Περπατήσαμε σε στενά δρομάκια με επιβλητικά μεσαιωνικά κτίρια. Μετρήσαμε χιλιάδες περίτεχνα azulejos σε γοτθικές εκκλησίες και μεταμοντέρνα κτίρια. Διασχίσαμε «παριζιάνικες» γέφυρες πάνω από το πιο «μεθυσμένο» ποτάμι της Ευρώπης. Ανακρίναμε ντόπιους για τα καλύτερα στέκια, την παραδοσιακή κουζίνα και τους χειροποίητους θησαυρούς στις παρυφές λόφων. Και φυσικά, σας τα εκμυστηρευόμαστε ένα-ένα, για να γνωρίζετε τα πάντα για το πορτογαλικό λιμάνι με τα χίλια χρώματα. Το Πόρτο μπήκε στον χάρτη της ελληνικής ταξιδιωτικής συνείδησης μόλις το 2004, το «ιστορικό» εκείνο καλοκαίρι που η Ελλάδα κατέκτησε το Euro στα γήπεδα της πιο δυτικής ευρωπαϊκής χώρας. Μαζί στον τελικό της διοργάνωσης, μαζί στην κρίση, μαζί στο ΔΝΤ, Ελλάδα και Πορτογαλία μοιάζουν να ζουν παράλληλους βίους, που αποτυπώνονται στην χαλαρή τους διάθεση και στην φιλοξενία τους. Μπορεί λοιπόν το καλοκαίρι μας να ανήκει δικαιωματικά στα ελληνικά νησιά, αλλά το Πόρτο μας κλείνει το μάτι για φθινοπωρινές αποδράσεις, γι’ αυτό και φροντίζουμε εγκαίρως να συστηθούμε με τις πιο όμορφες γωνιές του.
Πόρτο όπως Πορτογαλία
Δεν υπάρχει καταλληλότερη πόλη από το Πόρτο για να πάρει κανείς γεύση αυθεντικής Πορτογαλίας. Κι αυτό γιατί όχι μόνο η πόλη λέγεται πως έδωσε το όνομά της στην ίδια την χώρα -οι Λατίνοι αποκαλούσαν την πόλη Portus (λιμάνι) Cale (η παλιά ονομασία της πόλης) και τελικά ολόκληρη η χώρα πήρε το όνομα Πόρτο-κάλε, που εξελίχθηκε σε Πορτογαλία- αλλά συνδυάζει όλα εκείνα που περιμένει να δει κανείς στην Ιβηρική: Ήλιο και χρώμα από την Μεσόγειο, δροσιά και επιβλητικότητα από τον Ατλαντικό Ωκεανό. Απλούς ανθρώπους και «πολύπλοκη» Ιστορία. Παρελθόν και μέλλον.
Ιδιαίτερο το τελευταίο αυτό ζεύγος γίνεται αντιληπτό από τα δύο «πρόσωπα» της πόλης που σχίζει περίτεχνα στην μέση ο ποταμός Douro. Από την μία πλευρά η παραδοσιακή τουριστική περαντζάδα της Ribeira με την παλιά μεσαιωνική πόλη αμφιθεατρικά χτισμένη πίσω της και από την αντίπερα όχθη, η «μεθυστική» περιοχή της Gaia με τα κελάρια παλαίωσης του περίφημου πόρτο, τις ψαροταβέρνες και την σύγχρονη πόλη στα «μετόπισθεν».
Από την Ιστορία… στο χρώμα
Ξεκινώντας από την καρδιά της μεσαιωνικής πόλης, το Πόρτο μας εξαπατά: Τα αιωνόβια κτίρια γέρνουν μελαγχολικά το ένα προς το άλλο, το βλέμμα πιάνει κάποιον μπαρόκ ναό που μοιάζει με τρομακτικό κάστρο, και μπροστά μας απλώνονται λαβύρινθοι από ελαφρώς καταθλιπτικά πλακόστρωτα καντούνια, σαν να βρισκόμαστε σε μια πιο μουντή εκδοχή της Κέρκυρας. Αυτό είναι όλο; Κι όμως, μόλις ξεκινά ο δαιδαλώδης περίπατος στα ιστορικά σοκάκια, αντιλαμβάνεται κανείς γιατί η UNESCO έχει εντάξει όλο το ιστορικό κέντρο του Πόρτο στην λίστα με την Παγκόσμια Πολιτιστική Κληρονομιά: Κάθε πλατεία κρύβει μια ιστορία, κάθε τοίχος φιλοξενεί και μια διαφορετική εκδοχή των πορτογαλικών αζουλέζου (τα παραδοσιακά πλακίδια που συναντά κανείς σε κάθε πορτογαλική γωνιά), κάθε κτίριο μοιάζει με παλιό σπάνιο βιβλίο, κι όλα μαζί δημιουργούν μια ιδιόμορφη γοτθική «βιβλιοθήκη» αρχιτεκτονικής.
πηγη http://www.in2life.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου