Δεν ξέρω για την αφεντιά σας αλλά προσωπικά το ότι παρακολουθώ ποδόσφαιρο δε σημαίνει σε καμία περίπτωση το κλασσικό πρότυπο της αντρικής παρέας όπου με παραγγελμένες πίτσες και 2 κασόνια μπύρες παρταλιάζεται πάνω σε καναπέδες. Καλό το ταμπελοποιημένο πρότυπο αυτό του άντρα για όσους το ακολουθούν αλλά προσωπικά μόνο με τον υιό μου ή με 1-2 ξεχωριστούς φίλους μπορώ να κάτσω και να δω ποδοσφαιρικό ματς. Ο λόγος είναι απλός. Γουσταρίζω (που τη θυμήθηκα αυτή την έκφραση την αλα-80's;) να μιλήσω με τον άλλο είτε κάνοντας πλάκα είτε αναλύοντας σοβαρά τα εντός γηπέδου αλλά και επί της κερκίδας (ακόμα και με τον υιό).
Και αυτό διότι ο διάλογος είναι ωραίος και αποδοτικός ακόμα και αν μερικοί διαφημιστές θέλουν (για ευνόητους λόγους) να παρουσιάσουν ότι οι αντρικές παρέες μπορεί να είναι μόνο παράγωγα του Αλ Μπάντυ (βλέπε Παντρεμένοι με Παιδιά). Και ακριβώς επειδή ο ψύχραιμος διάλογος πάνω σε ποδοσφαιρικά ζητήματα είναι αυτός που λείπει από το Ελλαδιστάν, για αυτόν ακριβώς το λόγο μου αρέσει η πάντα ψύχραιμη λογική και φωνή του Χρήστου Σωτηρακόπουλου. Απόγονος ουσιαστικά της σχολής Διακογιάννη στην προσέγγιση της τηλεοπτικής φόρμας παρουσίασης, ο Σωτηρακόπουλος είναι την ίδια στιγμή πολυγραφότατος. Το παρών πόνημα του είναι απολαυστικό αλλά δεν μπορώ σε καμία περίπτωση να κρύψω επίσης ότι μερικές φορές αν και είναι φανερή η θέρμη με την οποία προσεγγίζει ο Σωτηρακόπουλος τα θέματα του, εντούτοις θεωρώ ότι η γραφή του (για βιβλίο όχι η δημοσιογραφική) έχει ανάγκη αλλαγής κώδικα (ακριβώς επειδή δεν πρόκειται για αρθρογραφία σε εφημερίδα).
Όμως το σίγουρο είναι ότι ο Σωτηρακόπουλος σε αυτό το βιβλίο αποτίνει το δικό του φόρο τιμής σε μεγάλο μέρος της παιδικής και νεανικής του ηλικίας, σε αυτές ακριβώς τις εικόνες που τον έκαναν να εμπνευστεί και να διαλέξει το επάγγελμα το οποίο και εξασκεί (πολύ επιτυχημένα) έως και τις μέρες μας. Όχι πως δεν επεκτείνεται και σε σύγχρονα της ενασχόλησης του με το άθλημα (κυριολεκτικά και μεταφορικά) ζητήματα. Μίμης Παπαϊωάννου και Γκόρσκι συμβαδίζουν όπως άλλωστε και μορφές όπως ο Ζαγοράκης και ο Δομάζος.
Το εμβριθές ευρετήριο στα έσχατα του βιβλίου θα σας βοηθήσει πάρα πολύ στο να διαβάσετε ότι θέλετε για την όποια προσωπικότητα του ποδοσφαίρου σε περίπτωση που δεν θέλετε να ακολουθήσετε μια γραμμική λογική ανάγνωσης. Το εκτενές φωτογραφικό υλικό ζωντανεύει ανάγλυφα τα επί χάρτου καταγεγραμμένα.
Χρήστος Σωτηρακόπουλος
Της Κυριακής τα Είδωλα
Σελίδες > 310
Εκδόσεις > Τόπος (2011)
Ο Στυλιανός Τζιρίτας είναι αρθρογράφος, συγγραφέας και ραδιοφωνικός παραγωγός. Έχει σπουδάσει και εξασκεί performance art στο εκτός και εντός των συνόρων αντίστοιχα. Διατηρεί το blog ανάλυσης γραφόμενων http://teichos.blogspot.gr/
πηγη http://www.e-tetradio.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου