Δημοσιεύτηκε στις 20 Ιουλ 2014
Εκπληκτικό βίντεο που πήραμε χθές την νύχτα (Σαββάτο 19 Ιούλη 2014, ώρα 10.45 μ.μ.) από την εκπομπή του απόστρατου συνταγματάρχη της Αεροπορίας Στρατού, Αντώνη Μυλωνάκη, στο κανάλι «Extra». Πρόκειται για ένα αφιέρωμα στον Κρήτα καταδρομέα Μανώλη Μπικάκη (1954 - 1994) που μεγαλούργησε τον Ιούλιο του 1974 κατά την εισβολή των Τούρκων στην Κύπρο.
Ενώ μαθαίνουμε τα ηρωϊκά κατορθώματα του καταδρομέως Μπικάκη, ο Αντώνης Μυλωνάκης έχει βάλει να παίζει το τραγούδι του Ελληνόψυχου Νότι Σφακιανάκη για τον Σολωμό Σολωμού («ΤΡΕΛΟ ΑΔΕΛΦΙ ΜΟΥ: Ήταν τρελός γι' αυτό και τού 'πρεπε η Δόξα» κλπ.) και το αποτέλεσμα συγκινεί μέχρι δακρύων κάθε πραγματικό Έλληνα, κι ας πιστεύει στις αρλούμπες του Εβραίου Ραββίνου Ιησού Χριστού...
Σημειωτέον ότι ο Μπικάκης σκοτώθηκε το 1994 σε τροχαίο στην εθνική οδό - καρμανιόλα Αθηνών - Πατρών, εντελώς ξεχασμένος από το βρωμερό Ρωμέηκο που δίνει συντάξεις στους Λαθρομετανάστες.
Για την Ιστορία, ιδού οι στίχοι του εκπληκτικού τραγουδιού του Νότι Σφακιανάκη, σε στίχους Χρήστου Κρετσόβαλη και μουσική Βασίλη Δήμα:
Ήταν τρελός, γι' αυτό και τού πρεπε η δόξα,
κι αυτοί τον πρόδωσαν με θάνατου φιλί .
Ενός τρελού πάντα μπροστά τραβάει η λόξα,
για να φοβούνται και να κρύβονται οι δειλοί.
Ήταν τρελός, γι' αυτό τον ξέχασαν οι αγύρτες,
σαν το τσιγάρο του στα χείλη η ζωή.
Από τι φτιάχνονται των προδοτών οι φύτρες,
και δεν τιμούνε όσους έχουνε φωνή...
Τρελό αδέλφι μου, έγινες ντέρτι μου,
σ' ένα τραγούδι πόσο θάρρος να στριμώξω;
Γίνε σημαία μου κι έλα παρέα μου,
αυτούς στον σβέρκο μου που κάθισαν να διώξω.
Στα μαύρα χόρευε με δοξαριές θανάτου,
ούτε τον ένοιαζε που φεύγει και μαγκιά του.
Ήταν τρελός κι αυτοί χαράμισαν μια σφαίρα,
γιατί οι δειλοί πάντα τους άοπλους χτυπούν.
Μα, αυτός αθάνατος γυρίζει στον αγέρα
κι αυτοί οι αθάνατοι δεν φεύγουν, πάντα ζουν!..
Τρελό αδέλφι μου, έγινες ντέρτι μου,
σ' ένα τραγούδι πόσο θάρρος να στριμώξω;
Γίνε σημαία μου κι έλα παρέα μου,
αυτούς στον σβέρκο μου που κάθισαν να διώξω.
Στα μαύρα χόρευε με δοξαριές θανάτου,
ούτε τον ένοιαζε που φεύγει και μαγκιά του.
Τρελό αδέλφι μου, έγινες ντέρτι μου,
σ' ένα τραγούδι πόσο θάρρος να στριμώξω;
Γίνε σημαία μου κι έλα παρέα μου,
αυτούς στον σβέρκο μου που κάθισαν να διώξω.
Στα μαύρα χόρευε με δοξαριές θανάτου,
ούτε τον ένοιαζε που φεύγει και μαγκιά του.
ΥΓ: Στο τέλος του βίντεο που ανεβάσαμε, αξίζει να δείτε τον συνταγματάρχη Μυλωνάκη να γίνεται «Τούρκος», όταν βγαίνει στο τηλέφωνο ο καταδρομέας Γιώργος Παπαδημητρίου του σωματείου «Κομμάντος 1974» και ρωτάει τον παριστάμενο πρόεδρο του «Συλλόγου Βετεράνων Κύπρου 1974» Νίκο Αργυρόπουλο αν εκπροσωπεί τον Μπικάκη...
Ενώ μαθαίνουμε τα ηρωϊκά κατορθώματα του καταδρομέως Μπικάκη, ο Αντώνης Μυλωνάκης έχει βάλει να παίζει το τραγούδι του Ελληνόψυχου Νότι Σφακιανάκη για τον Σολωμό Σολωμού («ΤΡΕΛΟ ΑΔΕΛΦΙ ΜΟΥ: Ήταν τρελός γι' αυτό και τού 'πρεπε η Δόξα» κλπ.) και το αποτέλεσμα συγκινεί μέχρι δακρύων κάθε πραγματικό Έλληνα, κι ας πιστεύει στις αρλούμπες του Εβραίου Ραββίνου Ιησού Χριστού...
Σημειωτέον ότι ο Μπικάκης σκοτώθηκε το 1994 σε τροχαίο στην εθνική οδό - καρμανιόλα Αθηνών - Πατρών, εντελώς ξεχασμένος από το βρωμερό Ρωμέηκο που δίνει συντάξεις στους Λαθρομετανάστες.
Για την Ιστορία, ιδού οι στίχοι του εκπληκτικού τραγουδιού του Νότι Σφακιανάκη, σε στίχους Χρήστου Κρετσόβαλη και μουσική Βασίλη Δήμα:
Ήταν τρελός, γι' αυτό και τού πρεπε η δόξα,
κι αυτοί τον πρόδωσαν με θάνατου φιλί .
Ενός τρελού πάντα μπροστά τραβάει η λόξα,
για να φοβούνται και να κρύβονται οι δειλοί.
Ήταν τρελός, γι' αυτό τον ξέχασαν οι αγύρτες,
σαν το τσιγάρο του στα χείλη η ζωή.
Από τι φτιάχνονται των προδοτών οι φύτρες,
και δεν τιμούνε όσους έχουνε φωνή...
Τρελό αδέλφι μου, έγινες ντέρτι μου,
σ' ένα τραγούδι πόσο θάρρος να στριμώξω;
Γίνε σημαία μου κι έλα παρέα μου,
αυτούς στον σβέρκο μου που κάθισαν να διώξω.
Στα μαύρα χόρευε με δοξαριές θανάτου,
ούτε τον ένοιαζε που φεύγει και μαγκιά του.
Ήταν τρελός κι αυτοί χαράμισαν μια σφαίρα,
γιατί οι δειλοί πάντα τους άοπλους χτυπούν.
Μα, αυτός αθάνατος γυρίζει στον αγέρα
κι αυτοί οι αθάνατοι δεν φεύγουν, πάντα ζουν!..
Τρελό αδέλφι μου, έγινες ντέρτι μου,
σ' ένα τραγούδι πόσο θάρρος να στριμώξω;
Γίνε σημαία μου κι έλα παρέα μου,
αυτούς στον σβέρκο μου που κάθισαν να διώξω.
Στα μαύρα χόρευε με δοξαριές θανάτου,
ούτε τον ένοιαζε που φεύγει και μαγκιά του.
Τρελό αδέλφι μου, έγινες ντέρτι μου,
σ' ένα τραγούδι πόσο θάρρος να στριμώξω;
Γίνε σημαία μου κι έλα παρέα μου,
αυτούς στον σβέρκο μου που κάθισαν να διώξω.
Στα μαύρα χόρευε με δοξαριές θανάτου,
ούτε τον ένοιαζε που φεύγει και μαγκιά του.
ΥΓ: Στο τέλος του βίντεο που ανεβάσαμε, αξίζει να δείτε τον συνταγματάρχη Μυλωνάκη να γίνεται «Τούρκος», όταν βγαίνει στο τηλέφωνο ο καταδρομέας Γιώργος Παπαδημητρίου του σωματείου «Κομμάντος 1974» και ρωτάει τον παριστάμενο πρόεδρο του «Συλλόγου Βετεράνων Κύπρου 1974» Νίκο Αργυρόπουλο αν εκπροσωπεί τον Μπικάκη...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου