Τα σημαντικά χειρόγραφα του επιστήμονα που «στάθηκε πάνω σε ώμους γιγάντων» και είδε μακριά, ψηφιοποιήθηκαν από το πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ
Ο Νεύτωνας είχε περιέργεια για τα πάντα, για τον κόσμο αλλά και για τη θρησκεία, για την ηλικία του σύμπαντος, για την αλχημεία, για το φως και για ό,τι τον περιέβαλλε.
Καταγόταν από μία σχετικά φτωχή οικογένεια και προοριζόταν για αγρότης. Γρήγορα φάνηκε η αγάπη του για τη γνώση και ο θείος του ήταν αυτός που έπεισε την μητέρα του αγοριού ότι το καλύτερο ήταν να τον στείλουν στο πανεπιστήμιο. Το 1661 πήγε στο Trinity College του Κέιμπριτζ και συντηρούσε τον εαυτό του οικονομικά για τα τρία πρώτα χρόνια σερβίροντας και καθαρίζοντας τα δωμάτια των καθηγητών και των πλούσιων συμφοιτητών του. Αρχικά δεν φαινόταν να είναι ιδιαίτερα χαρισματικός. Δεν είναι πολλά γνωστά για τα πρώτα του χρόνια στο πανεπιστήμιο, αλλά σίγουρα μελέτησε πολύ Αριστοτέλη και άλλους κλασικούς, όπως ήταν οι σπουδές της εποχής.
Το 1664 ο καθηγητής μαθηματικών του Κέιμπριτζ, Isaac Barrow, δήλωσε ότι οι γνώσεις του Νεύτωνα γύρω από την Ευκλείδειο γεωμετρία ήταν ελλιπείς. Πλέον ξέρουμε ότι ως φοιτητής μελετούσε μόνος του τα έργα των Ντεκάρτ, Χομπς, και άλλων «επαναστατικών» επιστημόνων.
Τα σημειωματάριά του δείχνουν ότι το 1664 είχε όχι μόνο κατανοήσει το «Géométrie» του Ντεκάρτ αλλά είχε αρχίσει να κάνει δικές του παρατηρήσεις που ξεπερνούσαν τους γνωστούς κανόνες. Ο καθηγητής του, ο οποίος ήταν επίσης εξαιρετικός μαθηματικός, αναγνώρισε την ιδιαίτερη ευφυΐα του μαθητή του.
Οι γλώσσες που χρησιμοποιούσε στα γραπτά του ήταν τα λατινικά, τα αρχαία ελληνικά και τα αρχαία αγγλικά. Οι ευρωπαίοι λόγιοι συνήθιζαν να γράφουν στα αρχαία ελληνικά ήδη από την ρωμαϊκή εποχή, μέχρι την εποχή του Νεύτωνα, τα οποία μάθαιναν μελετώντας τα αρχαία κείμενα. Τώρα το πανεπιστήμιο Κέιμπριτζ έχει ψηφιοποιήσει το 20% των γραπτών του και σκοπεύει να το κάνει για σχεδόν όλο του το έργο.
Ίσως και να μην του έπεσε ένα μήλο στο κεφάλι, τελικά
Υπάρχει η θεωρία ότι δεν ήταν μήλο αυτό που έδωσε έμπνευση στον Νεύτωνα για τη βαρύτητα, αλλά ένας κομήτης. Το 1680 ο κομήτης ήταν ορατός για αρκετό καιρό πριν εξαφανιστεί πίσω από τον ήλιο. Το 1681 εμφανίστηκε ξανά ένας κομήτης! Ήταν ο ίδιος; Αν ναι, τότε η διαδρομή του θα ήταν μια μεγάλη καμπύλη. Αν ο ήλιος μπορούσε να επηρεάσει την πορεία ενός κομήτη, τότε υπήρχε μία αόρατη δύναμη. Της έδωσε το όνομα «βαρύτητα».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου