Το NYPD (New York City Police Department) απασχολεί 49.526 ανθρώπους και το ετήσιο μπάτζετ φτάνει στα 4.8 δισεκατομμύρια δολάρια. Προφανώς και δεν χρειάζεται να εξηγήσουμε το γιατί. Σκεφτείτε πως πέραν των 8.405.000 ανθρώπων που ζουν στο «Μεγάλο μήλο», εκατομμύρια (περί τα 54) είναι οι επισκέπτες του κάθε χρόνο. Και κάποιοι πρέπει να φροντίζουν για το εύρυθμο και το ασφαλές της καθημερινότητας. Αυτήν την υποχρέωση, την έχουν τα 123 αστυνομικά τμήματα (χωρίζονται σε πέντε περιοχές -Queens, Staten Island, Brooklyn, Bronx και Manhattan), τα 8.839 περιπολικά, τα 11 σκάφη, τα 8 ελικόπτερα, τα 120 άλογα και τα 34 ειδικά εκπαιδευμένα σκυλιά που ανήκουν στο αστυνομικό σώμα και εργάζονται 24 ώρες το εικοσιτετράωρο. Η επιτυχία της διαδικασίας, είναι και ο λόγος που τα μέλη του NYPD είναι και γνωστά ως «New York’s finest». Σε αυτό το γκρουπ των ανθρώπων ανήκει και η Ελληνοαμερικανίδα Diana Maria Kaouris.
Στις 5 Απριλίου του 2013, στις 7.25 το απόγευμα, 23χρονη έκανε jogging στο Forest Park, όταν δέχθηκε επίθεση με taser (τα όπλα που προκαλούν ηλεκτροσόκ, στην επαφή και παραλύουν τα νεύρα). Ο άνδρας αποπειράθηκε να της αφαιρέσει τα ρούχα και να τη βιάσει, με τη γυναίκα να αντιστέκεται και τελικά να σώζεται, καθώς το συμβάν έγινε αντιληπτό από ζευγάρι που έτυχε να περπατά στην περιοχή και ειδοποίησε την αστυνομία, για να τραπεί ο εν δυνάμει θύτης σε φυγή.
Στις 5 Απριλίου του 2013, στις 7.25 το απόγευμα, 23χρονη έκανε jogging στο Forest Park, όταν δέχθηκε επίθεση με taser (τα όπλα που προκαλούν ηλεκτροσόκ, στην επαφή και παραλύουν τα νεύρα). Ο άνδρας αποπειράθηκε να της αφαιρέσει τα ρούχα και να τη βιάσει, με τη γυναίκα να αντιστέκεται και τελικά να σώζεται, καθώς το συμβάν έγινε αντιληπτό από ζευγάρι που έτυχε να περπατά στην περιοχή και ειδοποίησε την αστυνομία, για να τραπεί ο εν δυνάμει θύτης σε φυγή.
Αυτή η ιστορία έγινε η αφορμή (γιατί από αιτίες άλλο τίποτα -με τις περισσότερες διαμαρτυρίες να έχουν να κάνουν με χρήση ναρκωτικών ουσιών και αλκοόλ) για να τεθεί θέμα αστυνομικής επιτήρησης της περιοχής, όχι έκτακτης αλλά καθημερινής και αδιάλειπτης. To 102ο τμήμα (στο Queens) ενημέρωσε πως «ανοίγουν» δυο θέσεις, περισσότεροι από 12 ενδιαφέρθηκαν να τις καλύψουν, για να επιλεγεί η Ελληνοαμερικανίδα Diana Kaouris και η Mary Carter «διότι ήταν οι πιο ευσυνείδητες και οι πιο πρόθυμες», όπως εξήγησαν οι καθ” ύλην αρμόδιοι.
Απ” όταν θυμάται τον εαυτό της, η Kaouris ήθελε να γίνει αστυνομικός «πάντα ενδιαφερόμουν για την ποινική δικαιοσύνη, για την επιβολή του νόμου, τις σκηνές των εγκλημάτων. Για οτιδήποτε αφορούσε όλα αυτά».
Ως παιδί λάτρευε να παίζει κλέφτες και αστυνόμους, με τους φίλους της και να αναπαριστά σκηνές από την ταινία Ghostbusters. Όταν τελείωνε το high school (παρεμπιπτόντως, μεγάλωσε στην περιοχή που επιτηρεί τώρα πια), δεν είχε πολλά να σκεφτεί. Πήγε στην αστυνομική ακαδημία, απ” όπου αποφοίτησε το 2008. Αμέσως μετά, την έστειλαν στο 103ο τμήμα, για να γίνει μέλος ενός γκρουπ νέων αστυνομικών που περιπολούσαν την περιοχή. Όχι όποια κι όποια, αλλά μια με υψηλή εγκληματικότητα. Κάποιους μήνες αργότερα, πήγε στο 101ο τμήμα και άρχισε να δουλεύει με αντικείμενο τις συμμορίες και την ένοπλη βία. «Εκεί ήταν που ωρίμασα πολύ. Μόλις την πρώτη εβδομάδα, είδα κάποιον να μαχαιρώνει τον διπλανό του και έδειχνε να μην τον νοιάζει.Καθόλου».
Όταν προέκυψε η ευκαιρία στο Forest Park, ένιωσε πως θα έκανε κάτι που της ταίριαζε απόλυτα, από τη στιγμή που τα χόμπι της ήταν το hicking και η ποδηλασία. Μαζί με την Carter ανέλαβαν τις περιπολίες (στα 2.15 χιλιόμετρα του πάρκου) που αρχικά γίνονταν από τις 9.30 το πρωί έως τις 18.00, με ποδήλατο. Το πάρκο έκλεινε όμως, στις 21.00 και αυτό το ζήτημα έπρεπε να τακτοποιηθεί. Αυτό θα γινόταν λίγο αργότερα και ενώ είχαν εμφανιστεί νέες καταγγελίες των κατοίκων, με πολύ πιο έντονο τρόπο (με πέντε αστυνομικούς, με ποδήλατα και μηχανοκίνητα οχήματα και τρεις οπλισμένους rangers). Οι συγκεκριμένες κυρίες ωστόσο, ήταν οι υπεύθυνες για το διάστημα του καλοκαιριού. Κάποιες φορές μαζί, άλλες κατά μόνας. «Κάποιες φορές αγχώνομαι. Είναι φύσει αδύνατο να γνωρίζεις τι γίνεται ανά πάσα στιγμή, σε όλη την έκταση του πάρκου. Έχεις έφηβους που κάνουν χρήση μαριχουάνας και σε άλλο σημείο βανδαλισμούς τύπων που θέλουν να γεμίσουν τις γέφυρες των τρένων με graffiti». Η τελευταία κατηγορία θα της έδινε τον τίτλο του «αστυνομικού του μήνα», τον Απρίλιο του 2014, κατόπιν σχετικών συλλήψεων που έγιναν αφού προηγουμένως έπιασε επί το έργω… τους καλλιτέχνες. Σε δυο περιπτώσεις, χρειάστηκε να τους κυνηγήσει.
Η Kaouris είχε συμπληρώσει ήδη πέντε χρόνια στο σώμα, όταν προέκυψε η θέση και έκανε αίτηση «γιατί μου αρέσει να βρίσκομαι εκτός γραφείου, να έχω μια πιο ενεργή θέση. Το γεγονός δε, ότι είμαι γυναίκα με βοηθά να προσεγγίζω τον κόσμο πιο εύκολα». Κάντε ένα pause σε αυτό το σημείο και πάμε στις επί μέρους λεπτομέρειες.
Στα 28 της, έχει δοκιμάσει όλα τα φυσιολογικά χρώματα στο κεφάλι της. Οπότε έχει περάσει… στις ειδικές καταστάσεις. Για παράδειγμα, προτιμά τελευταίο το μοβ, το κόκκινο και το μπλε. Μαζί. Πηγαίνει εν τω μεταξύ, στο κομμωτήριο για ανανέωση, κάθε δυο μήνες, γιατί βαριέται. Κάτι αντίστοιχο ισχύει και για τα βερνίκια νυχιών που προτιμά, με την ίδια να εξηγεί πως «μου αρέσει να έχω το δικό μου στιλ, ακόμα και όταν φορώ τη στολή». Η μοναδικότητα της προσωπικότητας της εκφράζεται και με έναν ακόμα τρόπο: έχει περί τη μια ντουζίνα tattoo, τα οποία είναι σε κοινή θέα. Πράγμα που δεν θα δημιουργούσε το παραμικρό θέμα, αν οι κανόνες του NYPD δεν ανέφεραν ξεκάθαρα ότι τα όργανα της τάξης οφείλουν να καλύπτουν την όποια δερματοστιξία.
«Το στιλ της Diana είναι προσωπική επιλογή», ήταν το σχόλιο που αρκέστηκε να κάνει η αναπληρωτής επιθεωρητής και επικεφαλής του τμήματος 102, Henry Sautner. Και ξέρετε πόσο ευαίσθητοι είναι οι Αμερικανοί με τα θέματα των προσωπικών επιλογών, πολλώ δε όταν αυτά άπτονται τις προσωπικής ζωής. «Δεν έχω το παραμικρό πρόβλημα με τα tattoos της», συνέχισε ο προϊστάμενος πριν καταλήξει στο «εφόσον δουλεύει πολύ καλά με την κοινότητα, όλα είναι καλά».
Η Kaouris απέκτησε το πρώτο tattoo, όταν ενηλικιώθηκε. Ήταν ένας σκορπιός (το ζώδιο της), στην περιοχή της κοιλιάς. Έκτοτε κάθε διετία προσθέτει ένα ακόμα στη συλλογή «γιατί το βλέπω ως τρόπο να επαναπροσδιορίσω τον εαυτό μου». Έχει πολλές αναφορές στα Θεία (την Παρθένο Μαρία, φτερά στην πλάτη και μια προσευχή στο δεξί ώμο), ενώ έχει και τα αρχικά της, με ελληνικά γράμματα, στην περιοχή των πλευρών. Όλοι αυτοί είναι οι τρόποι που έχει για να μη βαριέται, να μη νιώθει περιορισμένη, καταπιεσμένη από τα κοινωνικά «πρέπει». Όπως λέει η ίδια «είμαι εγώ».
Όταν βγάζει τη στολή, της αρέσει να φορά σκισμένα jeans και δερμάτινα μποτάκια. Σε συνδυασμό με τα πολύχρωμα μαλλιά και τα tattoos, αντιλαμβάνεστε πως δημιουργεί μια εικόνα που αφενός «μένει», αφετέρου είναι ελαφρώς… επιβλητική. «Σας διαβεβαιώ ότι είμαι από τους ανθρώπους που κλαίνε στις ταινίες, που συγκινούνται πολύ εύκολα. Θα έλεγα πως είμαι fake tough guy». Αλλά ευτυχώς για τη δουλειά που κάνει, αυτό το ξέρει μόνο εκείνη και οι δικοί της άνθρωποι.
Πληροφορίες απο news247.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου