Δέκα χρόνια συμπληρώθηκαν από εκείνο το απόγευμα της πρωταπριλιάς του 2004 που ο Γιάννης Κυράστας έφυγε από τη ζωή και ακόμη μοιάζει με ψέμα.
Είναι όμως δυστυχώς αλήθεια. Ο Γιάννης Κυράστας εδώ και δέκα χρόνια κάνει ποδοσφαιροκουβέντες στα γήπεδα της γειτονιάς των αγγέλων μαζί με άλλους μεγάλους του ελληνικού ποδοσφαίρου.
Ίσως να ήταν ο τόσο απροσδόκητος χαμός του σε ηλικία μόλις 54 ετών, ίσως να ήταν το γεγονός ότι ο εκλιπών ήταν στα νιάτα του ένας από τους κορυφαίους Έλληνες αμυντικούς και στα στερνά του ένας από τους πλέον υποσχόμενους προπονητές αυτό που κάνει τον θάνατο του ακόμη και σήμερα να μοιάζει με ψέμα.
Ίσως να ήταν το ότι περνώντας τόσο από τον Ολυμπιακό όσο και από τον Παναθηναϊκό δοξάστηκε και δόξασε τις δύο πιο βαριές φανέλες του ποδοσφαίρου μας αλλά παράλληλα προκάλεσε και πάθη από αυτά που η εξέδρα δύσκολα τα ξεπερνάει…
Η μνήμη του παραμένει ζωντανή και ο Παναθηναϊκός, ο σύλλογος τον οποίο ο ίδιος κατά δήλωση του μετά το τελευταίο ματς της ποδοσφαιρικής του καριέρας ένιωθε πιο κοντά του, δεν τον ξέχασε.
Με ανακοίνωση της η ΠΑΕ, τιμάει τον άνθρωπο που οδήγησε από δύο πόστα το «τριφύλλι» σε σημαντικές διακρίσεις, ενώ ο πρόεδρος των «πράσινων» Γιάννης Αλαφούζος, με προσωπική του δήλωση έκανε λόγο για βαθιά απώλεια.
Αναλυτικά η ανακοίνωση:
«Η ΠΑΕ ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ και ο κόσμος του Συλλόγου, τιμάμε τη μνήμη ενός μαχητή και σπουδαίου ανθρώπου που οδήγησε ως παίκτης και ως προπονητής το Τριφύλλι σε κατακτήσεις τίτλων και σε σημαντικές ευρωπαϊκές πορείες.
Η δήλωση του Γιάννη Αλαφούζου με αφορμή τη συμπλήρωση των δέκα χρόνων από τον θάνατο του Γιάννη Κυράστα:
«Ο Γιάννης Κυράστας ήταν ένας αυθεντικός άνθρωπος και σημαντικός αθλητής, σαν εκείνους που κάνουν τον Παναθηναϊκό Σύλλογο Μεγάλο. O πρόωρος χαμός του παραμένει μια βαθιά απώλεια για το ελληνικό ποδόσφαιρο γιατί είχε να προσφέρει ακόμα πολλά».
«Ο Γιάννης Κυράστας ήταν ένας αυθεντικός άνθρωπος και σημαντικός αθλητής, σαν εκείνους που κάνουν τον Παναθηναϊκό Σύλλογο Μεγάλο. O πρόωρος χαμός του παραμένει μια βαθιά απώλεια για το ελληνικό ποδόσφαιρο γιατί είχε να προσφέρει ακόμα πολλά».
Στυλοβάτης των «αιωνίων»
Γεννημένος στις 25 Νοεμβρίου του 1952, ο Γιάννης Κυράστας ξεκίνησε να παίζει ποδόσφαιρο στα 8 του στις ακαδημίες του Ολυμπιακού. Το ταλέντο του, ορατό και σε κάποιον μη ειδικό του έδωσε διαδοχικές προαγωγές και το 1972 επί Λάκη Πετρόπουλου γίνεται μέλος της πρώτης ομάδας των «ερυθρόλευκων».
Στις 10 Δεκεμβρίου του ίδιου χρόνου έκανε ντεμπούτο στο πρωτάθλημα σε ένα 0-0 με την Καβάλα και από τότε δεν ξαναβγήκε από την 11άδα. Επί εννιά έτη ήταν ο βασικός δεξιός μπακ του Ολυμπιακού με τον οποίο κέρδισε 5 πρωταθλήματα και 3 κύπελλα.
Το καλοκαίρι του 1981, έχοντας φορέσει 223 φορές την «ερυθρόλευκη» φανέλα πήρε την μεγάλη απόφαση όχι απλώς να αφήσει το λιμάνι αλλά να περάσει στο στρατόπεδο του αιωνίου αντιπάλου, υπογράφοντας συμβόλαιο με τον Παναθηναϊκό που την ίδια περίοδο πήρε από τον Ολυμπιακό και το Μάικ Γαλάκο.
Και αν για στον Γερμανοθρεμμένο Γαλάκο οι οπαδοί των Πειραιωτών έδιναν ελαφρυντικά (έχει μάθει να βλέπει τα πράγματα επαγγελματικά) στον Γιάννη Κυράστα, τον οποίο θεωρούσαν «δικό τους παιδί» ποτέ δεν συγχώρησαν την… αποσκίρτηση.
Οι πιο παλιοί Ολυμπιακοί πάντως λένε ότι περισσότερο και από την μεταγραφή, περισσότερα και από τα ντέρμπι στα οποία τον είδαν να τους νικάει φορώντας τα «πράσινα», τους πείραξε ότι στο τελευταίο του ματς σαν ποδοσφαιριστής δήλωσε ότι ένιωθε πιο Παναθηναϊκός.
«Στο τέλος της καριέρας μου μπορώ να πω ότι αισθάνομαι πιο πολύ Παναθηναϊκός από ότι Ολυμπιακός», είχε πει το 1985 μετά το 2-0 του «τριφυλλιού» επί του Άρη που ήταν και το παιχνίδι στο οποίο κρέμασε τα παπούτσια του.
Μέχρι τότε είχε αγωνιστεί σε 145 αγώνες του Παναθηναϊκού με τον οποίο κατέκτησε 2 πρωταθλήματα, 3 Κύπελλα ενώ ήταν βασικό στέλεχος της ομάδας η οποία το 1984 έφτασε μέχρι τους «4» του Κυπέλλου Πρωταθλητριών ομάδων Ευρώπης και αποκλείστηκε από τη Λίβερπουλ.
Στον Παναθηναϊκό από ένα σημείο και μετά άφησε το δεξί άκρο της άμυνας και αγωνίστηκε στο κέντρο της οπισθοφυλακής είτε ως στόπερ είτε ως λίμπερο. Υπεύθυνος γι’ αυτή τη μετάθεση ήταν ο Γιάτσεκ Γκμοχ που διέκρινε στον Κυράστα την τεχνική και το καθαρό μυαλό που ήθελε να έχει ο παίκτης που θα έκανε το κουμάντο στην άμυνα.
Ο Πολωνός δικαιώθηκε πέρα για πέρα για την επιλογή του καθώς σε αυτή τη θέση ο Κυράστας όχι απλώς έκανε εντυπωσιακές εμφανίσεις αλλά θα μπορούσαμε να πούμε ότι άλλαξε τον τρόπο που μέχρι τότε αγωνίζονταν οι Έλληνες κεντρικοί αμυντικοί, δημιουργώντας μια νέα σχολή.
Πέρα από τους δύο «αιώνιους» ο Γιάννης Κυράστας προσέφερε τις υπηρεσίες τους και στην Εθνική ομάδα. Έκανε ντεμπούτο στις 15 Νοεμβρίου του 1975 σε ένα φιλικό με την Κύπρο και ολοκλήρωσε την διεθνή καριέρα του σε ένα ματς για τα προκριματικά του Μουντιάλ του 1986 κόντρα στην Πολωνία, στο οποίο ουσιαστικά το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα έχασε την πρόκριση για το Μεξικό.
Στο ενδιάμεσο φόρεσε τη φανέλα με το εθνόσημο άλλες 44 φορές και ήταν μέλος της Εθνικής που πήρε μέρος στην τελική φάση του Ευρωπαϊκού Πρωτάθλημα του 1980.
Καριέρα στους πάγκους
Ο Κυράστας δεν μπορούσε χωρίς το ποδόσφαιρο. Με το που κρέμασε τα παπούτσια του, φόρεσε τη φόρμα προκειμένου να ασχοληθεί με την προπονητική και ξεκίνησε από τα χαμηλά και τον Εθνικό Ελληνορώσων.
Κάθε χρόνο έκανε και ένα βήμα παραπάνω. Μεσολόγγι, Παναργειακός, Πανιώνιος, Πανηλειακός είναι οι ομάδες που τον εμπιστεύονται και εκεί μαθαίνει ο ίδιος αλλά και οι παίκτες του από αυτόν.
Το καλοκαίρι του 1999 ο Γιώργος Βαρδινογιάννης του δίνει τα κλειδιά της Παιανίας με την πρόσληψη του να προκαλεί ποικίλα σχόλια στον Τύπο της εποχής και τις πιο ακραίες φωνές να υποστηρίζουν ότι ο «καπετάνιος» με την πρόσληψη του Γιάννη Κυράστα ρίχνει λευκή πετσέτα.
Μαζί του ο Παναθηναϊκός παίζει από ένα σημείο και μετά πολύ καλό ποδόσφαιρο και αγγίζει τον τίτλο. Τον χάνει από το γκολ του Αλεξανδρή στο ισόπαλο 2-2 με τον Ολυμπιακό στο ΟΑΚΑ και από αυτό του Κατσουράνη στο εκτός έδρας 0-1 από την Παναχαϊκή.
Το καλοκαίρι του 2000 ο Γιώργος Βαρδινογιάννης αποχωρεί από την προεδρία του «τριφυλλιού» και μαζί φεύγει ο Κυράστας που δηλώνει πως… «υπάρχουν καπετάνιοι, υπάρχουν και μούτσοι».
Επόμενος σταθμός του είναι ο Ηρακλής του Ευάγγελου Μυτιληναίου. Παρότι ο «γηραιός» κάνει βήματα προόδου ο Κυράστας δεν μπορεί να ανταποκριθεί στις υψηλές ως παράλογες απαιτήσεις που είχε κυρίως ο κόσμος της ομάδας και μένει ένα μόνο χρόνο.
Γυρίζει και πάλι στον Παναθηναϊκό αλλά παρότι έγινε δεκτός με ενθουσιασμό από την εξέδρα δεν έμεινε για πολύ. Τα χνώτα του δεν ταίριαζαν με αυτά της διοίκησης και παραιτήθηκε μετά την εντός έδρας ήττα της ομάδας από τον ΠΑΟΚ.
Είχε όμως προλάβει να βάλει τις βάσεις για την εκπληκτική πορεία που ακολούθησε στο Τσάμπιονς Λιγκ εκείνης της χρονιάς όταν οι «πράσινοι» περνώντας από δύο ομίλους έφτασαν μέχρι τους «8» της διοργάνωσης.
Μια πρωταπριλιά
Η δήλωση της παραίτησης του στις 9 Δεκεμβρίου του 2001 συνοδεύτηκε και από αυτή της οριστικής αποχώρησης του από τους πάγκους. «Ήρθε ο καιρός να ασχοληθώ με την οικογένεια μου και το ψάρεμα», έλεγε ο Γιάννης Κυράστας.
Δεν πρόλαβε όμως να χορτάσει την οικογένεια του και αυτή τον ίδιο. Στις 5 Μαρτίου του 2004 μετά από μία νύχτα με έντονη αδιαθεσία μεταφέρεται στο νοσοκομείο. Η διάγνωση των γιατρών πραγματικό σοκ.
«Οξεία μικροβιακή επιδιδυμίτιδα, η οποία είχε εξελιχθεί σε νεκρωτική γάγγραινα της περιοχής, για την οποία χρειάσθηκε να χειρουργηθεί επειγόντως», αναφέρει το ιατρικό ανακοινωθέν με τους ειδικούς να μιλάνε για μια σπάνια ασθένεια, γνωστή ως «Νόσος του Φουρνιέ».
Παρά τα αρχικά ενθαρρυντικά μηνύματα , ο οργανισμός του δεν μπορεί να κερδίσει τη μάχη με την ασθένεια και η σηψαιμία μέρα με την ημέρα τον καταβάλλει.
Ήταν μια πρωταπριλιά απόγευμα πριν από 10 χρόνια που οι γιατροί ανακοίνωσαν τον θάνατο ενός ποδοσφαιράνθρωπου που έδωσε πάρα πολλά και είχε να δώσει ακόμη περισσότερα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου