Η Ομβριακή είναι το μεγαλύτερο διαμέρισμα και η έδρα του Δήμου Ξυνιάδος.Βρίσκεται στο οροπέδιο της αποξηραμένης λίμνης Ξυνιάδος χτισμένη αμφιθεατρικά στις βόρειες πλαγιές της Όθρης και σε μέσο υψόμετρο 535 μέτρα. Η διοικητική της περιφέρεια περιλαμβάνει 46.235 στρέμματα καλλιεργήσιμης αλλά και δασικής έκτασης με χαμηλή κυρίως βλάστηση.
Η αναφορά της Ομβριακής στην πρόθεση της Ιεράς Μονής Ρεντίνας, στα φύλλα 12α, 12β, 13α και 13β, δείχνει ότι η Ομβριακή προϋπήρχε του 1640, χρονιά κατά την οποία έχει γραφεί η πρώτη πρόθεση, δηλαδή τα ονόματα των πρώτων αφιερωτών για την ανακατασκευή του Ναού και ο τόπος καταγωγής τους.
Μπορούμε να υποθέσουμε ότι και κατά το 1565 έτος κτήσης της Μονής του Αγίου Αθανασίου υπήρχε ο οικισμός πιθανότατα δε και με το ίδιο όνομα.
Η Ομβριακή βρισκόταν λίγο πάνω από το επίπεδο της λίμνης Ξυνιάδος και καθώς τα «όμβρια ύδατα» (τα νερά των συχνών τότε, λογω της λίμνης, βροχών) δεν έβρισκαν διέξοδο ούτε προς τη λίμνη ούτε προς τους παρακείμενους χειμάρους, χαρακτηριστικό φαινόμενο της περιοχής, έδωσαν στην Ομβριακή το όνομά της!Η Ομβριακή υπήρξε κατά την απελευθέρωση του 1881 ( από το 1883) και μέχρι το 1912, πρωτεύουσα του νεοσύστατου τότε Δήμου Ξυνιάδος μαζί με τα χωριά Δαουκλή, Ζαπάντι, Οζερό, Δερελή, Παναγία, Άνω και Κάτω Αλχανί, Τερβένι (Παλιοντέρβενο), Παλιούρι και Άγιο Αθανάσιο.
Το 1912 τα χωριά του Δήμου Ξυνιάδος, που ήταν τότε τα Άνω και Κάτω Αλχανί, Άγιος Γεώργιος, Δαουκλί, Ζαπάντι, Κορομηλιά, Παναγία, Δραχμάναγα, Λιβαδάκι και Μονή Αγίου Αθανασίου, αποσπάσθηκαν και αποτέλεσαν ξεχωριστές κοινότητες, κατά ομάδες καθώς δεν πληρούσαν τις προϋποθέσεις του νόμου, Δηλαδή δεν είχαν πάνω από τριακόσιους κατοίκους ή σχολείο πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης σε λειτουργία.
Σε αφήγηση του Αργύρη Φιλιππίδη, περιηγητή του 19ου αι., το 1805 αναφέρεται ως «Νοβρακή» και ότι απο πενήντα σπίτια με εργατικούς κατοίκους που ασχολούννται με την «γεωργίαν και την αλιευτικήν» έφτασε μέσα σε δέκα χρόνια «να είναι τριακόσιες φαμίλιες και εις αύξησιν πηγαίνει». Αυτό κατά τον περιηγητή ωφειλώταν στον άξιο προεστό της Ομβριακής ονόματι «Αναγνώστης Αγγελακόπουλος»!
Επόμενη αναφορά από τον Άγγλο περιηγητή-γιατρό Henry Holland στα 1812. Στην πορεία του από Λαμία προς Λάρισα και μετα το πέρασμα στον αυχένα Δερβέν-Φούρκα,γράφει, «κατεβήκαμε στο χάνι του Δερβένι (προφανώς Δραχμάναγα) ...; από κει συνεχίσαμε τηνκατάβασή μας προς μια εκτεταμένη πεδιάδα στης οποίας το δυτικό άκρο βρίσκεται η λίμνη Δουχωρίου (Δαουκλί) ...; και δυό τρια μικρά χωριά στις όχθες της.Σ'; ένα απ'; αυτά το Δουχώρι (Δαουκλί) περάσαμε σε κοντινή απόσταση. Στα βόρεια βρίσκεται άλλη μια οροσειρά μικρού ύψους, η οποία όμως μπορείνα θεωρηθεί πως αποτελεί μέρος της οροσειράς της Όρθρυος. Στηνπλαγιά της βρίσκεται μια μικρή πόλη, το Αβράχι (Ομβριακή), η οποία κατοικείται από γεωργούς και βοσκούς και είναι ιδιοκτησία του Βελή-Πασά».«Από το Δαουκλί υπάρχει οδός ....μήκους δύο ωρών ...έχουσα προς δυσμάς (αριστερά) την λίμνην του Δαουκλή, διέρχεται από του χωρίου Ομβριακή (450 Έλληνες κατοίκους, 1 Μονή 2 Ναοί, 1 χολείο, και δύο πηγάς ύδατος). Από τούτου του χωρίου υπάρχει οδός τις κατ'; ευθείαν προς τον Δομοκόν ...» (Αντώνιος Μηλιαράκης, Οδοιπορικό Μακεδονίας - Θεσσαλίας σελ. 148, 1878).
Στην Ομβριακή δεν φαίνεται να έμενε μεγάλος αριθμός Τούρκων. Ο Αγάς, οι συγγενείς του λιγοι ακόμα Τούρκοι και η φρουρά που αύξανε σημαντικά σε περιόδους αναταραχών.
Κατά τα τελευταία χρονια της τουρκοκρατίας ήταν έδρα του Αγά, Διοικητή της περιοχής και σύμφωνα με διοιγήσεις παλαιοτέρων κατά το έτος 1859 ο ίδιος έφερε μαστόρους από την Ήπειρο για να του χτίίσουν το Σαράι του και τους στρατώνες, οι οποίοι μετά το πέρας των εργασιών τους περέμειναν μόνιμα στο χωριό.
Το 1881 είχε 595 κατοίκους και το 1889, 759 και ήταν το μεγαλύτερο χωριό της περιοχής.
Στην Ομβριακή εγκαταστάθηκαν κάτοικοι από τις γύρω κοινότητες (Ξυνιάδα, Άνω Αγόριανη, Λεύκα κλπ) από την Ευρύτερη περιοχή της Φθιώτιδας (όπως Τσούκα, Ροβολιάρι αλλά και Ανθούσα Τρικάλων, Έλβα Ευρυτανίας ), ακόμα και από τη βόρειο Ήπειρο!
Το 1923 έφτασαν και εγκαταστάθηκαν είκοσι πρόσφυγες από τη
Μ.Ασία και τη Θράκη και το 1950 40-50 οικογένειες Σαρακατσαναίων.
Πηγή:«ΟΜΒΡΙΑΚΗ»Θ.Αποστολόπουλου.
Στην Ομβριακή, το 1932, χτίζεται το Δημοτικό Σχολείο του χωριού από τους: Γιάννη Καρανικούλη, Ζήση Βραζιώτη, Γεώργιο Σιούτη (Καζάκη), Γεώργιο Δημόκα (Μούζαρη), Γιάννη Σιούτη (Καζάκη), Γιάννη Μουκούλη, Κώστα Μουκούλη (Ντραγάτη), Καντσιωτών μαστόρων από την Δροσοπηγή της Ηπείρου. Είναι ένα από τα έργα τα σπουδαιότερα έργα των Καντσιωτών μαστόρων από το 1747 μέχρι το 1970, όπως αναφέρουν στη Ιστοσελίδα τους οι Δροσοπηγιώτες.
Η Δροσοπηγή βρίσκεται στο δυτικό μέρος της Ηπείρου , στα όρια Ηπείρου - Μακεδονίας και ανάμεσα στις βουνοκορφές της Πίνδου.
Από το 1998 (Νόμος «Καποδίστρια») η Ομβριακή ανήκει διοικητικά, ως Τοπικό Διαμέρισμα και είναι η έδρα του Δήμου Ξυνιάδος μαζί με τα Τοπικά Διαμερίσματα Αγίου Γεωργίου, Ξυνιάδος, Κορομηλιάς, Αγίου Στεφάνου, Περιβολίου, Μακρυρράχης, Παναγιάς και έδρα την Ομβριακή, όπως και πριν από εκατό περίπου χρόνια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου