάξει στο σύμπαν, αλλά για αυτόν έχει χαθεί ο πιο σπουδαίος άνθρωπος του, που τότε ζούσε.
Aπό την Αλεξάνδρα Τσόλκα
Σκέφτηκα μη τον πληγώσω θυμίζοντας, αλλά μετά είπα πως η σφοδρή μνήμη είναι σαν πάρων και να:
Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ: http://kourdistoportocali.com/magazine/afti-nychta-meni/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου