Υγρόν Πυρ: Η φωτιά που δεν σβήνει
Η «Φωτιά που δεν Σβήνει» (για να χρησιμοποιήσουμε τον τίτλο του σχετικού βιβλίου του Χάρη Σακελλαρίου) θεωρείται ότι εφευρέθηκε γύρω στο 672 μ.Χ από τον Καλλίνικο, μηχανικό από την Ηλιόπολη (Μπάαλμπεκ) της Συρίας. Αποτέλεσε «κλειδί» για τη σωτηρία της αυτοκρατορίας σε κρίσιμες στιγμές, καθώς ήταν το όπλο που έδωσε την τελική νίκη σε δύο πολιορκίες της Βασιλεύουσας από τους Άραβες, τσακίζοντας τους αραβικούς στόλους. Το βασικό του χαρακτηριστικό ήταν ότι συνέχιζε να φλέγεται ακόμα και όταν βρισκόταν στο νερό. Αξίζει να σημειωθεί ότι η εντύπωση που έκανε μετέπειτα στους δυτικούς Σταυροφόρους ήταν τέτοια, που ο σχετικός όρος (που στα αγγλικά έμεινε στην ιστορία ως «Ελληνικό Πυρ»- Greek Fire) χρησιμοποιούνταν αργότερα για να περιγραφεί κάθε είδους εμπρηστικού όπλου, περιλαμβανομένων αυτών των Αράβων, των Κινέζων και των Μογγόλων, ακόμα και αν η σύστασή του, όπως προαναφέρθηκε, ήταν απόρρητη, ως αυτοκρατορικό «υπερόπλο». Στη βυζαντινή γραμματεία χαρακτηρίζεται ως «πυρ θαλάσσιον», «ρωμαϊκόν πυρ», «πολεμικόν πυρ», «υγρόν πυρ», «πυρ κολλητικόν» ή «πυρ σκευαστόν».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου