Ο αστροφυσικός Σταμάτης Κριμιζής, επίτιμος διευθυντής
προγραμμάτων Διαστήματος στο πανεπιστήμιο John Hopkins ήταν ο
«καλεσμένος» της πάντα ενδιαφέρουσας στήλης της Καθημερινής της Κυριακής
«Γεύμα με την Κ».
Παραθέτω μερικά από τα όσα ενδιαφέροντα είπε:
-Τότε μάλλον δεν έχουμε φτάσει ακόμα στον πάτο. Μου κάνει τρομερή εντύπωση η στάση των πολιτικών. Είναι παραλογισμός και αδικία ότι σήμερα έχουμε πάνω από ένα εκατομμύριο ανέργους από τον ιδιωτικό τομέα και όλοι οι πολιτικοί λένε “δεν μπορούμε να αγγίξουμε τον δημόσιο υπάλληλο”. Αν στο εξωτερικό ένας πολιτικός έδειχνε τέτοια μεροληψία, δεν θα μπορούσε...
...να σταθεί ούτε μία ημέρα. Οι συνδικαλιστικές οργανώσεις με τη συνέργεια των πολιτικών εκμεταλλεύονται τον υπόλοιπο κόσμο. Η κρίση είναι ηθική γι’ αυτό είναι δύσκολο να είναι κανείς αισιόδοξος για το μέλλον.
-Υπάρχουν τα ευρωπαϊκά προγράμματα από όπου μπορείς να αντλήσεις χρήματα. Η Ελλάδα ξοδεύει 0,5% του ΑΕΠ για έρευνα όποτε το θυμηθεί. Ο μέσος όρος της Ευρώπης είναι 2% και στον ΕΣΕΤ προωθούμε ένα δεκαετές σχέδιο δράσης που προϋποθέτει αύξηση του ποσοστού χρηματοδότησης στο 1,5 % έως το 2020. Αυτό όμως πρέπει να επιβεβαιωθεί από την παρούσα κυβέρνηση. Μπορούν να βρεθούν κονδύλια και από τον ιδιωτικό τομέα. Δυστυχώς όμως λιγότερο από το 30% της χρηματοδότησης της έρευνας στην Ελλάδα προέρχεται από ιδιωτικά κονδύλια. Στην Ευρώπη ο μέσος όρος είναι 60%, στην Αμερική 65% και στην Ιαπωνία και τη Φινλανδία 70%. Αυτό είναι και θέμα του εκπαιδευτικού συστήματος. Oι καθηγητές εδώ δεν τολμούν να δεχθούν χρήματα από τη βιομηχανία για να πραγματοποιήσουν μια ερευνητική εργασία γιατί θεωρούν ότι δεν επιτρέπεται για ιδεολογικούς λόγους. Αυτή βέβαια είναι μια νοοτροπία του προηγούμενου αιώνα που βρίσκεται εδώ και καιρό στον κάλαθο των αχρήστων της ιστορίας. Αν δεν υπάρξει ιδιωτικός τομέας με καλή τεχνολογία να δημιουργήσει θέσεις εργασίας, να πληρώσει φόρους πώς θα χρηματοδοτηθεί ο δημόσιος τομέας;
-«Λέτε “δεν υπάρχουν χρήματα”. Υπάρχουν όμως ερευνητικά ιδρύματα χωρίς ερευνητές τα οποία έχουν διοικητικό προσωπικό. Ένας βουλευτής έβαζε σε ένα νομοσχέδιο μια τροπολογία για την ίδρυση ενός ινστιτούτου με ένα μέλος και πέντε γραμματείς για να μπορεί να κάνει προσλήψεις. Υπάρχει καμία λογική σε αυτό; Πρόκειται απλώς για τα προβλήματα μιας μηχανής που δεν λειτουργεί σωστά. Και βέβαια σπαταλιέται δημόσιο χρήμα».
Παραθέτω μερικά από τα όσα ενδιαφέροντα είπε:
-Τότε μάλλον δεν έχουμε φτάσει ακόμα στον πάτο. Μου κάνει τρομερή εντύπωση η στάση των πολιτικών. Είναι παραλογισμός και αδικία ότι σήμερα έχουμε πάνω από ένα εκατομμύριο ανέργους από τον ιδιωτικό τομέα και όλοι οι πολιτικοί λένε “δεν μπορούμε να αγγίξουμε τον δημόσιο υπάλληλο”. Αν στο εξωτερικό ένας πολιτικός έδειχνε τέτοια μεροληψία, δεν θα μπορούσε...
...να σταθεί ούτε μία ημέρα. Οι συνδικαλιστικές οργανώσεις με τη συνέργεια των πολιτικών εκμεταλλεύονται τον υπόλοιπο κόσμο. Η κρίση είναι ηθική γι’ αυτό είναι δύσκολο να είναι κανείς αισιόδοξος για το μέλλον.
-Υπάρχουν τα ευρωπαϊκά προγράμματα από όπου μπορείς να αντλήσεις χρήματα. Η Ελλάδα ξοδεύει 0,5% του ΑΕΠ για έρευνα όποτε το θυμηθεί. Ο μέσος όρος της Ευρώπης είναι 2% και στον ΕΣΕΤ προωθούμε ένα δεκαετές σχέδιο δράσης που προϋποθέτει αύξηση του ποσοστού χρηματοδότησης στο 1,5 % έως το 2020. Αυτό όμως πρέπει να επιβεβαιωθεί από την παρούσα κυβέρνηση. Μπορούν να βρεθούν κονδύλια και από τον ιδιωτικό τομέα. Δυστυχώς όμως λιγότερο από το 30% της χρηματοδότησης της έρευνας στην Ελλάδα προέρχεται από ιδιωτικά κονδύλια. Στην Ευρώπη ο μέσος όρος είναι 60%, στην Αμερική 65% και στην Ιαπωνία και τη Φινλανδία 70%. Αυτό είναι και θέμα του εκπαιδευτικού συστήματος. Oι καθηγητές εδώ δεν τολμούν να δεχθούν χρήματα από τη βιομηχανία για να πραγματοποιήσουν μια ερευνητική εργασία γιατί θεωρούν ότι δεν επιτρέπεται για ιδεολογικούς λόγους. Αυτή βέβαια είναι μια νοοτροπία του προηγούμενου αιώνα που βρίσκεται εδώ και καιρό στον κάλαθο των αχρήστων της ιστορίας. Αν δεν υπάρξει ιδιωτικός τομέας με καλή τεχνολογία να δημιουργήσει θέσεις εργασίας, να πληρώσει φόρους πώς θα χρηματοδοτηθεί ο δημόσιος τομέας;
-«Λέτε “δεν υπάρχουν χρήματα”. Υπάρχουν όμως ερευνητικά ιδρύματα χωρίς ερευνητές τα οποία έχουν διοικητικό προσωπικό. Ένας βουλευτής έβαζε σε ένα νομοσχέδιο μια τροπολογία για την ίδρυση ενός ινστιτούτου με ένα μέλος και πέντε γραμματείς για να μπορεί να κάνει προσλήψεις. Υπάρχει καμία λογική σε αυτό; Πρόκειται απλώς για τα προβλήματα μιας μηχανής που δεν λειτουργεί σωστά. Και βέβαια σπαταλιέται δημόσιο χρήμα».
Ολόκληρη η συνέντευξη του εδώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου