ΛΟΥΚΟΥΜΙΑ: Η γλύκα της παράδοσης

Θέλει δύναμη για να αντέξεις. Οσα χρόνια ξέρω τον εαυτό μου είμαι πάνω από ένα καζάνι. Ακόμα και σήμερα αν μου πει κανείς να λείψω μια μέρα μού φαίνεται παράξενο».

Ο Σπύρος Σκιαδαρέσης συνεχίζει τη λουκουμοποιία που ίδρυσε ο παππούς του το 1946 με εξαιρετική επιτυχία, αφού εξάγει από τις ΗΠΑ έως τη Μέση Ανατολή.

Δύσκολη μέρα. Εχει χαλάσει ένα μηχάνημα κι όλα πηγαίνουν στραβά. «Οι περισσότεροι πιστεύουν ότι η δουλειά του λουκουμοποιού είναι "ζάχαρη"», εξομολογείται γελώντας ο κ. Σκιαδαρέσης, «αλλά θέλει δύναμη να αντέξεις».

Τέχνη. Η ίδια συνταγή από το 1946 στο εργαστήρι στην Εγλυκάδα Πατρών, με τεχνίτες που μεταφέρουν τη γνώση από γενιά σε γενιά.

Τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια δεν θυμάται πότε πήγε διακοπές. Ξυπνάει από τα χαράματα, έρχεται στην Εγλυκάδα, σηκώνει τα μανίκια και αρχίζει το ψήσιμο των λουκουμιών. «Οσα χρόνια ξέρω τον εαυτό μου είμαι πάνω από ένα καζάνι. Ακόμα και σήμερα αν μου πει κανείς να λείψω μια μέρα, μου φαίνεται παράξενο». Και η αλήθεια είναι ότι η Πάτρα ήταν πάντα μαζί με την Σύρο τα μεγαλύτερα κέντρα λουκουμιών. Στα μέσα της δεκαετίας του '20, λοιπόν, ο παππούς, Σπυρίδωνας, αποφασίζει να έρθει από την Κεφαλονιά για να μάθει την τέχνη.

Μόλις τελειώνει ο πόλεμος, το 1946, ανοίγει το δικό του εργαστήρι πουλώντας λουκούμια με το κομμάτι και καραμέλες - αστακούς με γέμιση χαλβά. Σιγά σιγά, ανοίγει τη δουλειά και ξεκινάει το εμπόριο με τις γύρω περιοχές. Το 1965 μπαίνει στην επιχείρηση και ο γιος του, Μάκης, που επεκτείνει το εργαστήριο. «Το λουκούμι είναι χειροποίητη τέχνη. Αν δεν το κόψεις με το χέρι, δεν μπορείς να δουλέψεις». Και ο ίδιος έμαθε όλα τα μυστικά από μέσα: Πώς δένει το σιρόπι, πώς πρέπει να ρίχνεις το καρύδι κ.λπ. Οταν επέστρεψε, λοιπόν, από στρατιώτης το 1998, αποφάσισε να δώσει νέα πνοή με τη βοήθεια της αδελφής του, Χριστίνας και της Βιβιάνας. «Ηταν αδύνατον να εγκαταλείψουμε μια παράδοση τόσων χρόνων γιατί ξέραμε ότι το ελληνικό λουκούμι έχει μέλλον».

Το 2007, λοιπόν, ξεκινούν το rebranding, την αναγέννηση της εταιρείας. Ρίχνονται στη δουλειά, εμπιστεύονται το γραφιστικό γραφείο Milk στην Αθήνα για τις συσκευασίες, δημιουργούν τις περίφημες μπουκιές -μέχρι τότε ήταν δημοφιλή τα μεγάλα λουκούμια καφενείου-, ανοίγουν δεύτερο και τρίτο κατάστημα στο κέντρο της Πάτρας και αποφασίζουν να σηκώσουν πανιά εκτός Ελλάδας. «Πηγαίναμε σε όποια έκθεση τροφίμων οργανώνεται στον κόσμο.

Διαδικασία. Οταν κρυώσει το λουκούμι, τυλίγεται σε άχνη ζάχαρη και κόβεται ένα προς ένα σε μπουκιές.

Πίστευα ότι αν το δικό μας λουκούμι είναι καλό θα βρει τον δρόμο του». Οπως και έγινε υπερδιπλασιάζοντας τις πωλήσεις σε Αθήνα, Πάτρα, Ηπειρο, Κρήτη και Ιόνια νησιά ενώ το 2010 κυκλοφορεί την σειρά Delibites Greek delights με συνδυασμούς γεύσεων με προορισμό την εξωτερική αγορά.

Ιδιοκτήτης. Ο Σπύρος Σκιαδαρέσης, τρίτη γενιά στην οικογενειακή επιχείρηση, κατάφερε να ξανακάνει τα λουκούμια μόδα.

Σε λίγους μήνες, τα αποτελέσματα δεν αργούν να φανούν, με εξαγωγές από Μέση Ανατολή και Αυστραλία μέχρι Ευρώπη, ΗΠΑ και Καναδά. «Δεν βλέπω τη δουλειά ως ανάγκη αλλά σαν χόμπι. Στην εταιρεία, παράδειγμα, ξεκινήσαμε επενδύσεις εδώ και 2-3 χρόνια. Και παρά τις δυσκολίες, σταθήκαμε όρθιοι». Κι αυτό το καλοκαίρι σχεδιάζει, ήδη, τα επόμενα βήματα. Και αν τα καταφέρει, μπορεί να κάνει 100 μπάνια και να φάει 100 παγωτά, όπως υποσχέθηκε στον εαυτό του!

POZA ΚΡΑΜΕΡΗ

ΦΩTOΓΡAΦIΕΣ: ΠΕΡΙΚΛΗΣ ΜΕΡΑΚΟΣ
www.periklesmerakos.com

ΠΗΓΗ   http://www.ethnos.gr 

dy/>