Υπάρχει μια στρεβλή εντύπωση από ορισμένους: νομίζουν πως οι συναυλίες, ειδικά των καλλιτεχνών εκείνων με δηλωμένη την κοινωνική τους ευαισθησία, αποτελούν πρόσφορο έδαφος για κάθε είδους πολιτική ή ιδεολογική διαμαρτυρία. Ανεξαρτήτως της επιθυμίας του καλλιτέχνη. Μη σας πω και των «πιστεύω» του ακόμα.
Το τελευταίο κρούσμα το είχαμε το Σάββατο το βράδυ στην εμφάνιση του Σωκράτη Μάλαμα στην Πετρούπολη. Ο πρόεδρος της ΕΛΜΕ της περιοχής με μια ομάδα εκπαιδευτικών ζήτησαν να ανεβούν στη σκηνή, να απλώσουν το πανό τους και να εκφωνήσουν και ένα σύντομο λόγο. Ελα όμως που ο καλλιτέχνης το αρνήθηκε. Δικαίωμά του, εννοείται. Εκδήλωσή του είναι, what a fuck. Το αποκαλύπτει σε ανακοίνωσή της η γραμματέας της Ενωσης Γονέων Πετρούπολης: «Μας απάντησε πως αυτό δεν επιτρέπεται, δεν το έχει επιτρέψει ο Μάλαμας σε κανέναν φορέα».
Εδώ λοιπόν θα έπρεπε να τελειώσει η κουβέντα. Τι έκανε λοιπόν η τοπική ΕΛΜΕ; Εφοδο στο θέατρο Πέτρας! Με το έτσι θέλω. Η περιγραφή (για να φρικάρετε κι εσείς), δική τους: «Τότε, παρόλο που δεν ήμασταν πολλοί, αποφασίσαμε να μπούμε στον χώρο της συναυλίας παρά την απαγόρευση». Αυτό από μόνο του λέει πολλά. Ακόμα κι εγώ που είμαι υπέρ των καθηγητών και της απόφασής τους για απεργία διαρκείας (να τα βλέπουν αυτά οι άλλες επαγγελματικές τάξεις που περιορίζονται σε κάτι 48ωρες απεργίες της πλάκας), δεν μπορώ να σταθώ αρωγός στη συγκεκριμένη διαμαρτυρία. Και ας μη με χάλαγε η όλη φάση αν βρισκόμουν ανάμεσα στους θεατές.
Αλλά basta, υπάρχουν και όρια. Και μην τρελαθούμε, δεν θα έκαναν έφοδο στη Βουλή, σε μια συναυλία του Σωκράτη μπούκαραν. Κάτι αντίστοιχο συνέβη και σ' ένα live του Θανάση Παπακωνσταντίνου στην Τεχνόπολη προ καιρού. Κάποιοι καταχράστηκαν την καλοσύνη του καλλιτέχνη και ανέβηκαν on stage, διακόπτοντας τη συναυλία για να διαβάσουν ένα κείμενο διαμαρτυρίας προκαλώντας έτσι τη δυσφορία μέρους του κοινού. Θέλει λίγο έξυπνες τακτικές στις διαμαρτυρίες για να έχουν αποτέλεσμα. Πολύ περισσότερο όταν αυτές πραγματοποιούνται σε χώρους τέχνης.
Από την Εφημερίδα των Συντακτών
ΠΗΓΗ http://www.e-tetradio.gr/ar9482el_synayliatoyeinaikaidentheleiekdilwseisdiamartyrias.html
dy/>
Το τελευταίο κρούσμα το είχαμε το Σάββατο το βράδυ στην εμφάνιση του Σωκράτη Μάλαμα στην Πετρούπολη. Ο πρόεδρος της ΕΛΜΕ της περιοχής με μια ομάδα εκπαιδευτικών ζήτησαν να ανεβούν στη σκηνή, να απλώσουν το πανό τους και να εκφωνήσουν και ένα σύντομο λόγο. Ελα όμως που ο καλλιτέχνης το αρνήθηκε. Δικαίωμά του, εννοείται. Εκδήλωσή του είναι, what a fuck. Το αποκαλύπτει σε ανακοίνωσή της η γραμματέας της Ενωσης Γονέων Πετρούπολης: «Μας απάντησε πως αυτό δεν επιτρέπεται, δεν το έχει επιτρέψει ο Μάλαμας σε κανέναν φορέα».
Εδώ λοιπόν θα έπρεπε να τελειώσει η κουβέντα. Τι έκανε λοιπόν η τοπική ΕΛΜΕ; Εφοδο στο θέατρο Πέτρας! Με το έτσι θέλω. Η περιγραφή (για να φρικάρετε κι εσείς), δική τους: «Τότε, παρόλο που δεν ήμασταν πολλοί, αποφασίσαμε να μπούμε στον χώρο της συναυλίας παρά την απαγόρευση». Αυτό από μόνο του λέει πολλά. Ακόμα κι εγώ που είμαι υπέρ των καθηγητών και της απόφασής τους για απεργία διαρκείας (να τα βλέπουν αυτά οι άλλες επαγγελματικές τάξεις που περιορίζονται σε κάτι 48ωρες απεργίες της πλάκας), δεν μπορώ να σταθώ αρωγός στη συγκεκριμένη διαμαρτυρία. Και ας μη με χάλαγε η όλη φάση αν βρισκόμουν ανάμεσα στους θεατές.
Αλλά basta, υπάρχουν και όρια. Και μην τρελαθούμε, δεν θα έκαναν έφοδο στη Βουλή, σε μια συναυλία του Σωκράτη μπούκαραν. Κάτι αντίστοιχο συνέβη και σ' ένα live του Θανάση Παπακωνσταντίνου στην Τεχνόπολη προ καιρού. Κάποιοι καταχράστηκαν την καλοσύνη του καλλιτέχνη και ανέβηκαν on stage, διακόπτοντας τη συναυλία για να διαβάσουν ένα κείμενο διαμαρτυρίας προκαλώντας έτσι τη δυσφορία μέρους του κοινού. Θέλει λίγο έξυπνες τακτικές στις διαμαρτυρίες για να έχουν αποτέλεσμα. Πολύ περισσότερο όταν αυτές πραγματοποιούνται σε χώρους τέχνης.
Από την Εφημερίδα των Συντακτών
ΠΗΓΗ http://www.e-tetradio.gr/ar9482el_synayliatoyeinaikaidentheleiekdilwseisdiamartyrias.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου