Δομοκός, η υψηλή πύλη του κάμπου!!!!

Σε αυτή τη διαδρομή βασιλεύει η απεραντοσύνη. Η ανεμπόδιστη θέα είναι η ομορφιά της. Εδώ, στη θέση του Δομοκού, ήταν xτισμένη η ομηρική Θαυμακίη, που στη συνέχεια έγινε Θαυμακία και μετά Θαυμακό, ίσως, για αυτήν ακριβώς τη θαυμάσια θέα της ή γιατί βασίλευε σε αυτήν ο Θαυμακός, πατέρας του Ποίαντα και παππούς του Φιλοκτήτη. Το όνομα του ομηρικού ήρωα έχει ο ερυθρός ξηρός οίνος του κτήματος «Ευάμπελος Γη», ενός αμπελώνα 220 στρεμμάτων ανάμεσα στο Γερακλί και το Πουρνάρι, σε ιδανικό υψόμετρο, έδαφος και μικροκλίμα, που έβαλε ξανά τον Δομοκό στον δρόμο του κρασιού. Ο «Φιλοκτήτης» βρίσκεται πάνω στο τραπέζι του Κώστα Τρούμπουλου και της συζύγου του Μαρίας, στην ταβέρνα τους στην κεντρική πλατεία του Δομοκού, μαζί με άλλα δυο κρασιά της «Ευαμπέλου Γης», το λευκό sauvignon blanc και το κόκκινο, προϊόν του παντρέματος του merlot με το cabernet franc.

Οταν κάποιος ενθουσιάζεται με αυτό που φτιάχνει είναι αδύνατο να μην είναι εξαιρετικό και να μην περάσει και σ' εσένα τον ενθουσιασμό του. Αρχίζει με τη στάμνα του, με την οποία όπως λέει έχει τρελαθεί πολύς κόσμος. Είναι κρέας προβατίνας - που έχει γυρίσει όλον τον θεσσαλικό κάμπο για να είναι σκληρή και να σιγοβράζει χωρίς να διαλύεται - με φουλ σκορδάκι, ελάχιστο λάδι, πιπεριές, ντομάτα, σπέσιαλ τυρί Δομοκού του συμμαθητή του Βαγγέλη Καλαπανίδα και πατάτες. Ολα αυτά σιγοβράζουν για οκτώ ώρες σε πήλινο σκεπαστό σκεύος που έχει προμηθευτεί από τη Σίφνο. Είναι παραδοσιακό φαγητό, αλλά οι παλιοί το έκαναν στη λαδόκολλα που κατά τον Κώστα είναι «ατσαλιά».  Υπήρξαν ανταλλαγές με τη Σίφνο, γιατί εκεί είδαν ντομάτες με κατίκι Δομοκού και κάππαρη από πάνω. Το κατίκι είναι το φημισμένο μαλακό τυρί που σερβίρεται σκέτο - πάει πολύ με το νόστιμο ψωμί του βοσκού που ψήνει ο φούρνος «Διά χειρός Γιάννη» - αλλά η Μαρία το φτιάχνει χτυπητή, μια τυροσαλάτα, μαζί με ανθότυρο, φέτα, στραγγιστό γιαούρτι, πιπεριά και στο τέλος πάπρικα γλυκιά για το χρώμα. Η Μαρία φτιάχνει και εξαιρετική χορτόπιτα με χοντρό χωριάτικο φύλλο ανοιγμένο στο χέρι -  περίπου είκοσι φύλλα - και στρώση με γέμιση από διάφορα χόρτα (σπανάκι, πράσο, μπαζιά, τσουκνίδα) και φέτα.

Ο Κώστας είναι μάστορας στο ψήσιμο της προβατίνας στα κάρβουνα, είναι το κρέας που προτιμά γιατί είναι ντόπιο, δικό τους, όπως και όλα τα κρέατα και τα τυροκομικά, νόστιμο και υγιεινό. Το μυστικό του είναι το κρέας να κρατήσει την υγρασία του και να μη στεγνώσει. Μέσα στη γάστρα σιγοψήνεται κατσικάκι με πατάτες μόνο με τη νοστιμιά του, αλατάκι, πιπεράκι, λεμονάκι και λίγο λάδι, σε δυνατό φούρνο (200 βαθμούς) για περίπου δύο ώρες. Αλλά αυτό που ο Κώστας χαρακτηρίζει σπέσιαλ είναι το μπιφτέκι που ψήνει στα κάρβουνα, από κιμά μοσχαρίσιο, ελάχιστο χοιρινό και λίγο πρόβιο, γεμιστό με τυρί.

Επειτα από ένα τέτοιο γευστικό ταξίδι, πεταγόμαστε μαζί με τον Κώστα στο εκκλησάκι του Προφήτη Ηλία για ωραίες εικόνες της πολιτείας και μετά ανεβαίνουμε στο κάστρο για άλλα τόσα πανοραμικά πλάνα των κεραμοσκεπών.  Αλλά από το «μπαλκόνι» της πολιούχου Αγίας Παρασκευής η πανοραμική θέα προς τον κάμπο της Καρδίτσας είναι εντυπωσιακή. Λένε ότι το κατίκι είναι μια παλιά σαρακατσάνικη συνταγή που την έφεραν οι ποιμένες που ανέβαιναν από τον κάμπο εδώ στα ψηλώματα το καλοκαίρι. Εμείς ετοιμαζόμαστε να ακολουθήσουμε την αντίστροφη πορεία και να κατηφορίσουμε προς την επικράτεια των Σαρακατσάνων κάτω στον κάμπο για να συνεχίσουμε το ταξίδι μας.

Απόσπασμα από το ρεπορτάζ του "ΒΗΜΑΤΟΣ": http://www.tovima.gr

 

 

για την αντιγραφή    http://domokos-news.blogspot.gr/ 

 

φωτογραφίες  http://www.facebook.com/pages/%CE%94%CE%9F%CE%9C%CE%9F%CE%9A%CE%9F%CE%A3/331754290116?sk=photos_stream

 

dy/>