Χωριό της επαρχίας Δομοκού , σε απόσταση 50 χιλιομέτρων από τη Λαμία και 14 χιλ. από το Δομοκό. Όπως αναφέρει ο Βαρδαλιώτης δάσκαλος Σεραφείμ Χρ. Χατζόπουλος: "Λίγο αφού λευτερώθηκε η Θεσσαλία από τους Τούρκους μετά την προσάρτησή της το 1881 στην Ελλάδα, οι Μπεκριλεριώτες, που αριθμούσαν τριάντα τρεις φαμελιές, αγόρασαν απ’ τους Τούρκους που ετοιμάζονταν να φύγουν, τα κονιαρόσπιτα στο χωριό Βαρδαλή, τα οικόπεδα, τα χωράφια, τα λιβάδια και το βουνό μέχρι πάνω στον Κασιδιάρη, που είναι τα σύνορα με το χωριό Τσιατμά. Έδωσαν πολλά γρόσια και υπόγραψαν ταπιά στα Φέρσαλα. Μερικά απ’ αυτά ήταν συνταγμένα στα Ελληνικά και κάποια άλλα στα Τούρκικα με αράβικη γραφή.
Το χωριό και πριν το 1881 το έλεγαν Βαρδαλή, από τότε που ο Βυζαντινός αυτοκράτορας Αλέξιος Κομνηνός, έστειλε τον αυλικό του αξιωματικό Βάρδαλη, να πολεμήσει στη Λάρισα τον αρχηγό των Νορμανδών Βοημούνδο, που είχε ρημάξει τον τόπο. Τότε ο στρατός κινιόνταν αργά με τα πόδια και τα άλογα και για πολύν καιρό μπορούσε να στρατοπεδέψει σ’ ένα τόπο, μπορεί και μήνες ολάκερους.
Ο Βάρδαλης λοιπόν βρήκε εκείνο το μέρος που ήταν στα ριζά του βουνού, νότια απ’ τα χαλάσματα της αρχαίας Πρόερνας και ποτίζονταν απ’ ένα κατακάθαρο ποταμάκι, που βύζαινε ασταμάτητα τον Κασιδιάρη κι αφού σέρνονταν για αρκετά χιλιόμετρα στο νότιο άκρο του Θεσσαλιώτικου κάμπου, ποτίζοντας δέντρα και σπαρτά, έριχνε κουρασμένο τα νερά του στα παραποτάμια του Πηνειού. Αμέσως το είδε πολύ κατάλληλο να καλοξεχειμάσει με το στρατό του. Κι όταν θα ρχόταν η άνοιξη και θάφευγαν τα χιόνια και θα χλόιζε ο τόπος και θάβγαζε ροδάμι το πουρνάρι, θάτρωγαν τ’ άλογα να δυναμώσουν κι οι πολεμάρχοι θάπιναν πρόβιο και γίδινο γάλα και θάτρωγαν τρυφερά αρνιά και κατσίκια κι ύστερα θάστρωναν τα σχέδια από πού και πώς θα ορμούσαν στην καρδιά του κάμπου, να ξεμπήξουν από κει τον ξένο δυνάστη.
Και όλα πήγαν κατ’ ευχή. Ο Βάρδαλης με το Βυζαντινό στρατό τσάκισε τους Νορμανδούς κι έδιωξε τον Βοημούνδο για τη χώρα του. Κατόπι γύρισε ο νικητής στρατηγός στη Βασιλεύουσα, να πει τα καθέκαστα στον ένδοξο Βασιλέα και να ξεκουράσει το στρατό και τα ζωντανά, που ήταν τσακισμένοι απ’ το μεγάλο ταξίδι και τις μάχες με τον εχθρό.
Όταν έφυγε λοιπόν ο Βάρδαλης, έμεινε να λένε οι γύρω κάτοικοι, γεωργοί και κτηνοτρόφοι, το μέρος που στρατοπέδεψε εκείνος «ο τόπος του Βάρδαλη» και αργότερα που κτίστηκαν εκεί κάποια σπίτια, «στο Βάρδαλη» ή «στο Βαρδαλή» ονομασία που κράτησαν και οι Τούρκοι κονιάροι, που έχτισαν εκεί τα δικά τους σπίτια και καλλιέργησαν τα χωράφια και βόσκησαν τα γιδοπρόβατά τους, τα γελάδια και τις γκαμήλες στα βοσκοτόπια, όταν η Θεσσαλία έπεσε στα χέρια των Οθωμανών.
Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΟ http://www.lamiatimes.gr/2010/12/blog-post_1986.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου