Γράφει ο Ελευθέριος Γ. Σκιαδάς
Οι ελάχιστοι κάτοικοι της Βλασσαρούς ξύπνησαν από την περίεργη κινητικότητα που παρουσίαζε η έρημη περιοχή του Θησείου, τα χαράματα της 26ης Ιουνίου 1842. Οι περισσότεροι περπατώντας, άλλοι με γαϊδουράκια και κάποιοι, μετρημένοι στα δάχτυλα, με μικρές άμαξες, ανηφόριζαν προς τον Λόφο των Νυμφών. Ανάμεσά τους ο Δήμαρχος Αθηναίων, ο Επίσκοπος Αττικής και Πρόεδρος της Ιεράς Συνόδου, οι καθηγητές του Πανεπιστημίου, ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης και άλλοι σημαίνοντες αγωνιστές της Επανάστασης με τις φουστανέλες τους, αξιωματικοί του στρατού και απλοί πολίτες. Σχεδόν αξημέρωτα φάνταζε πως οι λίγες χιλιάδες κάτοικοι της μικρής ελληνικής πρωτεύουσας κατευθύνονταν νότια της Ακρόπολης• προς τον ασβεστολιθικό Λόφο των Νυμφών που πε-ριβάλλεται νοτιοδυτικά και δυτικά από τα υψώματα του Φιλοπάππου, της Πνύκας και του Αρείου Πάγου. Ήταν έξι το πρωί και ενώ εξελισσόταν μια πανέμορ-φη έκλειψη της Σελήνης κατέφθανε ο βασιλιάς Όθων με τους υπασπιστές του. «Η παρά το Θησείον θέσις ονομαζομένη Λόφος των Νυμφών προσδιωρίσθη διά την ανέγερσιν του Ουρανοσκοπείου», έγραφαν εντυπωσιασμένες οι εφημερίδες της εποχής δημοσιεύοντας την είδηση πως εκείνο το πρωί θεμελιωνόταν το έργο. Ήταν δε απορίας άξιον πώς ένα μικρό βασίλειο των Βαλκανίων, που μόλις είχε συμπληρώσει δέκα χρόνια ζωής, χωρίς να έχει άλλες, πιο απαραίτητες, υποδομές, αποκτούσε ένα τόσο μεγαλειώδες για την εποχή του έργο, όπως το Αστεροσκοπείο.
Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΟ https://mikros-romios.gr/astero/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου