Μέσα στο 2015 θα παραδοθούν 7-8 ελικόπτερα Mi-26, τα οποία έχουν τη μεγαλύτερη μεταφορική ικανότητα από κάθε άλλο ανάλογό τους παγκοσμίως. Τα ελικόπτερα θα είναι διαφόρων τύπων, και θα αφορούν παραγγελίες και από το εξωτερικό.
Οι κατασκευαστές του Mi-26 έχουν οδηγηθεί στο συμπέρασμα ότι στην παγκόσμια αγορά ελικοπτέρων εξακολουθεί να αυξάνεται η ζήτηση για τέτοια βαρέος τύπου μεταφορικά ελικόπτερα. Παρά την πάνω από 30 χρόνια υπηρεσία του, το Mi-26 παραμένει μέχρι σήμερα το «αστέρι» των αεροπορικών εκθέσεων λόγω του εντυπωσιακού μεγέθους του και των ουσιαστικά απεριόριστων δυνατοτήτων μεταφοράς κάθε είδους φορτίων.
Η RBTH επέλεξε τα τρία πιο ασυνήθιστα φορτία που έχουν μεταφέρει τα ελικόπτερα Mi-26.
Chinook
Οι «ιπτάμενες αγελάδες», όπως ονομάζουν τα Mi-26 οι ίδιοι οι πιλότοι, έχουν ένα τεράστιο ιστορικό υπηρεσίας. Έχουν βρεθεί στη Σομαλία, την Καμπότζη, την Ινδονησία, χρησιμοποιήθηκαν στην επικράτεια της πρώην Γιουγκοσλαβίας στα πλαίσια ειρηνευτικών αποστολών του ΟΗΕ, έσβησαν φωτιές στην Ελλάδα.
Τα Mi-26 πρόσφεραν βοήθεια ακόμα και στον αμερικανικό στρατό. Η διοίκηση του ΝΑΤΟ είχε προσλάβει τη ρωσική αεροπορική εταιρία Vertical-T για να πραγματοποιεί μεταφορές με τα Mi-26 στο Αφγανιστάν, όχι σε συνθήκες μάχης. Το 2002 στα βουνά του Αφγανιστάν χτυπήθηκε ένα στρατιωτικό μεταγωγικό ελικόπτερο CH-47 Chinook των ΗΠΑ. Προκειμένου να μην επιδεινώσουν τη στατιστική των απωλειών στις μάχες, αποφασίστηκε να μεταφερθεί το ελικόπτερο από το πεδίο της μάχης σε εργοστάσιο επισκευών. Αν και η επισκευή θα κόστιζε ακριβά στους Αμερικάνους, σε περίπτωση που το αεροπλάνο μεταφερόταν στο εργοστάσιο, δεν θα θεωρούνταν ότι είχε χτυπηθεί. Απέμενε το δυσκολότερο κομμάτι της υπόθεσης, δηλαδή να εκκενώσουν το «τραυματισμένο» σκάφος. Αρχικά οι Αμερικανοί προσπάθησαν να το μεταφέρουν μόνοι τους με τη βοήθεια ενός άλλου Chinook, αλλ’ απέτυχαν κι έτσι αναγκάστηκαν να απευθυνθούν στους Ρώσους.
Οι ρώσοι πιλότοι χρειάστηκαν τρεις ώρες για να δέσουν στους συρμάτινους ιμάντες το Chinook και να διανύσουν με αυτό το φορτίο 400 χλμ. ως την αεροπορική βάση στο Μπαγκράμ, πραγματοποιώντας μάλιστα στη διάρκεια της πορείας αυτής και δυο προσγειώσεις για ανεφοδιασμό σε καύσιμα.
Tu-134
Στις 2 Φεβρουαρίου 2012 το Mi-26 μετέφερε το πιο μεγάλο τζετ που έχει κατασκευαστεί στη σοβιετική ιστορία, το Tu-134. Το αεροπλάνο είχε αποσυρθεί, καθώς είχε ολοκληρώσει το χρόνο επιχειρησιακής ζωής του και έπρεπε να μεταφερθεί από την Αγία Πετρούπολη στο πεδίο δοκιμών στο Νίζνι Νόβγκοροντ προκειμένου να χρησιμοποιηθεί σε αντιτρομοκρατικές ασκήσεις από τις ειδικές δυνάμεις.
Για να μεταφερθεί η «Σφυρίχτρα» (όπως αποκαλούν το Tu-134 λόγω του χαρακτηριστικού θορύβου των κινητήρων του) στάθηκε απαραίτητο να αφαιρεθούν απ’ το αεροπλάνο οι κινητήρες και να κοπεί τμήμα των φτερών. Αλλά ακόμη και σε αυτή την «κομμένη» μορφή, το άνοιγμα των φτερών έφτανε σχεδόν τα 30 μέτρα, ενώ το βάρος της ατράκτου ήταν πάνω από 40 τόνους.
Επίσης, ένα ασυνήθιστο φορτίο σαν αυτό ήταν παρακινδυνευμένο να μεταφερθεί με το σύστημα εξωτερικής ανάρτησης του ελικοπτέρου. Με οποιοδήποτε απότομο φύσημα του αέρα, το πλήρωμα του ελικοπτέρου θα μπορούσε να χάσει τον έλεγχο.
Το Mi-26 κατάφερε να σηκώσει από τη γη το Tu-134 με την πρώτη προσπάθεια, εξαιτίας όμως του ιδιαίτερου χαρακτήρα της κατασκευής του αεροπλάνου, αυτό μεταφερόταν αρχικά με την ουρά του προς τα εμπρός, διότι δεν ήταν εφικτό να στρίψει στον αέρα η άτρακτός του. Οι πιλότοι όμως κατάφεραν ύστερα από κάποια ώρα να διορθώσουν τη θέση του αεροπλάνου και έτσι η μεταφορά πραγματοποιήθηκε κανονικά, αν και κατά τη διάρκεια της πτήσης αποφασίστηκε να σταματήσει η κυκλοφορία στην εθνική οδό «Αγία Πετρούπολη-Πσκοβ» για την ασφάλεια των οδηγών. Οι οδηγοί που περίμεναν να δοθεί ο δρόμος στην κυκλοφορία, βλέποντας στον ουρανό αυτό το περίεργο «ντουέτο», δεν μπορούσαν να καταλάβουν ποιος μεταφέρει ποιον, λόγω του πολύ μικρότερου μεγέθους του Mi-26 σε σχέση με το Tu-134.
Mi-26
Το Μάιο του 2015 ένα Mi-26T πραγματοποίησε μια μοναδική μεταφορική επιχείρηση, μεταφέροντας ουσιαστικά ένα όμοιο σκάφος. Στην εξωτερική ανάρτηση του ελικοπτέρου υπήρχε η βάρους 14 τόνων άτρακτος ενός άλλου Mi-26, η οποία έπρεπε να μεταφερθεί από τη Γιοσκάρ-Ολά στο Ροστόβ του Ντον για επισκευή. Άλλη επιλογή για να μεταφερθεί ο τεράστιος κορμός του Mi-26 δεν υπήρχε. Οι «ιπτάμενες αγελάδες» είναι τα μοναδικά σκάφη που έχουν την ικανότητα να σηκώσουν στον αέρα ένα φορτίο ανάλογου βάρους και διαστάσεων.
Όπως ανέφερε η υπηρεσία Τύπου του χόλντινγκ σχεδιασμού και παραγωγής ελικοπτέρων «Ρωσικά ελικόπτερα», ο επικεφαλής του πληρώματος της εταιρίας Rostvertol-Avia, Βαλέρι Τσουμακόφ, επεσήμανε ότι: «Η επιχείρηση μεταφοράς της ατράκτου διήρκησε 9 μέρες. Η διαδρομή περνούσε από το Τσεμποξάρι, το Ουλιάνοβσκ, το Σαράνσκ, την Πένζα, το Σαράτοφ, το Βολγκογκράντ, και παρότι ο καιρός ήταν πότε καλοκαιρινός και πότε χειμωνιάτικος, δεν προέκυψε κανένα πρόβλημα». Πρόσθεσε ότι ο ίδιος πετά 15 χρόνια με Mi-26T και δήλωσε με βεβαιότητα ότι το ελικόπτερο αυτό είναι το καταλληλότερο από οποιοδήποτε άλλο που έχει κατασκευαστεί για ανάλογες επιχειρήσεις.
